Niet zomaar een label: moeten anderen het voorbeeld van Duitsland volgen en ‘extremistische’ groeperingen aan de kaak stellen?

Deze week heeft de Duitse binnenlandse spionagedienst de jongerenafdeling van de extreemrechtse partij Alternative for Germany (AfD) officieel tot extremistische groepering verklaard – een beslissing met aanzienlijke gevolgen voor haar jonge leden.

Duitsland, een land dat de afgelopen jaren een toename van extremisme heeft gezien en vanwege zijn geschiedenis bijzonder op zijn hoede is voor dergelijke bewegingen, zei dat de Young Alternatives een bedreiging vormden voor de democratie.

In reactie op het besluit zeiden de Young Alternatives dat de spionagedienst van het land “gewoon zijn werk deed, dat in wezen bestaat uit het onderdrukken van de oppositie”.

De classificatie zal geen invloed hebben op de AfD in het algemeen. De partij, opgericht in 2013, is momenteel de meest succesvolle extreemrechtse partij van het land sinds de Tweede Wereldoorlog.

Het is slechts een paar procentpunten achter de Groenen en de Sociaal-Democraten (SPD) in de peilingen.

Vorig jaar verijdelden de Duitse autoriteiten met succes een staatsgreep van een extreemrechtse groepering die plannen had om de regering omver te werpen en een relatief onbekende aristocraat met banden met Rusland als leider aan te stellen.

Meer Europese landen zouden de dreiging van extremisme net zo serieus moeten nemen als Duitsland, zegt expert Lorenzo Vidino, directeur van het programma over extremisme aan de George Washington University, tegen Euronews.

Duitsland “heeft deze dubbele indeling van groepen die ze controleren”, zei hij. “Er zijn terroristische groeperingen en extremistische groeperingen.”

Terroristische groeperingen “zijn uiteraard verboden, ze zijn niet toegestaan, ze zijn illegaal – en dan heb je de tweede categorie… extremistische groeperingen, dat zijn groepen die niet per se illegaal zijn, maar ze worden gecontroleerd door de autoriteiten,” hij ging verder.

Welke impact heeft het label ‘extremistisch’?

Hoewel bestempeld worden als een extremistische groepering een organisatie niet illegaal maakt of lidmaatschap een misdaad maakt, leidt het tot verschillende gevolgen voor de deelnemers.

“Het geeft de autoriteiten bepaalde bevoegdheden om deze groepen te controleren”, legt Vidino uit.

“Er zijn ook gevolgen voor specifieke individuen die lid zijn van extremistische groeperingen. Dus als je lid bent van een terroristische groepering zoals bijvoorbeeld ISIS, dan is dat een misdaad en dat is het”, vervolgde hij.

“Als je lid bent van een extremistische groepering, is dat geen misdaad, maar er zijn verschillende andere gevolgen, meestal administratieve. In sommige gevallen kunt u bijvoorbeeld een openbare functie worden ontzegd; als je geen Duits staatsburger bent, kan je immigratievergunning worden ingetrokken.”

Het besluit van deze week om de jeugdafdeling van de AfD te verbieden, kan van invloed zijn op de kansen van leden op een baan in het openbaar bestuur en andere openbare functies, en op hun vermogen om een ​​vergunning te krijgen om wapens te dragen.

De Young Alternatives hebben onlangs geklaagd over Duitsers die naar verluidt “helemaal onderaan de hiërarchie van slachtoffers in onze samenleving” staan ​​en hebben consequent gewaarschuwd voor wat zij de vernietiging van “organisch gekweekte Europese volkeren” noemen als gevolg van de toestroom van migranten naar het land .

Waarom is het etiket belangrijk?

“Duitsland is waarschijnlijk het land in Europa dat die kwalificatie extreem specifiek maakt, en dat leidt tot zeer precieze consequenties”, zei Vidino.

“In Italië zou het bijvoorbeeld heel anders zijn. Je kunt wel zeggen dat een groep extremistisch is, maar juridisch gezien heeft dat niet automatisch de juridische consequenties die uit deze indeling voortvloeien.”

Vidino zei dat het Duitse systeem erg goed is in het vastleggen van een ‘grijs gebied van groepen’ die niet als terroristische organisaties kunnen worden geclassificeerd, maar die toch een bedreiging vormen voor de democratie van een land en die gemakkelijk gewelddadig kunnen worden.

“Het is een perfect grijs gebied van groepen die niet correct terroristen zouden worden genoemd, maar tegelijkertijd is er geen alternatief voor dat label”, zei Vidino.

“Als het alternatief is dat je een terrorist bent of helemaal niets, dan is dat problematisch. En deze indeling omvat het grijze gebied van groepen die niet terroristisch zijn, die niet systematisch geweld gebruiken, maar die natuurlijk wel problematisch zijn.”

Vanuit een Duits standpunt bezien, koesteren de AfD en zijn jongerenafdeling “waarden die in strijd zijn met de Duitse grondwet en die kunnen leiden tot verdere radicalisering en terrorisme”, zei Vidino.

“Ik denk dat het een heel goede manier is voor een democratische samenleving om met extremistische groeperingen om te gaan, maar niet om systematisch geweld te plegen.”

Wat kunnen andere landen leren van Duitsland?

Vidino geeft het voorbeeld van de VS, die geen extremistische groeperingen identificeren, maar alleen terroristische.

De Ku Klux Klan wordt, ondanks haar geschiedenis van racisme, discriminatie en geweld, wettelijk getolereerd in het land omdat het geen terroristische organisatie is, zonder gevolgen voor haar leden.

Nationale definities en juridische kaders rond terroristische en extremistische groeperingen verschillen aanzienlijk in Europa, maar Vidino denkt dat andere landen iets kunnen leren van de Duitse aanpak van extremistische groeperingen.

“Ik vind het Duitse systeem heel precies en het vastleggen van dit grijze gebied waarvan je steeds vaker voorbeelden vindt binnen rechtse groeperingen, maar ook met islamistische groeperingen, linkse groeperingen en een verscheidenheid aan andere ideologieën.” hij zei.

Geen van de andere Europese landen, “althans de groten”, heeft volgens Vidino een specifieke manier om met dergelijke extremistische groeperingen om te gaan.

“Hoewel sommige landen de macht hebben om extremistische groepen te controleren, missen ze vaak de macht om consequenties op te leggen aan leden van deze groepen”, legde hij uit.

“Je hebt een soort dynamiek waarin de staat het moeilijk vindt om met extremistische organisaties om te gaan als ze niet als terroristen worden aangemerkt”, zei Vidino.

“En tot op zekere hoogte – ook al is Duitsland niet perfect – denk ik dat Duitsland dit probleem enigszins heeft opgelost.”