Op deze dag in 1925 publiceerde Adolf Hitler in Duitsland zijn autobiografische manifest ‘Mein Kampf’.
Op 18 juli 1925 werd het eerste deel van het tweedelige boek uitgebracht. ‘Mein Kampf’, wat zich letterlijk vertaalt naar ‘Mijn Strijd’, schetste de politieke ideologie en toekomstplannen van de nazi’s voor Duitsland.
Hitler begon de tijd te schrijven terwijl hij in 1924 gevangen zat na een mislukte staatsgreep in München het jaar ervoor. Veroordeeld tot vijf jaar wegens hoogverraad, zat hij eigenlijk maar iets meer dan acht maanden uit voordat hij vervroegd werd vrijgelaten wegens goed gedrag.
Desalniettemin bracht hij een groot deel van zijn tijd achter de tralies door met het schrijven van ‘Mein Kampf’ en hoewel het boek te lijden had onder trage eerste verkopen, werd het een bestseller in Duitsland nadat hij in 1933 tot kanselier werd benoemd.
Hitler wilde het boek oorspronkelijk ‘Viereinhalb Jahre (des Kampfes) gegen Lüge, Dummheit und Feigheit’ noemen – of ‘(Vier en een half jaar [of Struggle] Tegen leugens, domheid en lafheid’, maar zijn uitgever overtuigde hem om de titel aanzienlijk in te korten.
In het boek richtte hij zich vooral op het zogenaamde ‘Joodse gevaar’, een mening van degenen die geloven dat het Joodse volk achter een samenzwering zit om wereldleiderschap te verwerven.
Hitler schrijft over het proces waardoor hij steeds antisemitischer en militaristischer werd en legt uit dat hij nog nooit een jood had ontmoet totdat hij in 1907 in Wenen aankwam om beeldende kunst te studeren.
De tiran beweert dat hij tolerant was ten opzichte van het Joodse volk en antisemitische geschriften die hij tegenkwam afwees als onwaardig om serieus te overwegen.
De nationale wederopbouw van Duitsland
Hitler minachtte het communisme en de Weimarrepubliek en beschuldigde zowel sociaal-democraten en marxisten als het oude parlement van Duitsland van schandelijke samenwerking met joodse leiders. Hij riep op tot de vernietiging van het hele parlementaire systeem en suggereerde dat degenen die aan de macht komen “inherente opportunisten” zijn.
De Führer schreef ook over zijn afkeer van het zien van een smeltkroes van een samenleving zoals die hij in Wenen aantrof.
“Tsjechen, Polen, Hongaren, Roethenen [Ukrainians]Serviërs en Kroaten, en altijd die infectie die de menselijke samenleving oplost, de Jood, waren allemaal hier en daar en overal”, schreef hij over zijn reactie op de ervaring.
Met de twee delen van ‘Mein Kampf’ – het tweede gepubliceerd in 1926 – verdiende Hitler enorm veel geld – wat nu zo’n 5,5 miljoen euro zou zijn. In 1933 had hij ongeveer 240.000 exemplaren van het boek verkocht. Zijn belastingschuld van ongeveer € 1,4 miljoen werd kwijtgescholden nadat hij dat jaar kanselier werd.
Naoorlogse erfenis
Oorspronkelijk werden meer dan 12 miljoen exemplaren van het manifest gepubliceerd, maar die werden na de oorlog verbrand.
Na de dood van Hitler door zelfmoord in 1945 aan het einde van de Tweede Wereldoorlog, ging het copyright van ‘Mein Kampf’ over op de deelstaatregering van Beieren. Ze weigerden het boek op enig Duits grondgebied te kopiëren, te drukken of opnieuw uit te geven.
In 2016 liep het auteursrecht echter af en werd het boekdeel voor het eerst sinds 1945 in Duitsland beschikbaar gesteld.
Er was veel discussie en verdeelde reacties van joodse groeperingen, het publiek en academici. Als gevolg hiervan publiceerde een team van wetenschappers van het Instituut voor Hedendaagse Geschiedenis in München een tweedelige editie in de Duitse taal, geannoteerd met ongeveer 3.500 aantekeningen.
Misschien verrassend genoeg zijn er meer dan 85.000 exemplaren verkocht sinds de herdruk – en het boek stond 35 weken op de non-fictie bestsellerlijst van Der Spiegel.
Honderdduizenden originele exemplaren van ‘Mein Kampf’ bestaan nog steeds, maar de Duitse leiders hebben allang gezworen dat elke heruitgave of verspreiding van het originele werk zonder de juiste annotatie een ernstige misdaad blijft.
In 2021 kwam er een Franse versie uit. Gebaseerd op de Duitse geannoteerde versie, bevat het ongeveer twee keer zoveel commentaar als tekst.
Hoewel de originele tekst in ten minste 16 talen is vertaald – waaronder Arabisch, Perzisch en Turks – zijn er buiten Frankrijk en Duitsland nog geen vertalingen van de nieuwe, geannoteerde versie.
