Wijnseizoen in Göyçay
“We maken wijn van de variëteit “Gulovsha”, die volledig rijp, dik en sappig is, zodat hij heerlijk en sappig is. De smaak en naam van de wijn die we van granaatappel maken, wordt onthouden.”
Rena Aliyeva van Goycay maakt dit seizoen al jaren wijn. Hij zegt dat het een traditie is, een “Thank You Autumn”-traditie. Het is dus noodzakelijk om overvloedig te oogsten en wijn te maken. Het is moeilijk om je een bosbessenkeuken voor te stellen zonder wijn. Omdat het in de vorm van saus is
Wijn is gezond en smakelijk. De granaatappelopbrengst is dit jaar ook goed en in elk dorp wordt op natuurlijke wijze granaatappelwijn gemaakt.
“Van kinds af aan heb ik de traditie om volledig rijpe, rode grove, sappige granaatappelrassen te verzamelen en te malen in de granaatappelboomgaarden van onze grootvaders. Want wijn komt niet van onrijpe granaatappels. Het smaakt echter niet naar echte wijn. daarom wordt narshar meestal begin november gemaakt.In die tijd was een granaatappel gepeld van een boom een echte wijnmakerij”, legt Rena Aliyeva uit.
Volgens hem is het mogelijk om van beschadigde granaatappels wijn te maken zolang de granaatappels niet verloren gaan: “Het belangrijkste is dat we ervoor zorgen dat al die granaatappelpitjes gezond zijn. Want rotte, beschadigde granaatappelpitjes veranderen de smaak van de wijn.”
Rena Hanım zegt dat de wijn moet worden gemaakt in een grote pot, op het fornuis, met een mengsel van granaatappelvariëteiten “Gülovsha” en “Valas”.
Nadat de vrouwen klaar zijn met het pletten van de granaatappel, wassen ze deze met schoon water. Daarna filteren ze het water volledig en verzamelen het in een bak. Een haard is gemaakt van hout. Een pot vol granaatappels wordt op het fornuis gezet en granaatappelpitjes worden toegevoegd. Aan meer dan tien kilo granaatappelpitjes moet een liter water worden toegevoegd, zegt Rena Aliyeva. Omdat water ervoor zorgt dat de granaatappel loskomt van zijn stengel. Zo vindt de eerste fase van de wijnbereiding plaats.
“We maken het meestal op het fornuis omdat de smaak en kwaliteit van de op het fornuis bereide wijn anders is. Maar omdat het een arbeidsintensief karwei is, brandt het fel als er geen tijd is voor het fornuis. gas- wij doen het ook. Granaatappelpitjes blijven een uur op het fornuis staan. Geleidelijk wordt gevoeld dat het sap van de granaatappel het lichaam van het hout verlaat en volledig nat wordt. Dan weet je al dat je het moet halen. Het is noodzakelijk om regelmatig te roeren, zelfs met een houten lepel.
Nadat de gestolde wijn is verwijderd, wordt deze gescheiden van de druiven. Dat wil zeggen, het wordt door de assuz gevoerd. De granaatappelbladeren worden omgezet in hars door opnieuw op hoog vuur te koken. Het wordt gemengd totdat het volledig stolt, zodat het niet verbrandt. Zure of zoete smaak hangt af van de smaak. Rode wijn is rijk aan vitamine C.
“We voegen zout toe aan zure wijn en halen het uit de oven en koelen het af. Er zijn ook mensen die poedersuiker naar smaak gieten. Omdat sommige mensen van snoep houden. In feite is een volledig rijpe rode granaatappel zelf zoet. toegevoegd, wordt het zuur. Granaatappelwijn gemaakt van Göyçay-granaatappel onderscheidt zich door zijn smaak en kwaliteit. Antioxidant De capaciteit is goed. Vooral van Bigyr “Gulovsha”. Het wordt zuur. Het verhoogt de eetlust”, voegt Rena Aliyeva toe.
Onze interviewer zegt 15-20 Uit een kilo granaatappel wordt ongeveer 2-3 kilo wijn gehaald. Het is ook mogelijk om wijn 2-3 jaar te bewaren. Hiervoor moet het op een koele en donkere plaats worden bewaard. Maar het is beter om de wijn van elk jaar te gebruiken. Anders kunnen smaak en kwaliteit niet worden gegarandeerd. De netheid van de wijnmakerijen, die het hele seizoen door groeien, roept ook vraagtekens op.
Rena Aliyeva zegt dat er geen conserveringsmiddelen of kleuradditieven worden toegevoegd aan zelfgemaakte wijn. Dit is onacceptabel. Het wordt gevonden in planten en smaakt bitter omdat het met de schors wordt ingenomen:
“Ze voegen ook additieven toe aan het suikermengsel, met name aan de bloem. Dit is geen pure wijn, hoewel het incrementeel is. Dit wordt specifiek gedaan door degenen die wegkantverkoop organiseren. De meeste, zo niet alle, doen dat.
Fabriek en zijn wijn en water zijn gebrandmerkt vanwege hun verpakking, maar de smaak is niet aangenaam maar bitter. Omdat het is gemaakt van beschadigde producten en wordt samengetrokken met de schaal. Daarom kunnen degenen die echte zelfgemaakte narsh-wijn proeven het verschil zien.”
Rena Aliyeva zegt dat het granaatappelfestival elk jaar wordt gehouden, mensen brengen hun granaatappels en granaatappelproducten naar buiten en tonen ze, degenen die verkopen, verkopen en degenen die delen geven. Volgens hem meer nationaal ook een interessant festival om de keuken te promoten:
“De gasten die kwamen, leerden, proefden, kochten en leerden niet alleen over de granaatappel, maar ook over de heerlijke producten die ervan gemaakt werden.”
Narsharab wordt gebruikt als smaakmaker voor vis, kebab, pilaf en andere gerechten. Naast granaatappelwijn worden er ook granaatappel en natuurlijke granaatappelsappen met een bijzondere smaak en karakter geproduceerd.
