Kort na het einde van de Tweede Wereldoorlog werden de voormalige bondgenoten van de anti-Hitler-coalitie, de USSR aan de ene kant en de westerse landen aan de andere kant, rivalen en begon het conflict dat bekend staat als de “koude oorlog”. Het epicentrum van dit conflict was de stad Berlijn.
***
de Verenigde Staten van AmerikaGroot Brittannië en de USSR kwamen op de conferentie van Londen op 12 september 1944, voor het einde van de oorlog, overeen dat het verslagen Duitsland in drie bezettingszones zou worden verdeeld. In die tijd was het oosten van het land Sovjet en het noordwesten Brittannië, het zuidwesten wordt de Amerikaanse zone. Op de conferentie van Jalta in februari 1945 werd besloten de Fransen wat ruimte te geven ten koste van de Amerikaans-Britse.
De hoofdstad van het land, Berlijn, lag in de Sovjet-bezettingszone, maar stond niet volledig onder controle van de USSR. Deze stad was ook verdeeld in bezettingssectoren van vier landen.
Op 6 juni, een maand na de capitulatie van Duitsland, werd de opdeling van zowel Duitsland als Berlijn in vier bezettingszones officieel. Via Duitsland op 30 juli hoger Er werd een sterke Allied Control Council opgericht. Het Intergeallieerde Commando dat Berlijn zou regeren stond ook onder controle van de Raad.
Om verwarring te voorkomen, zou ik erop willen wijzen dat vanaf nu, wanneer “bezettingszone” wordt genoemd, het land zal worden verdeeld in algemeen, en wanneer “beroepssector” wordt genoemd, zal het worden verdeeld. boven Berlijn.
Volgens de overeenkomst die in november 1945 werd bereikt, combineerden westerse landen hun bezettingszones en bezettingssectoren via de Sovjetbezettingszone. weervoorspelling Ze wonnen de gang. Dit speelde ook een belangrijke rol tijdens de in het artikel genoemde evenementen.
***
Al snel ontstonden er geschillen tussen de USSR en de westerse geallieerden over het bestuur van Duitsland. Het conflict zal vooral in het land worden opgebouwd politiek Het ging over het regime. Terwijl Moskou de vestiging van een communistische dictatuur wilde, waren de westerlingen voorstander van het herstel van de democratische heerschappij. Bijvoorbeeld een voormalig communist die Stalin persoonlijk kende in 1947, en nu sociaal-Toen Ernst Reuter, een democraat, tot burgemeester van heel Berlijn werd gekozen, accepteerden de Russen dat niet. Als gevolg hiervan kon Reuters in slechts drie sectoren opereren.
Geleidelijk aan vindt de opdeling plaats van de viervoudige bezettingszones van Duitsland en Berlijn in dualistische (Sovjet- en Westerse) zones. Nog steeds op 2 december 1946 de Verenigde Staten van Amerika en Brittannië Er werd besloten om de bezettingszones te verenigen en de resulterende entiteit kreeg de naam Bizonia.
De westerse bondgenoten kregen geleidelijk het idee dat het onmogelijk was om met de USSR samen te werken aan Duitsland als geheel, en dat het nodig was om na te denken over de toekomst van het gebied dat ze bezetten. in Londen in 1948 de Verenigde Staten van AmerikaGroot Brittanië, Frankrijkook de Benelux (België, Nederland, Luxemburg) bestaande uit twee rondes (februari-maart en maart) april– In juni) conferentie wordt gehouden. Hier Frankrijk Met de toevoeging van de bezettingszone aan Bizonia werd overeenstemming bereikt over de oprichting van Trizonia en de oprichting van een federale en democratische Duitse staat op deze landen.
Ook in april 1948, in het kader van het Amerikaanse Marshallplan, de 17e Europa hulp aan het land. Tot deze landen behoorden ook Duitse gebieden die tot de westelijke bezettingszone behoorden.
Het feit dat hij niet was uitgenodigd voor de conferentie in Londen veroorzaakte een scherpe onvrede in Moskou. De Russen reageerden hierop na de eerste ronde van de conferentie in maart. 20Ze stopten met deelname aan de Allied Control Council in . Ze verlieten de Intergeallieerde commandopost op 16 juni.
juni- 20In , Westerse landen voerden monetaire hervormingen door. Een gedevalueerde Reichsmark met een nieuwe Duitse mark vervangen gedaan. Drie dagen later voerde de USSR een soortgelijke hervorming door op haar grondgebied. Deze hervorming bestond in wezen uit het afstempelen van oude Reichsmarks en het opnieuw in omloop brengen ervan. Zo verschenen er twee valuta’s in Duitsland. Daarna beweerde Moskou dat de hele stad gebrandmerkt moest worden als Oost-Duitsland, aangezien Berlijn in de Sovjetbezettingszone lag. Westerse landen ontkenden het.
Tegen de achtergrond van groeiende meningsverschillen en de onmogelijkheid van gezamenlijk beheer besloot de USSR een einde te maken aan de speciale status van Berlijn en de stad onder haar controle te brengen. Hiervoor was het noodzakelijk om de verbinding tussen de bezettingszones van het Westen en de bezettingssectoren in Berlijn, dat wil zeggen in West-Duitsland en West-Berlijn, te verbreken.
***
Westerse landen hadden drie manieren om aan de oppervlakte te communiceren met de bezettingssectoren in Berlijn: spoor, auto pad en riviertransport. Weervoorspelling In tegenstelling tot de corridor was er geen overeenkomst die het vervoer over land reguleerde, en Moskou besloot hiervan te profiteren.
nog steeds april Er werden beperkingen opgelegd aan de doorvoer van westerse militairen van West-Duitsland naar West-Berlijn door de Sovjetzone. In tegenstelling tot de vorige periode werd het opgeslagen en werden de documenten gecontroleerd. In aanvulling, weervoorspelling Ook op de vluchten langs de corridor werden bepaalde obstakels geplaatst, waardoor angstaanjagende situaties ontstonden. Daarom, op 5 april, de Yak-3 van de USSR leger vliegtuig Met de Engelse “Vickers VC.1 Viking” vliegtuig Naast de Sovjetpiloot kwam het Britse vliegtuig in aanvaring met 14 mensen. omgekomen het gebeurde
Op 24 juni verbrak de USSR alle communicatie over land tussen de bezettingszones van westerse landen en de bezettingssectoren. Hij profiteerde ook van het feit dat alle elektriciteitscentrales zich in de bezette zone bevonden en sloot de elektriciteit naar West-Berlijn af. Ongeveer 2,6 miljoen mensen werden belegerd.
De stappen van Moskou brachten een revolutie teweeg in de westerse landen. Chef van de Amerikaanse bezettingszone algemeen Van Lucius Clay tot West-Berlijn leger stuur een konvooi en controleer de Sovjetreactie bieden Deze stap zal echter leiden tot een hete oorlog. Het Westen wilde dit niet en was er niet klaar voor. Na het einde van de Tweede Wereldoorlog leger troepen werden verminderd, de strijdkrachten in Duitsland waren veel kleiner dan die van de USSR. Zo hadden de Verenigde Staten in totaal 98.000 troepen in Duitsland, waarvan 9.000 in West-Berlijn. De USSR had een militaire macht van 1,5 miljoen in Duitsland.
Daarom werd besloten om de luchtcorridor te gebruiken. De mogelijkheid om een dergelijke bevolking van vliegtuigen te voorzien leek echter niet redelijk. een van de meest pessimistische algemeen Het was Klei. Maar er was geen keus, en hij en de commandant van de Amerikaanse luchtmacht in Europa algemeen Lemey stroopte zijn mouwen op en ging aan het werk. Burgemeester Reuter van Berlijn beloofde de Amerikanen: “Jullie doen alles in de lucht, ik organiseer alles op de grond.” West-Berlijn had toen 45 dagen kolen en 36 dagen voedsel.
Luchttoevoer begon op 26 juni. In de beginperiode kon door gebrek aan vliegtuigen niet voldoende vracht worden vervoerd. Op de eerste dag vertrokken in totaal 32 vliegtuigen en vervoerden in totaal 80 ton vracht. De bevolking van 2,6 miljoen heeft echter zowel voedsel als kolen, benzine Om de voorraad te betalen, moest elke dag 4-5 duizend ton vracht worden vervoerd. Maar de westerlingen, vooral de VS, vergrootten geleidelijk hun macht, nieuwe vliegtuigen werden naar Duitsland gebracht en gehuurd van civiele bedrijven.
De toename van het aantal vliegtuigen creëerde een nieuw probleem: het was noodzakelijk om de constante stroom van deze vliegtuigen van verschillende modellen en snelheden naar West-Berlijn te organiseren. Daarom gebruikten de vliegtuigen twee van de drie gangpaden op weg naar Berlijn: ze vlogen van Hamburg en Frankfurt-Main naar West-Berlijn en keerden via het middenpad terug naar Hannover. In elk gangpad waren vijf verdiepingen beschikbaar voor vluchten.
Elk vliegtuig had een kans om te landen. Als het om de een of andere reden niet mogelijk was om te landen, moest je terugkeren zonder te lossen om te voorkomen dat je de transportband stoorde en andere vliegtuigen die probeerden te landen blokkeerde. Bijna ¾ van de vluchten werd uitgevoerd door de Amerikanen, de rest door de Britten. De bijdrage van andere landen was onbeduidend.
De Sovjetzijde maakte deze pogingen van de westerse bondgenoten belachelijk, maar deze spot sloeg al snel om in verbijstering. Het is vermeldenswaard dat de Russen voor de integratie van de bevolking in de westelijke delen van Oost-Berlijn voedselkaarten moesten krijgen van de Sovjetadministratie. bieden dat deden ze. Maar totaal 100.000 West-Berlijners (3,84%) ontvingen deze kaarten.
Berlijners, die zich tot drie jaar geleden hadden verstopt voor de Amerikaanse en Britse luchtvaart, wachtten hen nu hangend vanaf de heuvels, vanaf de balkons en ramen van de huizen op. Want die luchtvaart vervoerde nu brandstof en voedsel om licht en warmte te verkrijgen. Bovendien werkte Ernst Reuter, zelf een voormalig communist, nu om te voorkomen dat West-Berlijn onder communistisch bewind zou vallen.
De angst dat westerse landen genoeg zouden krijgen van deze toevoer en concessies zouden doen aan de USSR en het onderwerp van handel zouden worden, was wijdverspreid onder Berlijners. Op 9 september 1948 woonden voor het Rijksdaggebouw meer dan 350 duizend mensen een grote ceremonie bij. rally gehouden. Hier hield Reuters zijn beroemde toespraak:
“Laat de diplomaten en politici vandaag stil zijn. Vandaag zal de wereld de stem van de mensen van Berlijn horen. Mensen van de wereld! Amerika, Engeland, Frankrijk, Italiaanse volkeren! Kijk naar deze stad. Je kunt Berlijners en Berlijners niet achterlaten! En dat doe je niet!”
dit is enorm rally Het had een speciale weerklank in de Verenigde Staten, wat een grote publieke zorg is.
De Sovjetleiding had hoge verwachtingen van de winter (nu Poetin qua voedingswaarde), aangezien het in dit geval nodig zou zijn om het transport van steenkool aanzienlijk, bijna te verdubbelen om warmte te verkrijgen. Maar ook westerse landen hebben dit overwonnen. Gelukkig was de winter ook relatief zacht.
Als reactie op de blokkade van West-Berlijn lanceerden de Verenigde Staten en Groot-Brittannië ook een tegenblokkade tegen de Sovjetbezettingszone: de verschepingen van kolen en staal naar Oost-Duitsland werden stopgezet. Dit had ernstige gevolgen voor de industrie in de Sovjetbezettingszone. Toen hij zag dat de blokkade van West-Berlijn niet het gewenste effect had, hief Stalin de blokkade op 12 mei 1949 op. Desondanks bleven westerse landen tot 30 september via de luchtcorridor leveren om voorraden aan te leggen.
In 15 maanden tijd werden 278.228 vluchten gemaakt. Dus gemiddeld 600(!) vluchten per dag. Of gemiddeld elke 2 minuten en 24 seconden één vlucht. Maar dit was gemiddeld, met minder dan een minuut verschil tussen vluchten tijdens piekuren. Honderden vliegtuigen elke dag, dag en nacht, ongeacht het weer, goed weer, slecht weer, mist, regen, sneeuw.
Tijdens de operatie werd in totaal meer dan 2,3 miljoen ton vracht vervoerd. Hiervan is 76,4% Amerikaans en 23,3% Brits. De dagelijkse recordaanvoer zou 12.941 ton zijn (15-16 april 1949). Amerikaanse vliegtuigen legden 148 miljoen km af, ongeveer de afstand van de aarde tot de zon.
Berlijners die op de luchthavens Tempelhof en Gatow werkten, veroorzaakten ook chaos bij het lossen van vracht. een 12-koppige brigade 10 Het is bekend om een ton vracht in 5 minuten en 45 seconden te lossen.
Het zou een wonder zijn als zo’n grote operatie zonder ongelukken zou gebeuren, helaas was het geen wonder. Met als resultaat 39 Britten, 31 Amerikaanse piloten en 13 Berlijners omgekomen het gebeurde
***
Op 23 mei, 11 dagen nadat de blokkade was opgeheven, werd de Bondsrepubliek Duitsland opgericht in Trizonia, de bezettingszone van de VS, Engeland en Frankrijk. Als reactie hierop vestigde de USSR op 7 oktober de Duitse Democratische Republiek in de bezettingszone. West-Berlijn is bijzonder politiek eenheid bleef bestaan. Deze divisie duurde tot 3 oktober 1990.
Het meest emotionele verhaal van de Berlijnse blokkade zijn de “rozijnenbombardementen”, waarover ik het in mijn volgende bericht zal hebben.
Naoorlogs voor de verslagen hoofdstad: waarom verloren de Russen van de westerlingen? verscheen voor het eerst 24 uur.
