Column: De wereldwijde gids voor ontwikkelingsplannen voor elektriciteitsnetten: Maguire – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
LITTLETON, Colo., 3 april (Reuters) – Zonnepanelen, windparken en oplaadbare batterijen krijgen een groot deel van het wereldwijde energietransitiedebat, maar verdienen evenveel aandacht als een essentiële schakel tussen elektriciteitsnetten, hubs voor schone energieopwekking en energiebronnen. . consumenten.
Zonder netten die de distributie van groene energie kunnen maximaliseren en tegelijkertijd de opwekking van aardgas kunnen minimaliseren, kunnen de inspanningen om een netto nul-koolstofuitstoot te bereiken, ongeacht hoeveel wind- en zonne-installaties er zijn geïnstalleerd, inderdaad worden ondermijnd.
Nutsbedrijven en planners van energiesystemen zijn zich bewust van de cruciale rol die netten zullen spelen in de energietransitie en besteden meer uit aan netupgrades en -uitbreidingen, evenals aan het activeren van het potentieel voor groene stroomopwekking.
Volgens het Internationaal Energieagentschap bedraagt het huidige tempo van de wereldwijde uitgaven voor netwerkupgrades echter ongeveer de helft van de geschatte 600 miljard dollar die tegen 2030 nodig is om de doelstellingen voor netto nulemissie te halen.
(Verwante kolom: elektriciteitsnetten hebben grote upgrades nodig om de wereldwijde energietransitie te ondersteunen)
Pijpleiding voor capaciteitsopbouw van het wereldwijde elektriciteitsnet per type tot 2050
Ook de opbouw van de benodigde typen netwerken is ongelijk; Ongeveer de helft van de bestaande transmissielijnen met extra hoge spanning (eHV) – geschikt voor massatransmissie over lange afstanden – is geconcentreerd in China, Noord-Amerika en Europa.
Volgens DNV Energy Transition Outlook 2022 worden er echter in alle regio’s grote uitbreidingen van de netcapaciteit verwacht, waarbij het Indiase subcontinent in 2050 zal uitgroeien tot de hub met de hoogste spanningstransmissiecapaciteit.
HOOGSPANNING HOOP
De verschuiving van elektriciteitscentrales op fossiele brandstoffen, die meestal dicht bij vraagcentra staan, naar centra voor de opwekking van hernieuwbare energie ver van eindgebruikers, is een belangrijk kenmerk van de meeste elektriciteitstransmissiesystemen.
Daarentegen zullen transmissielijnen die in staat zijn om grote energiebelastingen over lange afstanden met minimaal drukverlies te dragen, de belangrijkste slagaders zijn om de oversteek te ondersteunen.
Wereldwijde netwerkcapaciteit per lijntype tegen 2050
Transmissielijnen die stroom tussen 375.000 volt en 765.000 volt kunnen dragen, staan bekend als extra hoogspanningslijnen (eHV) en zullen de komende decennia een belangrijke rol spelen in de distributie van elektriciteit over lange afstanden.
Volgens DNV zijn deze lijnen momenteel goed voor 46,4% van het geïnstalleerde wereldwijde transmissienetwerk in 2023 en zullen ze tot 2050 het meest voorkomende lijntype blijven, na een verwachte toename van de geïnstalleerde capaciteit met 260% ten opzichte van de huidige niveaus.
Extra hoogspanningslijncapaciteit per regio
Groot-China heeft de grootste voetafdruk van eHV-lijnen (26% van de totale capaciteit in 2023), gevolgd door Latijns-Amerika (16%), het Indiase subcontinent (14,6%) en Europa (12,3%).
ULTRA KOMT
DNV-gegevens tonen aan dat ultrahoogspanningslijnen (UHV) meer dan 765.000 volt kunnen dragen, en dat de wereldwijd geïnstalleerde capaciteit van UHV-lijnen tegen 2050 met bijna 300% zal toenemen en tegen het midden van de eeuw het op één na meest voorkomende lijntype zal worden.
Ongeveer 66% van de beschikbare UHV-capaciteit bevindt zich in Groot-China (36%) en het Indiase subcontinent (30%), en ongeveer 10% in Noord-Amerika.
Het Indiase subcontinent, de thuisbasis van ‘s werelds meest agressieve stappenplannen voor de levering van groene energie, zal vanaf 2030 Groot-China inhalen als de regio met de grootste UHV-capaciteit en vervolgens zijn UHV-voorsprong bijna halveren. Alle UHV-capaciteit in 2050 toont DNV-gegevens.
Vermogen van ultrahoogspanningslijn (UHV) per regio
Latijns-Amerika staat ook op het punt om de UHV-capaciteit snel te vergroten, met name na 2035, om te voldoen aan de geplande zonne- en windinstallaties in de regio in Brazilië, Chili, Peru en Mexico.
MIDDEN-OOSTEN, AFRIKA EN DE PACIFIC
Terwijl China, India, Europa en Noord-Amerika momenteel overschaduwd worden wat betreft capaciteitsontwikkeling, zullen andere regio’s de aanleg van transmissielijncapaciteit na 2030 versnellen.
Het Midden-Oosten en Noord-Afrika zullen tegen 2040 de belangrijkste focus worden voor eHV-capaciteit, terwijl Noordoost-Eurazië en Sub-Sahara Afrika tegen 2050 van deze focus zullen afwijken voordat de capaciteitsinstallaties worden versneld.
Zuidoost-Azië en de Stille Oceaan zullen ook na 2035 het grootste deel van de extra capaciteit bouwen.
De totale wereldwijde geïnstalleerde capaciteit van piekstroomlijnen zal tegen 2050 echter met 200% – 300% toenemen ten opzichte van het huidige niveau.
Deze extra netwerkcapaciteit zou op zijn beurt een sterke impuls moeten geven aan de energietransitie-inspanningen in elke regio en wereldwijde energiesystemen in staat stellen te profiteren van toenemende volumes van hernieuwbare energieopwekking.
Gemeld door Gavin Maguire. Onder redactie van Marguerita Choy.
Onze normen: Vertrouwensprincipes van Thomson Reuters.
De geuite meningen zijn eigendom van de auteur. Het weerspiegelt niet de standpunten van Reuters News, dat zich inzet voor integriteit, onafhankelijkheid en vrijheid van vooringenomenheid in overeenstemming met de Trust Principles. Gavin Maguire
2023-04-04 01:59:12
Bron – Reuters
Vertaling“24 UUR”
