Drijvende windenergie wint aan kracht, maar kan het zeilen? – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
BedrijvenBayWa AGVolgEquinor ASAFolgShell PLCVolgMacquarie Group LtdVolgBp PlcVolg
LONDEN, 24 april (Reuters) – Na een goed jaar met aanbestedingen voor drijvende offshore windparken, staat de opkomende industrie klaar voor een explosieve groei in het komende decennium, aangezien landen ernaar streven de CO2-uitstoot te verminderen.
Maar het is onwaarschijnlijk dat alles goed gaat.
Experts uit de industrie zeggen dat stijgende kosten en knelpunten in de toeleveringsketen sommige projecten beïnvloeden, en de hoop om de volledige kracht van de oceaanwind te benutten om de klimaatdoelstellingen te halen, zou de bodem kunnen worden ingeslagen zonder investeringen in de infrastructuur om gigantische turbines van stroom te voorzien en ze offshore te trekken.
Felipe Cornago, commercieel directeur van offshore wind bij BayWa, zei: “In het volgende decennium zal drijvende offshore wind worden geadopteerd en een leidende markt worden en wat we in 2023 doen, zal bepalen hoe succesvol het zal zijn” (BYWGnx.DE), Schotland ontwikkelt boerderij.
Volgens de Global Wind Energy Council (GWEC) bevindt ongeveer 80% van ‘s werelds offshore windenergiepotentieel zich in wateren dieper dan 60 meter; Dit betekent dat drijvende turbines van vitaal belang zullen zijn voor sommige landen met een zeer klein landoppervlak en steile kustplateaus voor het koolstofarm maken. energie sectoren.
Winden zijn sterker en hardnekkiger offshore, dus drijvende turbines kunnen meer stroom opwekken in de buurt van de kust dan die verankerd aan de zeebodem en zijn minder zichtbaar vanaf de kust, waardoor het risico op weerstand van lokale gemeenschappen wordt verkleind.
Volgens Fitch Solutions zijn er plannen voor ongeveer 48 gigawatt (GW) drijvend windvermogen wereldwijd tegen eind 2022; dit is meer dan het dubbele van het bedrag in het eerste kwartaal van vorig jaar, aangezien Europese bedrijven de expansie stimuleren.
Sindsdien zijn er nieuwe aanbestedingen gelanceerd in Noorwegen en zijn er meer gepland voor dit jaar – maar tot nu toe is er wereldwijd iets meer dan 120 megawatt (MW).
Consulting DNV schat dat er tegen 2050 ongeveer 300 GW geïnstalleerd zal zijn, wat neerkomt op 15% van alle offshore windcapaciteit, maar windturbinefabrikanten hebben moeite om de stijgende vraag bij te houden vanwege stijgende inflatie en grondstofkosten.
FACTUREN EN KOSTEN
Het 88 MW Hywind Tampen-project, het grootste ooit ontwikkeld voor de kust van Noorwegen door olie- en gasbedrijf Equinor (EQNR.OL), zou volgens de planning in 2022 volledig operationeel zijn, maar sommige stalen onderdelen zijn van goede kwaliteit om vier jaar mee te gaan. Vanwege gebrek aan beschikbaarheid hebben vertragingen de lancering van de torens tot het einde van dit jaar geduwd.
Vorig jaar zagen oliemaatschappij Shell (SHEL.L) en het Chinese staatsenergiebedrijf CGN af van plannen voor een drijvend windproject voor de kust van Bretagne, Frankrijk, onder andere vanwege inflatie en problemen met de toeleveringsketen.
GWEC zei dat knelpunten in de levering van turbines en componenten kunnen aanhouden en zelfs kunnen worden veroorzaakt door een grotere vraag in China, Europa en opkomende markten, naast prikkels voor de inzet van koolstofarme energie in de VS.
Francesco Cacciabue, partner en CFO van Glennmont Partners, investeerder in hernieuwbare energie, zei dat er misschien tijd is om dergelijke problemen aan te pakken, aangezien de meeste drijvende windparken op commerciële schaal naar verwachting pas in 2030 operationeel zullen zijn.
Momenteel zijn de technologiekosten voor drijvende wind hoger dan voor stationaire turbines, maar bedrijven hopen deze kosten aanzienlijk te verlagen naarmate grotere projecten in het spel komen.
Volgens DNV bedroegen de gemiddelde energiekosten (LCOE) voor drijvende wind, waarbij de totale levensduur van de bouw en exploitatie van een energiecentrale wordt vergeleken met de levensduur ervan, in 2020 ongeveer € 250 per megawattuur (MWh). ongeveer € 50/MWh voor stationaire turbines.
Tegen 2035 zal de LCOE voor drijvende wind echter naar verwachting dalen tot ongeveer € 60/MW.
“De verwachting voor zwemmen is dat het binnen een paar jaar zal industrialiseren en op een punt zal komen waarop het op vergelijkbare basis kan concurreren, energie verkopen tegen een hogere prijs dan offshore wind op vaste basis”, zegt Jonathan Cole. , CEO van Corio Generation, onderdeel van Macquarie’s (MQG.AX) Green Investment Group.
ZEE PLANNEN
De Noorse Equinor lanceerde de drijvende windindustrie nadat twee olie- en gasingenieurs een bakenboei hadden opgemerkt waarvan ze dachten dat het een constructie zou kunnen zijn voor een drijvende turbine.
Het bedrijf installeerde in 2009 een drijvende proefturbine en zag de kosten met 70% dalen van het demoproject tot het 30 MW Hywind Scotland-project. Voor de Hywind Tampen wordt een verdere kostenreductie van 40% verwacht.
“Het gaat erom grotere turbines te hebben die offshore efficiënter zijn”, zegt Steinar Berge, hoofd drijvende wind bij Equinor.
“De toekomstige reis zal meer afhangen van grootschalige projecten, omdat je dan meer innovatie en investeringen in de toeleveringsketen zult zien die de kosten verder zullen verlagen”, zei hij.
Toch konden de hoge kosten de belangstelling van investeerders voor aanbestedingen op middellange termijn niet temperen. Voor sommige landen, zoals Japan, Zuid-Korea en de westkust van de Verenigde Staten, is windsurfen wellicht de beste optie vanwege de toestand van de zeebodem.
“Dit zijn grote gebieden met energiebehoeften om grote bevolkingsgroepen te huisvesten en hebben het mandaat om zo snel mogelijk koolstofarm te worden”, zegt Cacciabue van Glennmont Partners.
De Verenigde Staten willen tegen 2035 15 GW aan drijvende offshore windcapaciteit ontwikkelen en het onderzoeks- en ontwikkelingsprogramma Wind Shot hoopt de kosten tegen 2035 terug te brengen tot $ 45/MW.
Japan wil tot 10 GW offshore windenergie installeren tegen 2030 en tot 45 GW, inclusief drijvend, tegen 2040. Dit jaar is het van plan een specifiek doel te stellen voor drijvende wind. En Zuid-Korea streeft naar 9 GW drijvende wind tegen 2030.
Sommige Europese landen hebben ook doelen gesteld, zoals Spanje, dat tegen 2030 tot 3 GW aan zwevend vermogen streeft.
HAVENS EN SCHEPEN
Drijvende offshore windparken bestaan uit enorme turbines die zijn gemonteerd op drijvende platforms die met flexibele ankers, kettingen of staalkabels aan de zeebodem zijn bevestigd.
Maar experts zeggen dat er momenteel minstens 50 ontwerpen in ontwikkeling zijn, dus het is belangrijk om de concepten te verfijnen om standaardisatie en massaproductie mogelijk te maken.
Ze geloven dat ze dit kunnen doen omdat veel oliemaatschappijen zoals Shell, Equinor, BP (BL) en Aker Solutions (AKSOA.OL) aanzienlijke ervaring hebben in diepe wateren en sommige werken samen met producenten van hernieuwbare energie. aanbod. . drijvende windveilingen.
Voor nu zei Berge van Equinor dat een van de grootste uitdagingen het vinden van havens is die groot genoeg zijn om de turbines te monteren en ze in zee te zetten. De meeste van zijn collega’s zijn het daarmee eens.
Volgens een DNV-enquête onder 244 experts was het grootste risico voor de toeleveringsketen dat zij identificeerden dat er voldoende beschikbare havens waren, gevolgd door de beschikbaarheid van installatieschepen.
Dokken waar torens hoger dan 150 m en hun massieve drijvende bases kunnen worden vervaardigd en in het midden van de rotor kunnen worden gemonteerd, zijn ideaal, en hebben ook toegangskanalen, kades, land en opslagruimte nodig die voldoende zijn om grote, zware constructies te dragen. deskundigen zeggen.
In veel landen zijn dergelijke havens echter zeer schaars.
Het VK is van plan om tegen 2030 5 GW drijvende wind te installeren, maar volgens een rapport van de UK Floating Wind Offshore Wind Task Force zou er tegen 2040 34 GW kunnen worden geïnstalleerd als de havens worden verbeterd.
Hij zei dat tot 11 havens zullen moeten worden omgevormd tot hubs om grootschalige inzet van drijvende offshore windenergie mogelijk te maken, met een investering van ten minste £ 4 miljard ($ 5 miljard).
Het Britse Crown Estate zal dit jaar bieden op 4 GW drijvende wind in de Keltische Zee voor de kust van Wales, maar zei dat de site het potentieel heeft om meer dan 20 GW te genereren.
Terwijl het VK de wereldleider wil zijn op het gebied van windsurfen, zeggen sommige experts dat Zuid-Korea de echte winnaar zou kunnen zijn, gezien zijn bestaande havens en grootschalige technische capaciteiten.
“Zuid-Korea zal de snelste commercial zijn”, zegt Cole van Corio Generation, dat daar 1,5 GW woelige wind heeft. “Mensen willen koolstofarme producten kopen, dat is hoe Zuid-Korea zijn elektriciteit opwekt, en koolstofarm maken is erg belangrijk voor de hele economie.”
Een ander probleem is het gebrek aan schepen die nodig zijn om constructies offshore te vervoeren en te installeren en turbines aan te sluiten op het elektriciteitsnet aan land.
“Zelfs de grootste schepen in de olie- en gasindustrie hebben beperkte capaciteit om de nieuwste drijvende windparken efficiënt te installeren”, aldus DNV. Gezegd.
($ 1 = £ 0,8036)
Verslag van Nina Chestney en Susanna Twidale; Aanvullende rapporten van Charlie Devreux in Madrid, Yuka Obayashi in Tokio, Heekyong Yang in Seoul, Nichola Groom in Los Angeles; Bewerkt door Veronica Brown en David Clarke
Onze normen: Vertrouwensprincipes van Thomson Reuters.
Nina Chestney
2023-04-24 09:09:04
Bron – Reuters
Vertaling“24 UUR”
