Moeder die in de trein is bevallen van zoon: ‘Ik ben 40 kilometer weggelopen uit de handen van de Armeniërs’ – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
Het nieuwe nummer van het “Life Story”-programma, opgesteld in het kader van het West Azerbaijan Chronicle-project, is vandaag gepubliceerd.
Het “Rapport” meldt dat de uitgave van vandaag gewijd is aan het levensverhaal van Zivar Muradova, die uit West-Azerbeidzjan werd verdreven en door de Armeniërs werd gemarteld.
Hij werd geboren in het Gafan-district van het Zangezur-district en werd in 1988 gedwongen door Armeniërs gedeporteerd.
Volgens hem stroomden Armeniërs bij het uitbreken van het Armeens-islamitische conflict in 1988 vanuit Sumgait naar de fabriek: “Ze zeiden dat ik moest gaan, niet in onze regio blijven, jij bent Turks, ga naar je land. Azerbeidzjan. Ik was ook aan het verdrinken, ik voelde me slecht…”
Zeggen dat ze haar geboorteplaats moest verlaten omdat ze zwanger was, Z. Muradova Hij beschreef in tranen de tegenslagen die hem waren overkomen: “Het was na middernacht, het was tijd voor de Armeniërs om te slapen. Het sneeuwde zo erg dat het onmogelijk was om te bewegen. We kwamen bij de spoorlijn, bang dat ze ons niet zouden zien of doden. We vertrokken naar de Azerbeidzjaanse landt ‘s ochtends vroeg langs de spoorwegen. Er is een plaats die de dertigste kilometer heet, en daar kwamen we aan. Mijn benen konden niet meer lopen, we hadden 40 kilometer afgelegd. Toen ik zwanger was, konden mijn benen niet lopen.
Er is een vrachtwagen gearriveerd. Ze zeiden dat ik naast de chauffeur moest komen zitten. Ik kwam bij de chauffeur en zag dat er een vluchteling was en hij had een tweeling in zijn armen. Er was geen plaats voor mij. Ze dwongen me in de kofferbak van de auto. Er is een plaats genaamd Shayifli, daar zijn we aangekomen. Vier mensen hebben me uit de auto gehaald. Ik had geen honger meer, mijn benen waren opgezwollen. We namen de trein Baku-Zangilan. Ik zag, ik voel me slecht, ik vertelde mijn moeder dat mijn toestand slecht is. Er waren daar Azerbeidzjaanse vrouwen. Mijn moeder kwam naar hen toe en zei dat mijn dochter pijn had. Toen ik eindelijk aankwam in de stad Gabriël, lieten mijn moeder en iemand me in de trein in slaap vallen en werd mijn zoon Namik geboren…”
Hij zei dat hij er zeker van was dat hij vroeg of laat naar zijn geboorteplaats Gafan zou gaan en daar zou gaan wonen.
Er moet aan worden herinnerd dat het doel van het West Azerbaijan Chronicle-project is om de naam van onze historische en oude landen te behouden en uit te breiden, evenals de deportatie van Azerbeidzjanen door Armeniërs, het behoud en de verspreiding van bestaande plaatsnamen in deze landen. talloze voorbeelden van ondergrondse en bovengrondse materiële cultuur uitgewist – oude nederzettingen, necropolissen, terpen, kasteel-, paleis- en muurruïnes, karavanserai, bruggen, grafkisten, kruisstenen, paarden- en ramstandbeelden, tempel, kerk, moskee, vuren en haarden en om de feiten aan het wereldpubliek overbrengen die bevestigen dat de regio een pure Oghuz-Turkse nederzetting is.
Ook wat president Ilham Aliyev zei over West-Azerbeidzjan: “De kaart van het begin van de 20e eeuw laat eens te meer zien dat West-Azerbeidzjan het historische land van Azerbeidzjan is, de namen van steden en dorpen zijn van Azerbeidzjaanse oorsprong en we weten dit heel goed . Het feit dat hij op het grondgebied van Armenië woonde. Nu is de belangrijkste taak om bekend te zijn bij de wereldgemeenschap”, – de bevordering van taken die voortvloeien uit het concept van terugkeer, opgesteld door de West-Azerbeidzjaanse gemeenschap op basis van zijn mening .
Daarnaast is het bedoeld om licht te werpen op de gedachten van historici en onderzoekers over West-Azerbeidzjan, het levensverhaal van de gedeporteerde mensen.
Het is mogelijk om Zivar Muradova’s “Life Story” te bekijken op het Baku TV YouTube-kanaal.
Bron:Rapport
