“Het is heel moeilijk voor mij om dit te zeggen, zowel als president als als gewoon mens” |

24 saatJanuary 10, 2023

0 73 5 Minuten gelesen

Januari 10binnen Azerbeidzjan Minister Ilham Alijev Hij gaf interviews aan lokale zenders. Over het onderwerp waar de president meer tijd aan besteedt – Karabach conflict en Armenië-Azerbeidzjan We brengen de lezers hun belangrijkste ideeën over hun relatie over:

Als we een ernstige bedreiging voor ons zien, zullen we deze onmiddellijk afwijzen, ongeacht waar deze vandaan komt.
We weten welke landen voorbereidingen treffen om Armenië wapens te geven.
We hebben het aantal Special Forces verdubbeld, het zal nog meer toenemen.
lokaal in Azerbeidzjan leger Er breekt een nieuw tijdperk aan in de branche.
De weg van degenen die onze burgers niet willen zijn, is open, niet gesloten.
Dit jaar zullen de inwoners worden teruggestuurd naar de stad Lachin, de dorpen Zabux en Sus.
Ten westen van de verbannen Azeri’s naar Azerbeidzjan hun terugkeer zal de Armeniërs geen problemen opleveren. Want hun terugkeer daar betekent niet de verdrijving van de Armeniërs die daar wonen. Want die dorpen staan leeg en we zullen natuurlijk alle middelen gebruiken die ons ter beschikking staan.
Het zou oneerlijk zijn om wat er op de Laçin-weg is gebeurd een “blokkade” te noemen… Bijna 400 vredeshandhavingsvoertuigen zijn tot nu toe door de Laçin-weg gereden.
Verantwoordelijkheid nemen en een volledig vredesverdrag ondertekenen Armenië onder het gezag van de regering.
De huidige situatie Frankrijk optreden van de overheid.
Europa Het is niet prettig voor de Unie om een nieuwe delegatie naar Armenië te sturen.
We praten over vrede ondanks de pijn, de pijn, de vernietiging van alles wat ons dierbaar is. Beide politiek Het is niet gemakkelijk voor de mensheid. Maar dit Azerbeidzjan We doen dit omdat we begrijpen dat het in ons langetermijnbelang is. bieden wij doen
Maar het blijft nog wel even op tafel liggen. Zoals ze dan zeggen, zullen we niet bijzonder actief zijn. Ze willen het niet – ze hebben het niet nodig. Ze willen geen beperking – het is niet nodig. Dus de grens zal passeren waar we denken dat het nodig is. Maar ik moet zulke termen gebruiken. De grens wordt niet getrokken, wie zegt dat de grens daar gaat, niet hier. Ik denk dat het hier doorkomt. Ik heb redenen om dit te zeggen – historische, cartografische redenen. Daarom zou deze kwestie hen meer moeten aangaan dan wij.
We keren terug naar de Zangezur-gang. Vanuit die corridor zou naar onze mening tegelijkertijd elektriciteit moeten worden getransporteerd. Hiervoor bouwen we een groot ontvangst- en conversiestation in de wijk Gabriel. Als dit project wordt gerealiseerd, zullen we samenwerken met Nachitsjevan. Kalkoen Op de grens tussen Dezelfde tijd, Kalkoen De transmissiemogelijkheden in de regio moeten worden uitgebreid. Omdat er geen manier is om zoveel energie te krijgen. Met andere woorden, het is een zeer globaal project en kan volledig worden uitgevoerd.
De Armeense zijde vertraagt het onderhandelingsproces en ik ken de redenen hiervoor. Wat betreft de vraag of Armenië een macht heeft en of de diaspora invloed heeft op die macht, ik denk dat er zo’n invloed is en iemand citeren die deze blokkeert, is een zeer geschikte manier om de verantwoordelijkheid af te schuiven.
Als de overheid verantwoordelijk is, moet zij verantwoordelijk worden gehouden voor haar daden. Elk land, elke leider heeft zijn eigen uitdagingen, maar daar kan niet over gespeculeerd worden. Dit is als het ware het interne werk van het huis, iedereen zou dit werk moeten doen, niet alleen door de kwestie van vrede ter sprake te brengen, maar door de mensen te overtuigen en echt naar vrede te streven.
Gedurende de twee jaar na de oorlog Armenië Hij deed niets wat hij moest doen. Als het retoriek is, dan is het dat klacht Afgezien van zijn intonatie is hij slechts een verslaggever bij bijna elke ontmoeting met buitenlandse staatshoofden. Ik kan geen andere naam vinden. Het is maar een zwakke roddel, nieuws.
In dit verband moeten de Armeense autoriteiten de volledige verantwoordelijkheid op zich nemen en bereid zijn een vredesakkoord te ondertekenen. Vooral omdat ik het al eerder heb gezegd dat wanneer we deze vijf principes naar buiten brengen, het niet een soort multi-volume zou moeten zijn. Een heel eenvoudig document zou een eenvoudig document moeten zijn waarin de basisprincipes worden uiteengezet. Natuurlijk, onze interne problemen en Karabach Het is niet mogelijk om over alle aanverwante zaken te praten. Dit is naar mijn mening een van de redenen waarom de Armeense leiders de kwestie voortzetten. Omdat ze de problemen moeten oplossen en oplossen die oorspronkelijk in Praag zijn vastgesteld en vervolgens in oktober in Sotsji zijn goedgekeurd.
De verwijzing naar territoriale integriteit en soevereiniteit in de Alma-Ata-verklaring toont duidelijk aan dat Karabach tot de Armeniërs behoort. Azerbeidzjan herken het als een onderdeel. Meteen na die ontmoeting besefte ik dat dit ons succes was, omdat Armenië eindelijk, Azerbeidzjan erkende officieel zijn territoriale integriteit en soevereiniteit.
wat ze ook zijn Karabach Ze proberen hun onderdanen te betrekken bij een mogelijk vredesakkoord en dat ook daadwerkelijk te voorkomen. Ze in Moskou Het is over het algemeen onaanvaardbaar dat ministers de vergadering daar negeren door te verwijzen naar bepaalde gebeurtenissen. Dus waarom negeerden ze de bijeenkomst in Praag op 6 oktober? Er gebeurde immers nog geen maand geleden van alles aan de grens. Er waren daar serieuze gebeurtenissen.
Om de een of andere reden ging de Armeense kant naar Praag om Macron te ontmoeten, maar niet naar Moskou. Dan Rusland De opmerkingen van het ministerie van Buitenlandse Zaken over het gedrag van Armeense zijde, die volledig protocollair zijn, zijn hiervan het bewijs. Dat wil zeggen, het is zowel gepast als gepast om de positie van de wrokkige kant in te nemen, maar deze positie is zeer schadelijk voor zowel de persoon als het land. Zoals ze zeggen, jammer politiek cijfers zijn niet het beste hulpmiddel in hun arsenaal, vooral als ze allemaal nep zijn, zoals nu wordt geaccepteerd.
Naar mijn mening zal dit jaar op veel punten duidelijkheid brengen. Ondertussen geloofde ik oprecht dat we de overeenkomst tegen het einde van het jaar konden ondertekenen. Maar dat deed het niet.
Waar wacht Armenië op? Misschien wachtte hij op een geopolitieke verandering, misschien iets dat iemand hem had beloofd. Omdat het de indruk wekt dat iemand hem een belofte heeft gedaan. Omdat het een objectieve analyse is van de situatie in de regio, het machtsevenwicht en de reactie van de wereld op de gebeurtenissen die twee jaar geleden plaatsvonden, evenals op de gebeurtenissen die in september vorig jaar plaatsvonden of momenteel plaatsvinden in Lachin-Khankendi. De manier is om te laten zien dat het jouw verantwoordelijkheid is om drenkelingen te redden. Wij kunnen je helpen.
Alleen wij kunnen Armenië helpen om niet volledig te verdrinken in het moeras van anti-Azerbeidzjaans en hysterie. Met wat? We zeggen hiermee ja, we zeggen laten we vrede sluiten. Geloof me, het is erg moeilijk voor mij om te zeggen. Minister als gewoon mens, maar ook als gewoon mens. Ik ben professioneel Vrij Ik voel de emoties die jij en elke Azerbeidzjaans voelen als ik naar de bezette gebieden ga.
Er is geen groter geluk dan een oorlog winnen en tegelijkertijd creëren.