Op weg naar een nieuw nationaal congres: de historische verzoening tussen staat en samenleving die Irak op de goede weg zette – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws

2023-04-10 09:00:00

De oplossing ligt noch in Washington, noch in Teheran, noch in Ankara; Dit is een nationale dialoog die in Bagdad zal worden gehouden.

Irak Op 9 april is het 20 jaar geleden dat de verandering begon met de gebeurtenis die het land, de regio en de wereld veranderde.

Discussies over deze belangrijke gebeurtenis gaan vandaag door. Het zou niet verkeerd zijn om te zeggen dat het niet gemakkelijk is om van het despotische regime af te komen dat de Irakezen en de regio teisterde.

Hoewel decennialang werd gehoopt dat deze transformatie van Irakezen zou komen, die grote offers niet schuwden, was uiteindelijk internationaal ingrijpen noodzakelijk.

De ironie was dat de anti-Iraakse vergelijkingen van het regime zich tegen hem keerden en hem uiteindelijk ten val brachten.

2003 is een belangrijk keerpunt geweest, gezien als een unieke kans voor de opbouw van een politiek systeem dat de tragedies uit het verleden geneest, het samenleven, de veiligheid en de stabiliteit van de burgers waarborgt en tot doel heeft een leefbare toekomst voor het vaderland op te bouwen. veiligheid met buren.

Er werd grote hoop gevestigd op deze verandering en de overgang naar een beschaafd democratisch systeem. Na decennia van repressie heeft Irak zijn deuren geopend voor belangrijke positieve politieke transformaties.

De goedkeuring van de grondwet bij volksstemming was een mijlpaal na decennia van tijdelijke grondwetten en staat van beleg.

Gedurende deze periode wisselde de macht vreedzaam van eigenaar en werden zes regeringen gevormd, die een precedent schiepen op regionaal niveau.

Hoewel de grondwet werd beschuldigd van zelfvernietiging en het verwaarlozen van de bepalingen ervan, werd ze geaccepteerd als maatstaf voor het oplossen van veel problemen.

Op dit punt, NajafEr moet ook aandacht worden besteed aan de rol van de religieuze instelling in de afgelopen 20 jaar. Het speelde een belangrijke en beslissende rol bij het verzekeren van interne vrede en het voortbestaan ​​van de staat met zijn duidelijke oproepen tot hervorming en het elimineren van mislukkingen in situaties en rampen waarin het land in gevaarlijke labyrinten werd meegesleurd.

Vandaag kunnen de 20e verjaardag van het nieuwe regime en de structurele problemen die het overgangsproces met zich meebrengt niet worden ontkend.

Het is verkeerd om ze niet te waarderen. Het aantal mislukkingen nam toe, waardoor het voor Irakezen onvermijdelijk werd om een ​​heroverweging van hun rechten te eisen om hun dromen van een leven in vrijheid en waardigheid te verwezenlijken.

Het behoeft geen betoog dat het niet zo eenvoudig zal zijn als het lijkt om de tragedies, problemen en het onderdrukkende bestuur van de Iraakse staat van vóór 2003 uit de weg te ruimen.

Een van de gevolgen was dat het nieuwe regime was gebouwd op angsten en twijfels over de instabiliteit, ernstige verdeeldheid en mislukkingen die de Iraakse staat sinds zijn oprichting had meegemaakt.

Dit zijn: militair ingrijpen in de politiek, staatsgrepen, tijdelijke grondwetten, discriminatie en onderdrukking, onnodige oorlogen, genocidale operaties, plunderingen, massagraven, gebruik van chemische wapens in Halabja, drooglegging van de moerassen, terrorisme, sektarische en nationale conflicten, terugkerende crises.

De tragedies van de dictatuur gingen gepaard met de invoering van het quotasysteem, dat leidde tot sektarische en nationale spanningen die werden aangewakkerd door de angst van de partijen voor isolement en tirannie, en werd weerspiegeld in het functioneren van het politieke systeem. zorgen die de politieke processen domineren.

Vandaag, aan de vooravond van de 20e verjaardag van de regimewisseling, zien we dat pogingen om de huidige systeemcrisis recht te zetten niet langer geldig zijn.

Het duurt langer om regeringen te vormen, grondwettelijke bepalingen worden opgeschort, quota en corruptie zijn echte problemen geworden die niet met traditionele middelen kunnen worden opgelost.

Het geduld van Irak is niet langer te vertrouwen en er zijn geen redenen meer om de groeiende onvrede onder de bevolking te ontkennen.

Het feit dat meer dan 50 procent van de kiezers de verkiezingen bij de laatste verkiezingen heeft geboycot, is een serieus probleem dat niet mag worden genegeerd.

De cultuur van geweld die wijdverbreid is geworden in ons politieke, sociale en culturele leven mag niet met geweld worden bestreden. De zwakte van goed bestuur kan niet worden opgelost door vast te houden aan bewezen verkeerde manieren.

Het is onmogelijk om een ​​oprechte dialoog en alomvattende verzoening te vermijden binnen het kader van de beginselen, regels en vreedzame democratische mechanismen van de grondwet, zodat de kwesties van verbetering van de politieke, sociale en economische situatie, uitbreiding van participatie en modernisering van constitutionele structuren kunnen worden besproken.

Als gevolg hiervan is de behoefte aan een nieuw nationaal politiek en sociaal contract niet alleen een weerspiegeling van de realiteit en de huidige dieper wordende crises.

Het is vandaag een onvermijdelijke noodzaak om de existentiële dreiging te vermijden die het bestaan ​​van de Iraakse staat sinds haar oprichting heeft bedreigd.

Een nationale conventie is een vereiste dat zorgt voor interne vrede en goed bestuur versterkt door ervaringen en fouten uit het verleden te herzien.

Vertaling“24 UUR”