Dit is het dorp Arbatan in de regio Salyan. Rasul Rahimov en zijn vrouw Shahnaz houden zich al 30 jaar bezig met veeteelt in dit dorp.
Shahnaz Rahimova zegt dat ze alle moeilijkheden samen hebben doorstaan.
“We leven al 30 jaar zo. We verkopen melk, laten het grazen, maaien het gras of doen het in de tuin. We hebben allerlei moeilijkheden gehad. We zijn een partnerschap met hem aangegaan. Ik ben met hem als man, niet als vrouw. Ik ging naar buiten, ging naar buiten, ging naar huis, kwam naar huis, ging naar het gras, ik kwam naar het gras en deelde allerlei soorten pijn met hem.
Rahimov-familie “brood “boom” is gewoon vee. Shahnaz Rahimova zegt dat de prijsstijging van alles ook gevolgen heeft voor de dieren en het moeilijker maakt om te adopteren.
“We kopen bijvoorbeeld een stuk gras en een stuk “pers” voor 5 manats. We hebben een kleine plaats, we hebben 40 huizen. Per jaar 10Ik koop 00 “persen”. De ene is 5 manats, 3 manats 50 kopeken. Ons dier werd ziek, we gingen een systeem kopen, injecteren, behandelen, medicijnen geven. We doen het zelf met ons eigen geld. Ik verkoop goederen en vee met het geld dat ik verkoop. We kunnen dit ding vasthouden. Maar we verkopen en eten. Het is oké als we niet eten. Vergeet het We kopen zakken van 22 manata, we kopen suikeraas voor 30 manata, zemelen 7-8 manata. Ik verkoop al die melk en koop ze een keer voor het avondeten nadat we ze zelf hebben opgegeten. Ik koop 400 manata dierenvoer.
Diervoeder is het ene probleem, water is een ander probleem, zeggen de Rahimovs. De nieuw aangelegde waterleiding in het dorp is nog niet in gebruik genomen.
“We gebruiken het ‘bassin’ pas 30 jaar. We krijgen 15 manats met geld, we krijgen 12 manats. Elke 15 dagen, 20 een keer per dag. Hij behartigt onze zaken. Arme man, waar is hij heen? klacht Wie let op onze woorden?
De droom van de familie Rahimov is om het aantal runderen te vergroten door deel te nemen aan het programma voor zelfstandigen. Het lijkt erop dat hun kinderen hier ook van zullen leven.
