“Een creatieve sfeer kan niet worden gecreëerd in de Writers’ Union” |

“Als eenheid een groot literair doel dient, dan kunnen we ons daar verenigen”

“Laten we praten als je vragen alleen over literatuur gaan. Zo niet, politiek Ik wil mijn hoofd geen pijn doen door over dingen te praten.”

Nasir, toneelschrijver, vertaler, Azerbeidzjan Voormalig lid van de Writers’ Union, voormalig People’s Writer Ekrem Eylisli Meydan vertelt dit op tv.

Hij aanvaardt de vergadering alleen op de volgende voorwaarde:

– Ekrem De leraar, schrijver Alexei Tolstoy, die Stalin de “Rode Graaf” noemde, zei dat om schrijver te zijn nu acrobatiek vereist is. Er zijn bijna 80 jaar verstreken, maar wat wordt er van de schrijver van de moderne tijd verlangd?

De schrijver van de moderne tijd moet zijn kunst en werk eerlijk benaderen. Elk seizoen van seizoen tot seizoen politiek, literaire en andere evenementen. De schrijver van de moderne tijd zou zich niet moeten bekommeren om deze passies van tijd en seizoen. Maar voor literatuur zijn alle tijdperken enigszins hetzelfde. Schrijven is zo’n kunst dat je je voet een beetje achteruit zet, je gaat, je kunt niet meer terug. Tolstoj is een van de meest interessante figuren in de Russische literatuur. Ze leidde een mooi leven. Stalin creëerde zeer goede voorwaarden voor hem. Maar de Russische literatuur heeft zijn leidende krachten. De grondlegger van de moderne literatuur in ons land is Mirza Fatali Akhundov. Akhundov is ook de grondlegger van het idee van het Azerbeidzjanisme. Zes komedies uit onze literatuur Nationaal bepaalde zijn inzet. Soms zeggen ze dat in de Sovjettijd al onze schrijvers waren verkocht. Het is waar dat ze zijn verkocht, maar het valt niet te ontkennen. Azerbeidzjan taal, onze literaire taal is ontstaan ​​in de Sovjettijd.

– De wereld van de laatste 30 jaar politiek– nog steeds gekenmerkt door aanhoudende economische en morele rampen. Hoe kan de literatuur beschrijven wat er gebeurde in verzen en proza? Als hij kan tekenen, welke van zijn werken herinner je je dan nog?

– Over het algemeen niet alleen literatuur, maar cultuur als geheel – bioscoop, theater, enz. beleeft zijn eigen crisis. Dit proces is al 30 jaar aan de gang. Dertig jaar geleden waren er grote schrijvers in Amerika. Wij lezen ze ook graag. In Rusland was er Michail Boelgakov. We lazen zijn werken een voor een. Dit proces is de afgelopen dertig jaar niet gestaag doorgegaan. Het is onmogelijk om de Nobelprijswinnaars dertig jaar geleden te vergelijken met degenen die daarna kwamen. Dit is het proces dat zich in de wereld in het algemeen afspeelt. De wereld verkeert in geestelijke nood. vooral recente oorlogen Rusland–Oekraïne Oorlog is een grote klap voor de mensheid. Deze oorlog vernietigde alle menselijke hoop. Dit is een zeer moeilijke tijd. Hoewel we de oudere generatie niet zullen kunnen zien, zullen de jongeren de wereld waarschijnlijk beter zien worden.

– Bijna uit de jaren 90 Azerbeidzjan U bent niet aangesloten bij de Writers Guild. Vind je dat schrijvers, dichters en literatuur als geheel georganiseerd en gevormd moeten worden?

– Als de vakbond een groot literair doel dient, is het mogelijk om daar te verenigen. De organisatie kan overleven als ze de problemen dient, de literatuur ontwikkelt en creëert. Er is ook een overschatte organisatie. Het heeft geen vrucht, maar bestaat alleen uit uiterlijke “schittering”. Dergelijke organisaties zijn niet langer relevant. Een creatieve sfeer kan niet worden gecreëerd in de Azerbaijan Writers Union. Het is waar dat er interessante schrijvers zijn met een unieke literaire mentaliteit. Er zijn ook veel schrijvers die informatie niet kunnen opnemen en verwerken. Kijk, hij heeft veel kennis over elk onderwerp, maar hij kan het niet verteren en kan het niet vertalen naar Azerbeidzjaanse literatuur.

– Heeft de Azerbeidzjaanse literatuur de zigzag van de afgelopen 30-40 jaar overleefd?

– Literatuur is geen onderwerp dat elke dag vernieuwd wordt. Mohammed overbodig Er zit 160 jaar tussen. Mirza Jalil kwam lang na Mirza Fatali. Met andere woorden, processen in de literatuur veranderen heel langzaam. Het lijkt mij dat er de laatste tijd zeer interessante gebeurtenissen hebben plaatsgevonden in de Azerbeidzjaanse literatuur. Temidden van al deze rampen ontwikkelt ons artistieke bewustzijn en literatuur zich en het houdt niet op, ook al is het in een heel andere richting. Onze natie is opgeleid maar kan dit vermogen niet effectief gebruiken. Het is noodzakelijk om de weg vrij te maken voor jonge mensen, om hun talenten te kiezen, om ze te erkennen, niet vanwege hun politieke overtuigingen, maar vanwege hun talenten.

– Ekrem Mijnheer, volgt u het nieuws dat Azerbeidzjaanse ecologen de Lachin-weg hebben afgesloten, we willen graag uw mening weten?

– Ik ben geen politicoloog, ik bemoei me niet met politiek. Het is geen literatuur, het is iets anders. Ik heb niet de behoefte om te praten. Ik volg al het nieuws dat me interesseert, ik volg wat er in de wereld gebeurt.

– Lijkt in het algemeen de mogelijkheid van Armeens-Azerbeidzjaans samenleven in de regio in de toekomst reëel?

– Voor mij is dit zo’n onderwerp dat wat ik ook zeg, ze het anders interpreteren. Dus laten we het er maar niet over hebben. Omdat ik later niet verkeerd begrepen wil worden.