De leider van de revolutie, de hoop van provinciaal Moskou, die aan de galg is gevallen… – Het bittere einde van de leider |

27 september 1996: Na de verovering van de Afghaanse hoofdstad Kabul, vermoorden leden van de Taliban op brute wijze de laatste communistische leider van het land, Mohammed Najibullah.

***

Wanneer de Sovjetleiders besluiten troepen naar Afghanistan te sturen, zal dat van korte duur zijn en 1-2 jaar duren. actie geaccepteerd als Degenen die deze beslissing namen (Brezhnev, Andropov, Chernenko, Suslov, Ustinov) stierven echter één voor één en de oorlog eindigde niet. Halverwege de jaren tachtig, tegen de achtergrond van de scherpe waardevermindering van olie, die de belangrijkste donor van de Sovjetbegroting was, werden de oorlogskosten een zware last voor de Sovjeteconomie.

Naast het gebruik van wapens in Afghanistan, gebruikte Michail Gorbatsjov, die in maart 1985 tot nieuwe president van de Sovjet-Unie werd gekozen politiek stappen moeten worden ondernomen. Volgens hem zou zo’n stap kunnen zijn om de impopulaire leider van het land, de dronkaard en opschepper Babrak Karmal, te vervangen door iemand die sympathieker is. De keuze van Gorbatsjov rechter Hij vestigde zich op Mohammed Najibullah, de jongste onder de leiders van de Democratische Volkspartij (PDP).

***

Mohammad Najibullah werd in 1947 geboren in het kleine stadje Gardez in het oosten van Afghanistan. Hoewel de meerderheid van de bevolking van de stad Tadzjieks was, was de familie van Najibullah Pashtun. Nadat hij in 1964 afstudeerde van de middelbare school, ging hij naar de medische school van de universiteit van Kabul en een jaar later sloot hij zich aan bij de communistisch georiënteerde PDP. Hij trok de aandacht met zijn succes in gewichtheffen en worstelen onder studenten.

De Democratische Volkspartij was vanaf het begin in twee groepen verdeeld: het volk en de vlag. Najibullah, in de partij beter bekend als “Dr. Najib”, was lid van Parcham. In 1977 werd hij verkozen tot lid van het Centraal Comité van de partij.

dat was in april 1978 leger Na de staatsgreep (Saur-revolutie) kwam de Democratische Volkspartij aan de macht. Najibullah ook hoger Hij wordt lid van de Revolutionaire Raad. Het staatshoofd (voorzitter van de Revolutionaire Raad), die lid is van de Volksfractie, Nur Muhammad Taraki en Premier Hafizullah Emin verwijderde de vaandeldragers kort daarna uit de macht. Een ambassadeur wordt met Najibullah naar Iran gestuurd.

Na de invasie van Afghanistan door de USSR en de omverwerping van Hafizullah Amin keerden de vaandeldragers terug naar hun land. Babrak Karmal werd het hoofd van de Revolutionaire Raad en de secretaris-generaal van de Democratische Volkspartij, terwijl Najibullah de directeur werd van de Staatsinformatiedienst (DIE), een veiligheidsdienst. KHAD, dat tot dan toe 120 medewerkers telde, groeide vele malen tijdens de Najibullah-periode en veranderde in een gigantische instelling met 25-30 duizend medewerkers. Het budget wordt rechtstreeks vanuit Moskou gefinancierd 10verhoogd met 00%. Tegelijkertijd nemen arrestaties, martelingen en buitengerechtelijke executies toe.

In november 1985 heeft dr. Najib werd benoemd tot secretaris van het Centraal Comité van de Democratische Volkspartij. Hoogstwaarschijnlijk wilde Gorbatsjov hem destijds de leider van Afghanistan maken, en de secretaris van het Centraal Comité werd gezien als een springplank op weg naar een hogere functie.

Op 4 mei 1986 nam Babrak Karmal tijdens de algemene vergadering van de HDP ontslag uit zijn functie als secretaris-generaal vanwege zijn gezondheid en in plaats daarvan werd Muhammed Necibullah gekozen. In die tijd was Karmal nog steeds het hoofd van de Revolutionaire Raad en bleef het officiële staatshoofd.

In de volgende 6 maanden was er een oorlog van invloed tussen Najibullah en Karmal. Eind november nam Karmal, onder druk van Sovjetvertegenwoordigers, ontslag uit zijn laatste functie en werd hij naar Moskou gebracht. Zijn functie werd een tijdje bekleed door Hacı Muhammed Çamkani en vanaf 30 september 1987 door Necibullah. Twee maanden later, het functievoorzitterschap annuleren het is voorbij en Minister zijn positie is hersteld. Najibullah werd de tweede president van Afghanistan na Mohammed Daoud Khan, die in 1973-1978 dezelfde functie bekleedde.

***

Nog steeds met Najibullah Minister daarvoor, op de buitengewone algemene vergadering van het Centraal Comité van de Democratische Volkspartij op 30-31 december 1986. nationaal kondigde zijn bemiddelingsbeleid aan. Stop met vuren op gewapende oppositie, vorm gezamenlijke regering bieden gedaan. politiek Aan de arrestanten werd amnestie verleend.

In de zomer van 1987 werd het eenpartijstelsel afgeschaft en mochten andere partijen opereren. revolutionaire raad annuleren en in plaats daarvan tweekamerstelsel parlement – nationale Raad werd opgericht. In 1987 werden verkiezingen gehouden voor de lokale overheden en in 1988 voor het parlement. Deze verkiezingen zijn niet eerlijk en democratisch te noemen, maar ze waren een stap vooruit in vergelijking met de vorige periode, waarin het concept van verkiezingen volledig werd afgewezen.

De autoriteiten lieten de atheïstische retoriek varen. De grondwet, aangenomen in 1987, stelt de islam als staatsgodsdienst. in 1988 de ruimte in vliegen Afghaans Abdul Ahad Momand nam de Koran mee en reciteerde soera’s in de ruimte. Deze beelden werden uitgezonden op de Afghaanse televisie. De staat zette geld opzij voor de bouw en reparatie van moskeeën, bedevaarten en bezoeken aan Karbala. In de grondwet van 1990 stond zelfs dat Afghanistan een islamitische staat was. De symbolen van het communisme verdwenen geleidelijk.

Deze en andere stappen verhoogden Najibullah’s populariteit enigszins. Meer dan 30.000 Mujahideen traden toe tot de regering. meer dan honderdduizend Afghaans terug naar zijn land. Maar daar eindigde de burgeroorlog niet. Maar de belangrijkste aanhanger van de Mujahideen Verenigde Staten van Amerika hij had rationeler kunnen handelen en op zijn minst zijn beleid om de regering omver te werpen die koste wat kost het communisme had afgezworen, uit te stellen. In dat geval zouden de daaropvolgende gebeurtenissen waarschijnlijk niet zo tragisch zijn geweest.

***

Op 15 februari 1989 trokken de Sovjettroepen zich terug uit Afghanistan. Daarna waren velen er zeker van dat de regering van Najibullah binnen een paar weken zou worden omvergeworpen. Maar dat gebeurde niet. Het Afghaanse leger vocht met succes tegen de Mujahideen. Er moet ook worden opgemerkt dat Moskou, ondanks de terugtrekking van Sovjet-troepen uit Afghanistan, Kabul bleef helpen. Volgens sommige schattingen stuurde de USSR er in 1990 3. miljard dollar even leger had geholpen.

In maart 1990 kwam minister van Defensie Shahnawaz Tanay in opstand tegen Najibullah. Troepen die loyaal waren aan de president slaagden er echter in de opstand te onderdrukken. Deze gebeurtenis verzwakte echter de macht van Najibullah. Tanay vluchtte naar Pakistan en sloot zich aan bij de Mujahideen.

Najibullah’s in Moskou De belangrijkste lobbyisten waren minister van Buitenlandse Zaken Eduard Shevardnadze en KGB-president Vladimir Kryuchkov. Sjevardnadze trad echter in december 1990 af en Kryuchkov werd in augustus 1991 gearresteerd wegens zijn deelname aan de CPSU. Als gevolg hiervan nam de Sovjethulp af en verslechterde de situatie van het regime van Najibullah.

In het najaar van 1991 werd Shevardnadze benoemd tot minister van Buitenlandse Zaken (nu het ministerie van Buitenlandse Zaken). Nejibullah neemt contact met hem op en beschuldigt Moskou van verraad: “L Minister Dat wilde ik niet zijn, je ontmoedigde me, je stond erop, je zei dat je zou helpen. En nu laat je mij en Afghanistan over aan de hoop op het lot.”.

Met het uiteenvallen van de USSR werd de hulp van Moskou aan Kabul volledig stopgezet en bevond Najibullah zich in een wanhopige situatie. Hij uitte zijn woede door de Russen de schuld te geven van alle problemen die het land waren overkomen en 15 februari, toen Sovjettroepen het land verlieten, uit te roepen tot Onafhankelijkheidsdag.

Er was een ernstig tekort aan wapens en munitie in het leger van de Republiek Afghanistan, er was zelfs geen brandstof voor het verplaatsen van gepantserde voertuigen en de vlucht van vliegtuigen. Maar de luchtvaart was het grootste voordeel van het regime ten opzichte van de Mujahideen.

Op 18 maart 1992 kondigde Najibullah aan dat hij klaar was om de macht over te dragen aan de overgangsregering. Deze beweging joeg de krachten die tot nu toe loyaal waren aan hem angst aan en het regime begon als een kartonnen huis in elkaar te storten. militair en officieren Ze begonnen massaal in de richting van de oppositie te bewegen.

Onder hen minister van Buitenlandse Zaken Abdul AdvocaatAlgemeen personeel chef Mohammad Asif Delawar, vice-minister van Defensie Mohammad Nabi Azimi, Kabul Garrison chef Abdul Eenheid Babajan, divisiecommandant Abdul Rashid Dostum was ook aanwezig. Deze troepen sloten zich aan bij Ahmad Shah Massoud en veroverden eind april Kabul.

Terwijl Necibullah het land wilde verlaten, slaagde hij erin zijn familie naar India te sturen. algemeen Hij werd tegengehouden door de troepen van Dostum. dr. Najib en zijn broer Shapur Ahmadzai VNZe zochten hun toevlucht in de missie van Kabul en woonden daar vier jaar.

In 1994 werd de Taliban-beweging gevormd onder auspiciën van Pakistaanse speciale diensten. De Pashtuns, de grootste etnische groep van het land, speelden een sleutelrol in deze beweging. In september 1996 benaderden de Taliban, die een groot aantal aanhangers hadden verzameld, Kabul.

Ahmad Shah Massoud realiseerde zich dat hij de hoofdstad niet kon verdedigen en verliet de stad en trok zich terug in zijn traditionele bolwerk, de Panjshir-vallei. Met hem op pad naar Najibullah bieden Hij deed het, maar de dokter weigerde. De reden voor deze stap is niet helemaal duidelijk. De belangrijkste mogelijkheid is dat Najibullah, die oorspronkelijk een Pashtun was, niet aarzelde om zijn toevlucht te zoeken in Tadzjiekse Masud. etnische problemen in Afghanistan politiek niet minder belangrijke rol gespeeld. Misschien dacht Najibullah dat de Taliban hem beter zouden behandelen.

Maar dat deed het niet. Voor de Taliban was Najibullah, in plaats van de Pashtun, in de eerste plaats de man die de KHAD 5 jaar lang regeerde en de vijanden van het regime in een bank veranderde. De eerste missie van de Taliban, die in de nacht van 27 september Kabul binnenkwam, VN Zijn missie was om Najibullah en zijn broer aan te vallen en gevangen te nemen.

De voormalige president en zijn broer werden onderworpen aan vreselijke martelingen. Zijn geslachtsdelen waren afgesneden. Ze bonden hun benen aan de bumper van de auto, reisden kilometers en hingen ze op voor het presidentiële paleis. Dit was het einde van het leven van de laatste communistische leider van Afghanistan.

***

In een interview met de krant “New York Times” in de laatste dagen van zijn macht, zei dokter Najib: “Als het fundamentalisme wint in Afghanistan, zal de oorlog nog vele jaren voortduren. Het land zal het centrum worden van drugshandel en terrorisme.” Het is mogelijk om Najibullah op verschillende manieren te benaderen, maar het valt niet te ontkennen dat hij een wijs man was.