Het is vreemd dat er niets bijzonders staat in de fundamentele wetten van Israël
De komende dagen zal er veel lawaai zijn hoge Raad Hij was woedend over de intrekking van de “Basiswet”, zoals hij dat ook was op nieuwjaarsdag in juli, toen de Knesset het intrekkingsbesluit vernietigde. “wijsheid” Als concept in de Israëlische wet.
Eigenlijk, Benjamin Netanyahu en Knessetvoorzitter Amir Ohana hadden het Hooggerechtshof dagen vóór het bloedbad van Hamas op 7 oktober gewaarschuwd dat het ongeldig verklaren van de Basiswet een schending van de normen zou zijn, en de premier heeft systematisch vermeden te beloven een dergelijk besluit te respecteren. De huidige existentiële crisis werd voorafgegaan door een constitutionele crisis.
De meeste mensen zijn geen experts op het gebied van de fijne kneepjes van Israëls ‘Basiswetten’. Als ze met zoveel waardigheid en overtuiging naar deze politici luisteren, zouden velen in de verleiding kunnen komen om te geloven dat ze op de een of andere manier heilig zijn en dat het neerhalen ervan een buitengewoon aanmatigende daad zou zijn om hun claims van ‘activisme’ te valideren.
Nu dit is gebeurd, is het belangrijk om de werkelijke situatie te begrijpen en hoe deze zich verhoudt tot wat er in andere democratieën gebeurt.
begrijp de situatie
Zoals we weten heeft Israël geen grondwet omdat religieuze partijen niet toestaan dat er een grondwet wordt gemaakt, omdat ze de Thora als voldoende beschouwen. Dit is gevaarlijk omdat grondwetten de beste manier zijn om de rechten van burgers te garanderen en ervoor te zorgen dat willekeurige parlementaire meerderheden deze rechten niet misbruiken met stomme wetten.
Waarom kan het Amerikaanse Congres geen wet aannemen die het illegaal maakt om roodharigen in dienst te nemen? Volgens de Amerikaanse grondwet. In Israël bestaat zoiets niet, en de Thora heeft geen nut, noch is er een wet die dit niet uitdrukkelijk toestaat – maar er is sprake van ‘redelijkheid’.
Het maakte deel uit van de Israëlische nederzetting en is bekend uit veel common law-landen zoals Engeland, Canada, Australië, Nieuw-Zeeland, Zuid-Afrika, India, Singapore en andere plaatsen die door het kolonialisme het Engelse recht hebben geërfd, zoals Israël. Hierdoor kunnen rechtbanken in extreme gevallen nadenken over: Heeft de regering gewicht gegeven aan de relevante overwegingen? Is de beslissing genomen vanwege ongepaste of irrelevante overwegingen (zoals vriendjespolitiek)? Negeerde hij de eerste gedachten?
Een andere oplossing is het aannemen van werkelijk quasi-constitutionele ‘basiswetten’. Het idee is dat deze wetten beschermen tegen misbruik en dat daaropvolgende wetten deze niet kunnen overtreden. Dit is niet onredelijk. Andere landen gebruiken deze passage ook, en één daarvan is niemand minder dan Engeland, waarvan sommigen beweren dat het de moeder is van de moderne democratie. Bovendien beschikt het land niet over een de facto en officiële grondwet.
Maar dat is het verschil. In de meeste gevallen is voor de aanneming van constitutionele wetten een bijzondere meerderheid vereist; Dit geeft logische legitimiteit aan de beperkingen die zij opleggen en weerspiegelt een soort brede consensus. Zodra dergelijke bepalingen van kracht worden, is een bijzondere meerderheid (misschien tweederde) nodig om ze te wijzigen; Dit geeft duurzaamheid en een echte speciale status aan de hele overeenkomst, niet ondersteund door louter argumenten, maar door praktische procedures en iets dat de consensus benadert. .
Het wijzigen van de Amerikaanse grondwet is een zeer serieuze zaak, en de lat ligt bijna onmogelijk hoog. Amendementen moeten worden voorgesteld met een tweederde meerderheid in de Senaat of het Huis van Afgevaardigden (of in conventies gehouden door tweederde van de staatswetgevers) en vervolgens goedgekeurd door 38 van de 50 staten. Dat is de reden waarom tientallen jaren durende pogingen om vrouwen gelijk te verklaren zijn mislukt (de Republikeinen blokkeerden dit een paar maanden geleden).
Wijzigingen in de Duitse grondwet kunnen alleen worden aangebracht met goedkeuring van een tweederde meerderheid van zowel de Bondsdag (federaal parlement) als de Bundesrat (de federale raad die de deelstaten vertegenwoordigt). Japan wil een tweederde meerderheid in beide huizen. En zo. Landen als Nieuw-Zeeland kennen enkele uitzonderingen, dit moet geaccepteerd worden. In dit land is de sociale harmonie hoog, het respect voor moraliteit en sociale legitimiteit is zo hoog dat het onwaarschijnlijk is dat er onredelijke wetten zullen worden aangenomen.
Helaas kunnen in Israël, dat niet zo’n land is, basiswetten worden aangenomen door een reguliere meerderheid van het parlement en in de meeste gevallen op dezelfde manier worden gewijzigd. Deze meerderheid zou een 1-0 stem kunnen zijn; Deze wetgevende stemming zou Itamar Ben-Gvir kunnen zijn. Het enige dat ze “belangrijkst” maakt, is dat ze zo worden verklaard. Het is echt.
In feite werd de wet in kwestie, die de ‘doctrine van de redelijkheid’ afschafte, aangenomen met een gewone meerderheid (64 coalitieleden, inclusief de lemmingen, die unaniem vóór stemden nadat de oppositie de partij uit protest had verlaten). 0. Zonder het offensief van Hamas, dat vrijwillige en verdeeldheid zaaiende woede politiek onhoudbaar heeft gemaakt, zouden andere verschrikkelijke wetten die door de coalitie zijn gepland, zoals het parlement toestaan de oppositie te verbieden deel te nemen aan verkiezingen zonder rechterlijke toetsing, allemaal zijn aangenomen met een meerderheid van stemmen. gewone meerderheid.
Dit is geen geval waarin te veel respect voor deze “fundamentele wetten” wordt geëist. Maar Netanyahu en Ohana zeggen dat respect nog steeds aanwezig moet zijn omdat de wet de goedkeuring van dergelijke basiswetten toestaat en dat het respecteren ervan en het geven van een speciale behandeling aan deze wetten de “norm” is.
Het Hooggerechtshof in Israël heeft bij wet de bevoegdheid om deze schadelijke en schandalige wetten ongedaan te maken, ongeacht of ze ‘fundamenteel’ worden verklaard of niet. Hoe zit het met ‘normen’? Over normen gesproken van een man die erop stond premier te zijn terwijl hij werd berecht wegens corruptie. De wet stond dit toe, evenals het beslist inactieve Hof; maar dit was zeker niet de ‘norm’.
Critici zeggen dat de 8-7-beslissing van het Hooggerechtshof te dichtbij was; maar een lezing van de schriftelijke argumenten laat zien dat zelfs degenen die tegen stemden de ernst van het besluit van de Knesset begrepen en zich ertegen verzetten. Het argument van de critici negeert de even dreigende aard van het stemmen voor de Knesset, wat juist de aard ervan is.
De huidige regering kwam aan de macht als resultaat van een gelijkspel, waarin de oppositie dom verdeeld was en hun eigen stemmen 6% bedroegen, dat wil zeggen een achtste! – moet terzijde worden geschoven en de krappe meerderheid moet aan Netanyahu worden overgedragen. Hij handhaafde zijn kenmerkende trots door zich te gedragen alsof hij een grote autoriteit had om een sterke regering in Israël te vormen, net als in Rusland en andere pseudo-democratieën.
Hij negeerde wijdverbreide waarschuwingen van veiligheidschefs, de oppositie, leiders van vele bedrijfssectoren en Israëlische vrienden over de hele wereld dat de kloof die hij in Israël zou creëren economische schade zou veroorzaken en de veiligheid van het land zou bedreigen. Op 7 oktober voerden de vijanden van Israël de ergste aanval uit de geschiedenis uit op vreedzame Israëliërs. De overheid had het druk.
De ellendige dagen lijken geteld, maar de regering van Netanyahu is niet zelfgenoegzaam. In reactie op de uitspraak van het Hooggerechtshof van maandag spraken de ministers opnieuw over “gerechtelijke hervormingen” en hoe de natie hierover verdeeld is. Dit is niet bepaald een kloof: uit opiniepeiling na opiniepeiling blijkt dat een overweldigende meerderheid tegen het Poetiniseren van Israël is.
Maar ik heb een ongewoon aanbod. Wat ik zeg is dit: nadat de regering klaar is met haar begrotingsfestiviteiten en een einde heeft gemaakt aan haar arrogante propaganda gericht tegen zowel haar tegenstanders als het leger, moet ze echte justitiële hervormingen doorvoeren. Gunstige rechterlijke hervorming. Ik zou hen deze kans niet volledig willen ontnemen.
Wilt u een rechterlijke hervorming? Verander de belachelijke structuur van de basiswet om aanvaarding en wijziging door de meerderheid te vereisen. Ook de oppositie zal dit steunen. Na een roekeloos en ellendig jaar heb je de kans om iets goeds te doen voor het volk Israël.
