Chantage of gezond verstand? Duitse burgemeesters over waarom ze deals sluiten met klimaatactivisten
In heel Duitsland sluiten steden deals met klimaatactivisten om te voorkomen dat wegen worden geblokkeerd door protesten.
In Hannover kondigde burgemeester Belit Onay vorige week aan dat hij enkele eisen van de milieuprotestgroep Last Generation steunt. Niet lang daarna volgden de steden Tübingen en Marburg.
De groep is goed bekend in Duitsland voor haar leden die zich aan de wegen vastlijmen om de noodzaak van harder optreden tegen klimaatverandering te benadrukken.
“Last Generation voert nu al bijna een jaar acties van burgerlijke ongehoorzaamheid uit in Duitsland, voornamelijk in Berlijn”, zegt Theo Schnarr, een lid van de groep.
“Maar in de afgelopen maanden hebben we het ook verspreid naar veel andere dorpen en steden in heel Duitsland.”
Wat is er afgesproken en hoe heeft het publiek gereageerd?
Veel mensen zijn het niet eens met de protestmethode van Last Generation, maar Schnarr zegt dat het een soort ‘creatieve spanning’ creëert. Hij voegt eraan toe dat sinds ze met dit programma begonnen burgerlijke ongehoorzaamheidze hebben altijd open gestaan voor onderhandelingen.
De eisen van de laatste generatie verschillen als het gaat om lokale burgemeesters versus de Duitse regering, die daadwerkelijk wetten en wetgevingen kan veranderen.
Burgemeester Belit Onay schreef een brief aan hoge Duitse wetgevers, die op zijn Instagram-account werd geplaatst, waarin hij zei dat hij een oproep tot snelheidsbeperkingen op snelwegen en een landelijke OV-kaartje € 9.
Hij was het er niet mee eens dat burgervergaderingen – een van de belangrijkste eisen van Last Generation – de bevoegdheid zouden moeten hebben om wetgeving over klimaatactie uit te vaardigen. Wel zei Onay dat deze organen in het leven moesten worden geroepen om politici te adviseren.
De burgemeester van Hannover kreeg kritiek op zijn keuze, waarbij sommigen zeiden dat de overeenkomst in wezen chantage was.
“Sommige mensen zeggen: ‘Oké, is deze burgemeester gechanteerd? Heeft hij als burgemeester meer gedaan dan hij zou moeten doen?”, zegt Schnarr.
“Anderen zeggen: ‘Ja, nou, elke burgemeester kan nu gewoon een brief schrijven en dan stopt de laatste generatie met het blokkeren van hun straten.'”
Maar Schnarr gelooft dat het een “dappere” brief was om te schrijven, een die de collectieve actie vertegenwoordigt die nodig is om aan te pakken klimaatverandering.
“We hebben hierover nu al contact met veel burgemeesters. Ik denk dat we hier een soort sociaal omslagpunt kunnen bereiken.”
Waarom maken burgemeesters afspraken met klimaatactivisten?
De laatste burgemeester die een akkoord heeft bereikt met de klimaatactivisten is dr. Thomas Spies van Marburg van de Sociaal-Democratische Partij (SPD).
“Dus in Marburg waren er een aantal ‘lijmcampagnes’ van de laatste generatie, bijna dagelijks in de vorige week”, vertelt hij aan Euronews Green.
“We hebben ze gebeld, uitgenodigd om te praten over wat ze eigenlijk willen en of we manieren kunnen vinden zodat de inwoners van de universiteitsstad Marburg en onze bussen weer fatsoenlijk kunnen rijden.”
Spies zegt dat Last Generation wilde dat ze de federale regering en de Duitse Bondsdag om drie dingen zouden vragen: een burgerraad, snelheidslimieten en de teruggave van het landelijke kaartje voor het openbaar vervoer van € 9.
Marburg zou al graag zijn mannetje willen staan snelheidslimieten – iets wat gemeenten in Duitsland niet kunnen.
‘Dat kun je niet doen – plak jezelf aan de weg. Maar als ik er boos over word, kom ik geen centimeter verder. Als ik mensen aanspreek en tot een oplossing kom, die in alle opzichten tegemoet komt aan de belangen van de stad, lijkt me dat een verstandige weg”, zegt Spies.
Dus na het zien van de brief van Hannover en besefte dat hun klimaatdoelen al nauw waren afgestemd op de protestgroep, sloot de burgemeester een overeenkomst met Last Generation.
“De beslissing was gemakkelijk te nemen”, concludeert Spies.
“Zoek je naar een escalatie die alleen maar veel ellende met zich meebrengt? Of probeer je eerst met elkaar in gesprek te gaan en te kijken waar het om gaat?”