Waarom plantaardige biobrandstoffen niet de wondermiddel zijn voor het Europese koolstofprobleem

De mensheid heeft het moeilijk om van haar verslaving aan fossiele brandstoffen af ​​te komen.

In de afgelopen twee decennia leken pogingen om de uitstoot van broeikasgassen te beteugelen vaak meer op kleine stapjes en magere compromissen dan op radicale oplossingen die door veel wetenschappers worden aangedrongen.

Een van deze compromissen, in Europa, was om met onze auto’s, vrachtwagens en motoren te blijven rijden zoals we altijd hebben gedaan. Maar in plaats van alleen op fossiele brandstoffen te rijden, hebben we een klimaatvriendelijke vervanger ingezet: biobrandstoffen op basis van gewassen.

Vermengd met diesel en benzine, hebben gewasbrandstoffen – gemaakt van planten zoals koolzaad, granen, tarwe, maïs en oliepalmen – ons geholpen onze afhankelijkheid van fossiele brandstoffen te verminderen en onze CO2-uitstoot te verminderen. Of dat dachten we…

Transportrekeningen voor bijna een kwart van de uitstoot van broeikasgassen in Europawaarbij het wegvervoer specifiek verantwoordelijk wordt gehouden voor 70 procent van alle emissies van de sector.

In tegenstelling tot andere sectoren in Europa zijn de emissies voor transport de afgelopen 30 jaar toegenomen.

Voor een deel, beweren onderzoekers, kan dit gebeuren omdat biobrandstoffen uit gewassen niet helemaal de klimaatbondgenoten zijn die we dachten dat ze waren.

Wat is er mis met biobrandstoffen voor gewassen?

Gewasbrandstoffen zijn “nepoplossingen” voor het dringende probleem van het verminderen van de koolstofemissies, concludeert een nieuwe studie in opdracht van Milieuactie Duitsland (DUH).

Bij het analyseren van de productie en consumptie van brandstof voor gewassen in Duitsland, ontdekten onderzoekers dat enorme stukken land over de hele wereld worden “verspild” aan de teelt van deze brandstoffen, tegen enorme milieukosten.

Om aan de enorme vraag van Duitsland naar deze natuurlijke biobrandstoffen te voldoen, is wereldwijd meer dan 1,2 miljoen hectare land – bijna vijf keer zo groot als Luxemburg – in gebruik.

Hoewel de studie beperkt is tot Duitsland, zeggen onderzoekers dat hun bevindingen van toepassing zijn op heel Europa.

Waarom is het opgebruiken van zoveel land slecht voor het milieu?

Bedenk wat we met het land zouden kunnen doen als we het niet zouden gebruiken om biobrandstoffen te verbouwen, zeggen de Duitse onderzoekers.

Als diezelfde 1,2 miljoen hectare land zou worden gebruikt voor het hergroeien van natuurlijke vegetatie, zou dat land gemiddeld 16,4 miljoen ton CO2 per jaar kunnen opslaan.

Het aantal uitgespaarde emissies door het bijmengen van biobrandstoffen uit gewassen met fossiele brandstoffen bedroeg volgens officiële cijfers daarentegen slechts 9,2 miljoen ton CO2 in 2020.

Maar er is meer. Volgens de onderzoekers achter de studie schaadt de intensieve landbouw achter de productie van biobrandstoffen voor gewassen de ecosystemen en de biodiversiteit, met een dramatisch verlies van habitats en soorten tot gevolg.

In Duitsland wordt bijna 70 procent van de habitats bestempeld als een onvoldoende of slechte staat van instandhouding, volgens de laatste Verslag over de staat van de natuur door het Duitse ministerie van Milieu.

Moeten we stoppen met het gebruik van biobrandstoffen uit gewassen?

Het korte antwoord is ja.

De EU heeft onlangs de schade erkend die is veroorzaakt door monoculturen van biobrandstoffen in gewassen en heeft regelgeving ingevoerd om de verdere uitbreiding van landbouwgrond voor dit doel aan banden te leggen, maar de Duitse onderzoekers denken dat dit niet genoeg is. Wat dringend nodig is, zeggen ze, is het uitfaseren van biobrandstoffen voor gewassen.

Het land dat nu wordt gebruikt om de gewassen te verbouwen, zou in plaats daarvan moeten worden gewijd aan natuurherstel, waardoor deze zelfde gebieden in de loop van de tijd natuurlijke koolstofputten zullen worden. Vruchtbare landbouwgrond moet daarentegen worden gebruikt voor voedselproductie.

Wat volgens onderzoekers onmiddellijk moet en kan worden gedaan, is ook het actualiseren van de EU-richtlijn voor hernieuwbare energie (RED), die momenteel het gebruik van gewassen en biobrandstoffen stimuleert als middel om de doelstellingen voor hernieuwbare energie in de Europese transportsector te halen.

Bovenal vragen de onderzoekers, net als veel milieuactivisten, om echte oplossingen: geen compromissen, geen halve waarheden. Uiterlijk vanaf 2030, zeggen ze, mogen er geen nieuwe auto’s met verbrandingsmotoren worden geregistreerd in de EU. Verbrandingsmotoren zullen nooit klimaatvriendelijk zijn, wat je er ook in stopt.

Lopen, fietsen en openbaar vervoer zijn de weg vooruit

Dit zou een revolutie betekenen voor de manier waarop we ons door onze steden en landen verplaatsen.

Particuliere voertuigen moeten geleidelijk worden verlaten om te kunnen lopen, fietsen en het openbaar vervoer te gebruiken.

Terwijl de voertuigen die nog steeds op onze wegen rijden, uitsluitend moeten worden aangedreven door hernieuwbare energie, bijvoorbeeld zonne-energie en elektrisch.

Het opwekken van zonne-elektriciteit voor elektrische voertuigen vereist 97 procent minder land dan biobrandstof voor dezelfde kilometerstand.

De oplossing lijkt duidelijk: vaarwel biobrandstoffen, hallo zonne-energie. Maar oude gewoonten zijn moeilijk te doorbreken.