Tegelijkertijd werden superzware zwarte gaten ontdekt die duizenden sterren zouden kunnen opslokken.

Ze hebben een geweldige “eetlust” zoals zijzelf? superzware zwarte gaten Ze zijn te vinden in de centra van de meest massieve sterrenstelsels in het universum. Zulke zwarte gaten zijn enorm en ze zijn sterk hij is, ze absorberen zelfs het licht van sterren in de galactische schijf. De meest massieve centrale delen van dergelijke sterrenstelsels actieve galactische kernen en Ja quasars gezocht. Wetenschappers observeren deze ruimtevoorwerpen ook heel nauwkeurig. Zoals dit. hij is, zulke kosmische objecten zijn evolutie van sterrenstelsels en Het kan meer informatie geven over de structuur van het heelal. NASAgerelateerd aan Chandra de ruimteröntgentelescoop genoemd 10Er zijn meer dan 0 sterrenstelsels waargenomen. Volgens de verkregen informatie hij is, Sommige superzware zwarte gaten kunnen duizenden sterren tegelijk opslokken. Wetenschappers kwamen tot deze conclusie op basis van de eigenschappen van superzware zwarte gaten. Zoals dit. hij is, Deze superzware zwarte gaten moesten grote hoeveelheden stellaire materie absorberen om hun huidige grootte te bereiken.

Tot nu toe was er weinig bekend over het “eetlust”-niveau van superzware zwarte gaten. Chandra-telescoop kleine zwarte gaten Het verduidelijkte de vraag hoe het zou transformeren in superzware zwarte gaten. Dit proces vindt plaats in zeer dichte groepen sterren in de centra van sterrenstelsels. “Als de sterren zo dicht mogelijk bij elkaar staan, zoals in zulke groepen, naar de tussenmassa (10 en of enkele tientallen zonnemassa’s) creëert ideale omstandigheden voor gastheer zwarte gaten om te groeien. “Hoe hoger de dichtheid van een groep sterren, hoe groter de kans dat het een groeiend zwart gat in het centrum heeft”, aldus de wetenschappers. Decennialang hebben wetenschappers verschillende theorieën voorgesteld voor de vorming van superzware zwarte gaten in het universum.

Onder hen is een reus in het centrum van sterrenstelsels. gas- en desintegratie van stofwolken en Er zijn theorieën zoals de explosie van reuzensterren. Maar zulke theorieën van de oerknal De volgende eerst 100 miljoen jaar Het zou mogelijk zijn geweest onder de omstandigheden die toen in het universum bestonden. Nu stellen wetenschappers een meer realistische theorie voor. Het echte probleem hier is de dichtheid van sterrenhopen nabij de centra van sterrenstelsels. Deze dichtheid hangt op zijn beurt af van hoe snel de sterren in dergelijke groepen bewegen. Als de dichtheid in de clusters boven een bepaald niveau komt, zal volgens wetenschappers het zwarte gat met de zon in het centrum snel veranderen in een superzwaar zwart gat.

Studies hebben aangetoond hij is, NGC 1385, 1566, 3344 en 6503 De dichtheid van sterrenhopen in de centra van sterrenstelsels ligt boven een bepaalde limiet. Een groeiend zwart gat in de centra van deze sterrenstelsels verschijnt ongeveer twee keer zo snel. Dit is een van de ongelooflijke voorbeelden van wat “eetlust” op grote schaal zwarte gaten hebben. Binnen de groei van deze zwarte gaten, duizenden en zelfs tienduizenden sterren verdwijnen. Naarmate het aantal sterren rond dergelijke zwarte gaten afneemt, begint hun groei te vertragen. De aantrekkingskracht van deze theorie is dat: hij is, Deze onuitputtelijke groei van zwarte gaten kan op elk moment in de geschiedenis van het heelal plaatsvinden. Hieruit kunnen we dezelfde conclusie trekken. hij is, Superzware zwarte gaten kunnen zich vandaag de dag nog steeds vormen.