in 1813 Rusland en Iraans Volgens het Verdrag van Gulistan ondertekend tussen Rusland zijn grenzen binnenging. Zei Rukkal wilde niet buigen voor de indringers. Tegelijkertijd dacht hij na over de toekomst van zijn zoon. Ahmed was toen nog maar 12 jaar oud. Alles lag nog voor hem in het verschiet. De vader, die wilde dat zijn zoon zou worden opgeleid en diepgaande kennis zou hebben van religieuze en wereldse wetenschappen, moest een voorraad zien…
In 1960 stak hij met zijn vader de ruige hellingen van de Kaukasus over. in Georgia Ze bereikten de haven van Puti, waar de Rioni-rivier de Zwarte Zee ontmoet. Het doel was om over zee naar Turkije te gaan. Ze kwamen naar het Zwarte Zeegebied en vandaar naar Istanbul. Een kennis van Said Rükkal woonde in de wijk Fatih in Istanbul. Ze bleven een tijdje bij hen. De vader ziet een stad als Istanbul als een kans voor de opvoeding van zijn zoon en stuurt de jonge Ahmed naar de nabijgelegen Fatih-madrasa. Ahmed begon lessen te volgen bij de beroemde leraar Fevzi Efendi. Dit duurde echter niet lang. Op een dag kwam Said naar de madrasa om Ahmed te zien en met de leraren over hem te praten. Hij was getuige van een onaangename gebeurtenis. De leraren rookten waterpijp en roddelden op de binnenplaats van de madrasah. Zei Rukkal dacht bij zichzelf: “Wat kunnen degenen die zichzelf niet kunnen opvoeden mijn zoon geven?” Op dezelfde dag haalde hij zijn zoon uit de madrasah.
Vader en zoon maakten een pelgrimstocht naar Mekka.
Tijdens hun verblijf van 11 jaar ontmoetten ze veel Sayids, geleerden en mystici zoals Mahmud Afrajavi, Abdullah Makki van de Krim, Omar Rabbani en Yahya Efendi van Gudgash uit Dagestan. De jonge Ahmed verbeterde zijn religieuze opvoeding met de lessen die hij kreeg van de beroemde islamitische geleerde Abdullah Dahlavi die in Damascus woonde.
In 1871 stierf zijn vader, Sayid Said Rukkal, op 83-jarige leeftijd in Mekka. De 23-jarige Ahmed sprak al Arabisch en Perzisch als zijn moedertaal. Hij beheerste de externe wetenschappen. Maar om de een of andere reden voldeden deze wetenschappen niet aan zijn spiritualiteit. Na de dood van zijn vader bleef hij niet lang in Mekka. Hij ging te voet naar de stad Medina, waar hij naar verlangde. Adem de spirituele lucht van deze stad in, Hz. Hij wilde naar de plaatsen gaan waar de gezegende voeten van Mohammed treden. Hij wilde de buitenlandse wetenschappen die hij leerde met liefde en mededogen ontwikkelen.
Ahmet, die op uitnodiging van Halil Şirvani Pasha naar Istanbul kwam, wilde het publiek van dienst zijn met de kennis die hij had opgedaan. In hetzelfde jaar ging hij naar Denizli om het advies van zijn grootvader op te volgen en bezocht hij Hasan Fevzi Efendi, de grote heilige van die tijd. Van daaruit, een van de discipelen van zijn vader Sjeik pelgrim Mustafa Hij ging naar Uluborlu, een nederzetting in Isparta, om hem te ontmoeten. Veel mensen verzamelden zich om hem heen in deze nederzetting waar hij 11 jaar verbleef. Sayyid Ahmed zou met hen chatten, de details van religieuze en wereldse wetenschappen uitleggen en onderwijzen wat hij niet wist. pelgrim Mustafa Hij was verbaasd over de kennis van deze getalenteerde Sayyid. Hij trouwde met zijn schoonzus, Aisha Siddique, om familie van hem te worden.
Volgens een legende ging hij naar Sivrihisara op een goddelijk teken dat in zijn hart kwam. Voordat hij vertrok, liet hij een brief achter op zijn bureau. De brief luidde: “Als je me vertelt dat ik op vakantie ben, zullen drie mensen het me komen vragen.” Een paar dagen later kwamen er drie mannen en vroegen het aan Sayyid. De dienaar derwisj gaf de brief aan hen en vroeg hen om het te lezen. De persoon die de brief voorlas, zei openlijk: “Wij komen uit Çelebi. We hebben gehoord dat hier een wetenschapper woont en we zijn gekomen om zijn kennisniveau te controleren.” Maar we hebben ons antwoord al”, zei hij.
Hij begon te prediken in de beroemdste moskeeën van Sivrihisar. Hij legde de subtiliteiten van de verzen van de Koran en de geheimen van de spirituele verzen uit aan mensen en nodigde hen uit tot fatsoen, moraliteit en moderniteit.
In 1884, aan de vooravond van zijn lezingen in Sivrihisar, schreef hij een boek genaamd “Haqaigut-tajridil menzalit-tawhid” (de hoofdweg naar de Staat van Eenheid).
Sayyed Ahmeds preken maakten indruk op het publiek. Lokale geleerden wilden graag dat hun toespraken van hem zouden profiteren. Maar zoals ze zeggen: “Onwetendheid is de vijand van wat je niet weet”. Sommige bekrompen mensen begonnen deze gesprekken op een andere plek te schrijven. Ahmed Husameddin, die mensen opriep om van het vaderland en de natie te houden, zei dat de moderniteit niet tegen de islam is: “Moslims zullen lijden tenzij ze vooruitgang boeken.”
In 1887 een onrechtvaardige klacht Daarop werd Seyid Ahmed naar Ankara ontboden. Abidin Pasha, de gouverneur van Ankara, begreep de situatie. Hij begreep dat zo iemand niet zou worden geschaad en verontschuldigde zich bij hem. Hij nodigde gouverneur Ahmet Hüsameddin uit op zijn stand en toonde hem speciaal respect. In die tijd schreef Abidin Pasha een commentaar op “Mesnevi” (het werk van Celaleddin Rumi). Hij profiteerde enorm van de kennis van Ahmed Husamuddin in zijn Mesnevi-commentaar.
Ahmet Hüsameddin, die twee jaar in Ankara woonde, vestigde zich later in Bursa. Hij liet een moskee en een madrasah bouwen in Maksem. Haji Gara Yusif, Haji uit Dagestan MustafaVeel wetenschappers zoals İçelli Mustafa en Bagavizadeh Hacı Sadiq namen lessen van hem om hun externe en interne wetenschappen te verbeteren. Maar de tong van de verraders rustte niet. Vanwege enkele geruchten die in 1897 over hem circuleerden, II. Hij werd verbannen naar Afrika (Tripoli) in opdracht van Abdulhamid.
Deze plaatsen behoorden destijds tot het Ottomaanse land. Het wordt de afgelopen 45 jaar vanuit Istanbul beheerd. Het was een havenstad aan de Middellandse Zeekust. Het Franse consulaat was gevestigd aan de Mizran-straat, dicht bij het strand. Sayyid wordt begroet door Receb Bey, de gouverneur van deze plaats, en naar een huis in de buurt van dit consulaat gebracht. Zijn familie was gescheiden van Seyid Ahmed. Het kon zo niet verder. Hasan Tahsin en twee zonen van zijn vrouw Gülsüm. Hoessein Hüsnü, zijn zesjarige zoon Aliriza en de tweejarige İbrahim trokken bij hem in. Zijn enige oudste zoon İsmatullah bleef in Istanbul. In de daaropvolgende jaren werd een zoon genaamd Şeyhin Cevad geboren, en een dochter genaamd Fatma Zehra, die haar werken in de daaropvolgende jaren van het Arabisch naar het Turks vertaalde.
Ahmed Husameddin zat niet stil tijdens zijn ballingschap. Hij schreef het commentaar van enkele soera’s van de koran en het werk “Mushakhasatüles-Suvar al-Quraniya” (hoofdkenmerken van de soera’s van de koran).
De gebeurtenissen die zich in Rumelin ontwikkelden, groeiden. Eindelijk, met de proclamatie van de Tweede Constitutionele Monarchie op 23 juli 1908, ging het rijk een nieuw tijdperk in. De Ottomaanse sultan moest de ballingen vergeven.
Ahmet Hüsameddin keerde terug naar Istanbul met de gouverneur van Tripoli, Receb Pasha. Na twintig dagen in Istanbul te hebben verbleven, ging hij naar Bursa en begon hij de moskee en madrasah in Maksem te repareren. Een jaar later werd hij gouverneur van Konya. Arif Hij kocht het huis van de Pasja in Çapa en vestigde zich in Istanbul.
In 1915 ging hij op uitnodiging van zijn vrienden naar Sivrihisar en nam zijn gezin mee. Hij bleef daar twee jaar. Gedurende deze tijd kwamen mensen uit de omliggende nederzettingen naar hem toe. Hij gebruikte zijn kennis.
Izmir in 1918 pad Hij keerde terug naar Istanbul met In het grote “Fatih-vuur” dat drie dagen later uitbrak, werden het huis en honderden werken verbrand. Hij keerde terug naar Bursa na de brand.
Hij ging in 1920 naar Balıkesir en keerde in februari 1921 terug naar Istanbul.
Mustafa Rijpheid Brieven aan Pasha
Aan het front tijdens de Eerste Wereldoorlog martelaar Het lijden van de eigenaren en het verloren land, het arme leven van vreedzame mensen ging door. overal honger en ellende overheerste… In deze moeilijke tijden was het nodig om mensen hoop te geven en ze tot strijd op te roepen.
Sayyid Ahmed Husameddin Mustafa Rijpheid Zijn respect voor de Pasha begon voordat hij een beroemde officier werd. In een van zijn gedichten die hij in Tripoli schreef, is er een hint dat degene die het land zal redden in 1881 zal verschijnen. De regel “Kijk naar de slapende leeuw met zijn hoofd gewikkeld in een vest” leek een foto te beschrijven van een moment waarop Mustafa Kemal op het Gocatape-front lag te rusten. Mustafa Rijpheid aan het Gocatepe-front soldaat Deze foto, genomen terwijl hij in zijn jas aan het rusten was, was alsof deze verzen uitkwamen.
In 1922 schreef Seyid Ahmed Hüsameddin een gedicht in het Perzisch in een brief die hij naar Mustafa Kemal stuurde. ‘Als een dappere ridder als jij het liefdesschip van de Ehl-i Bayt binnengaat, wat zullen de golven van rampspoed dan met hem doen?’
In een andere brief die in hetzelfde jaar werd verzonden, na de zin “Je hebt lange tijd gewerkt voor de redding en het voortbestaan van onze natie”, is ook de brief waarin staat dat de overwinning nabij is opmerkelijk. Deze brief werd aan Mustafa Kamal gegeven via Miralay Shavkat Bey, de commandant van de regio Istanbul-Canakkale.
De brief die Seyid Ahmed in 1923 aan de heer Emin schreef en de aantekeningen van Emin staan hieronder:“Vanwege de zwakte van mijn ouderdom kan ik u niet in detail schrijven. Sommige van mijn brieven zijn u al aangeboden. Ik zou uw aandacht willen vestigen op belangrijke punten op basis van de vriendschapsbrief die ik deze keer heb geschreven. geef u over aan de gebeden en het advies van geleerden die de bevelen van het recht uitvoeren. Daarom zijn onze gebeden en inspanningen ononderbroken en ononderbroken. Hak Bey is uw assistent omdat u vrijwillig voor deze dienst hebt gekozen door eraan te denken. Een vijandelijk bondgenootschap kan echter niet worden toegestaan. Omdat het doel van de Britten is om de Turken uit Klein-Azië te verdrijven en hun overheersing te versterken. Degenen die ons land zijn ontvlucht, bereiden zich voor om over zee en over land tegen ons te schreeuwen. Ze zijn waakzaam, sterk en vastbesloten om u overal te beschermen ga jij maar, de poorten moeten goed bewaakt worden. rechter Laten we gaan, kijk vanaf nu naar het oosten. Deze woorden die ik je gebood waren op mij gericht, verlichting pad geïnspireerd U bent ons geestelijk kind. Waar je ook gaat, waar je ook bent, ons hart is bij je. Luister aandachtig en volg de woorden van deze piri-sterfelijke.
Ik wens jou en je succes met respect en liefde.
Later vermeldt Emin Bey dat hij deze brief in 1923 aan de Afyon-gevangene (parlementslid) Vasfi Bey Mustafa Kemal Atatürk heeft gegeven. De brief is door ons geschreven en opgenomen. Wat de twee zinnen die hij ook zei, niet in de brief stonden. Hen: “De redding van je zwarte ligt in jouw handen. Sluit de Bosporus zodat degenen die ons hebben verlaten niet meer terugkomen. Als je de deur goed sluit, komt er geen kwaad naar binnen.” Seyyed Ahmed volgde dagelijks de bewegingen en situatie van het leger vanuit de kranten. Vijftien dagen van paniek, die begon op 22 augustus 1922 en eindigde op 9 september van hetzelfde jaar, eindigde in een overwinning. De indringers in zee gooien is in ons land een feestdag geworden.
Seyyed Ahmed Hüsameddin Rukkal werkte zijn hele leven onvermoeibaar voor de verlichting van de natie. Hij was een voorbeeld voor mensen met zijn werken en goede zeden. 12 april 1925 Hij stierf de volgende vrijdag in zijn huis in Jarrahpaşa.
Werken
Naast religieuze en mystieke wetenschappen had hij ook seculiere wetenschappen zoals wiskunde, biologie en geneeskunde. Zelfs in zijn jeugd stond hij bekend als de sjeik van de Naqshbandiyya-sekte. Door hem gevormde Tekka’s en zawiya’s waren actief in steden als Bursa, Sivas en Istanbul. De reden voor de oprichting van de “Ahmadiyya”-tak in de Naqshbandi-sekte is Ahmed Husameddin. Het heeft zeer rijke wetenschappelijke werken. Sommige hiervan zijn als volgt: Adwaru’l-Alam: De delen die betrekking hebben op Surah Nas en Felak werden gepubliceerd door Kazım Öztürk onder de naam Edvarı’l-Alam. De studie gaat over het zonnestelsel. Mushakkhasat-i Suveril-Qur’aniya: Het is opgesteld op basis van het commentaar van Abasa, Meryem, Hajj, Anbiya, Kahf en Taha Surahs. 20 Het tijdschrift verscheen in 6 delen. In het commentaar van Surat al-Kahf heeft hij het over de natuurlijke hulpbronnen onder de grond.
Mawaludil Ahli-beyt: Het is de vertaling van het Arabische werk genaamd Mevlidi Ahli beyt-nubuvva in het Turks met enkele toevoegingen. Het werd gepubliceerd onder de naam “De Sayyids die licht werpen op de islamitische filosofie”.
Esrai: Het is de Turkse vertaling van het grootste deel van het Arabische werk Vajizatul-huruf ala mantigi-s-suvar van de auteur.
Mazahirul-wujud ala manabir-sh-shuhud: Een interpretatie van de soera’s van Kahf, Isra, Naba en Mulk.
san nagy
