Het lijkt er vaak op dat nieuwkomers op de scene enthousiaster zijn over de reguliere cultuur dan degenen die erin geboren zijn. Het is alsof ze harder moeten werken om aan de organisatie te bewijzen dat zij de echte deal zijn.
Zoals veel oliem kunnen getuigen, zijn Sabras en senior oliem in het geheim en vaak openlijk waanvoorstellingen of goedgelovig; Zij hebben uit eigen wil de zionistische idealen uit hun geboorteland verworven, in plaats van degenen die hierheen kwamen om aan de onderdrukking van de Sovjet-Unie te ontsnappen. cursus.
Aryeh Naftaly neemt een diametraal tegenovergestelde positie in. Dit is geen nieuwe manier van denken. “Ik werk hier al veertig jaar”, vertelde Pardess mij vanuit zijn basis in Hana.
Het was niet alleen zijn ambtstermijn in Israël dat hem het vertrouwen gaf dat hij nodig had om een weloverwogen en beredeneerd oordeel over de kwestie te kunnen vellen. Gedurende deze tijd diende hij in een gevechtseenheid van de IDF; observeerde en nam deel aan allerlei culturele en sociaal-politieke evenementen; maakt een paar comebacks in de lokale muziekscene.
Het laatste deel van diens voortdurende rol is onlangs tot bloei gekomen en op zondag 14 januari zullen hij en zijn band optreden tijdens het openingsconcert van Eye on Zion in de Hatraklin-zaal in Pardess Hana.
Er zal een nieuw album verschijnen
Dit is hun zesde en vierde album.
Afgaande op de teksten van tientallen liedjes heeft Naftali niet alleen de Israëlische psyche geobserveerd, hij heeft zijn opgebouwde kennis van de samenstelling van het land hier geabsorbeerd en verwerkt, en hij is behoorlijk bedreven in het uitdrukken hiervan in tot nadenken stemmend en vermakelijk proza.
De Elevators opereerden een tijdlang als trio; New kid on the block-bassist Hillel Coren completeerde onlangs zijn huidige kwartetbezetting. Naftali zingt en schrijft de meeste liedjes en verspreidt zijn talenten via verschillende muzikale media. Naftaly kent pianist Rob Steiner van de band al jaren.
“De band bestaat al sinds 2007. Maar ik en Rob zijn al sinds 1976 samen”, zegt de 62-jarige. “We zijn samen muziek gaan maken.”
NAFTALY maakte alijah in 1981, eerst op weg naar het bolwerk van Moshav Mevo Modi’s bard-rabbijn, Shlomo Carlebach, voordat hij een basis opzette in Tel Aviv. Dit doordrenkt Naftali’s muziek met een spirituele essentie die nog steeds zijn werk inspireert.
Dit is ook duidelijk zichtbaar op Eye of Zion, hoewel de tekstuele basis van het album gravitas, passie, romantiek en een aantal over het algemeen heerlijke komedies van het donkere of satirische genre omvat.
De nieuwe verklaring werd aanvankelijk opgesteld vóór 7 oktober, als een soort persoonlijke reactie op de aanhoudende protesten over de hervorming van het rechtsstelsel (herinner je je die tijd nog?) en een oproep om de gelederen te sluiten en terug te keren naar schoonheid en schoonheid. Dat is de positieve kant van het leven.
Als iemand die ervoor koos zijn leven hier op te bouwen, was het interne conflict voor Naftali duidelijker en pijnlijker.
“The Elevators wilde deze verzameling liedjes schrijven die onze zionistische reis weerspiegelen, in een poging opnieuw verbinding te maken met de ideeën, gevoelens en ervaringen die ons in de eerste plaats naar Israël brachten en ervoor zorgden dat we hier wilden blijven”, zei hij.
Het Oog van Zion is ontworpen als een genezingsoffer. “We hopen dat onze luisteraars troost, inspiratie en begrip zullen vinden van wat zowel een persoonlijk als een eeuwig-spiritueel-nationaal fenomeen is dat uniek is in de wereld.” De melodieuze vaardigheden, zonnige meditaties en vrolijke stemmingen van Naftali’s vroege inspiratiebronnen, Crosby, Stills en Nash, en vooral de Grateful Dead, filteren in de muziek en teksten van de band.
‘We hebben feitelijk de Grateful Dead in dit land geïmporteerd’, zei hij. “We hadden een paar bands in de jaren 80, en in de jaren 90 had ik een band genaamd Ein Safek (No Doubt). In 2007 hadden we een concert genaamd “Dead Heads Unite”. Het was een groot succes.”
Deze uitstraling brandt nog steeds helder in het werk van Naftali, en het gevoel van betekenis en de zoektocht naar een beter leven wordt weerspiegeld in het nieuwe album.
“Het Oog van Zion is een soort hulp voor Engelssprekende, zogenaamde zionistische, zionistische mensen. Zionisme is een vies woord geworden. Het idee is om het weer ter sprake te brengen en nee te zeggen, het is geen vies woord, het is een heel leuk ding.”
Naftali bekommert zich alleen maar om revolutie in deze regio’s.
“Een van mijn dromen toen ik alijah maakte, en dit is nog steeds waar, was om opnieuw te definiëren wat het betekent Israëlisch te zijn, wat zionisme is, of op zijn minst mijn eigen bijdrage toe te voegen. Mensen zeggen Israëlieten of dit of dat. Israëliërs hebben geen manieren. “Ik ben Israëlisch en ik heb manieren.”
Eye of Zion is geen vingerwijzende oefening, verre van dat. Het voorlaatste nummer van de plaat, “Milk and Honey Moonlight”, geeft het gevoel dat het op een gegeven moment beter zou kunnen worden. Het lied opent: “Zing vredige wandelingen op herfstdagen. Lees mij de rustige gesprekken buiten het café voor. Laat zien waar kinderen spelen. Melk en honing in het maanlicht.
Er kunnen heel goede redenen zijn om opgewekt te zijn.
Voor tickets en meer informatie: theelevators1.bandcamp.com/music en https://www.facebook.com/elevators.israel
