Minister Ceyhun Bayramov sprak zijn ongenoegen uit over de Russische ambassadeur – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws

Tijdens de bijeenkomst sprak ook het hoofd van het ministerie van Buitenlandse Zaken over de situatie in de Laçin-corridor.

De Azerbeidzjaanse minister van Buitenlandse Zaken Ceyhun Bayramov sprak zijn ongenoegen uit over de nieuw benoemde ambassadeur van Rusland, Mikhail Yevdokimov.

Terwijl Ceyhun Bayramov op 17 juli de geloofsbrieven van Mikhail Yevdokimov ontving, verwees hij naar de standpunten van de verklaring van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken van 15 juli.

Informatie over de bijeenkomst van de persdienst van het ministerie van Buitenlandse Zaken van Azerbeidzjan Uitstralen.

Tijdens de bijeenkomst werd het belang benadrukt van het ontwikkelen van de betrekkingen tussen Azerbeidzjan en Rusland in het kader van bilaterale en multilaterale overeenkomsten, in omstandigheden van goed nabuurschap, vriendschap en wederzijds begrip. De minister, verwijzend naar de positie van Armeense zijde, zei dat de territoriale integriteit en soevereiniteit van Azerbeidzjan niet in overeenstemming is met het bovengenoemde kader.

Er werd benadrukt dat de beweringen dat er een “gespannen humanitaire situatie” in de regio was ontstaan ​​als gevolg van de activiteit bij de grenspoort van Laçin, de waarheid verdraaiden. In tegenstelling tot de tripartiete verklaring, waarin Rusland ook lange tijd partij was, werden de feiten van illegale activiteiten op de Lachin-weg en het transport van militair materieel en mijnen van Armenië naar Azerbeidzjan genoemd. Er werd verklaard dat de Azerbeidzjaanse zijde het soevereine recht heeft om de Lach-grensovergang te vestigen en dit heeft tot doel illegale activiteiten en transparantie te voorkomen. Desondanks werd opgemerkt dat de Armeense zijde op 15 juni en begin juli geen einde maakte aan haar provocaties tegen de regio.Ministerie toegevoegd.

Ceyhun Bayramov wees erop dat Azerbeidzjan weer voorwaarden heeft gecreëerd voor de Armeense inwoners om dit punt te passeren, terwijl hij erop wees dat het mogelijk is om de Agdam-Khankendi-weg te gebruiken om te voorzien in de behoeften van de Armeniërs die in Azerbeidzjan wonen:

“Met betrekking tot de kwestie van ‘rechten en veiligheid’ van Armeniërs, die aan de orde is gesteld door het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken, werd opgemerkt dat deze kwestie zal worden opgelost binnen het kader van de nationale wetgeving van Azerbeidzjan en dat er een dialooginitiatief is met de Armeense inwoners voor dit doel.”

Nota van de verklaring van het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken van 15 juli deed ditDe erkenning door Armenië van Nagorno-Karabach als Azerbeidzjaans grondgebied veranderde de voorwaarden voor de inzet van Russische vredeshandhavers in de regio aanzienlijk:

“We respecteren de soevereine beslissing van de Armeense leiders, maar toen de verklaring van de leiders van Rusland, Azerbeidzjan en Armenië werd ondertekend, veranderde dit de basisvoorwaarden drastisch, waaronder de situatie van de inzet van het Russische vredeshandhavingscontingent in de regio. November 9 (10 november – red.)”.

Het Karabach-conflict tussen Azerbeidzjan en Armenië begon in 1988.
Tijdens de Eerste Karabach-oorlog, die begon met de territoriale claim van Armenië op Azerbeidzjan en eindigde met de in 1994 ondertekende staakt-het-vuren-overeenkomst, nam Azerbeidzjan de regio Nagorno-Karabach en 7 aangrenzende districten onder zijn controle.

Als resultaat van de Tweede Karabach-oorlog, die in september 2020 44 dagen duurde tussen de strijdkrachten van Azerbeidzjan en Armenië, herwon Azerbeidzjan de controle over een deel van Karabach en 7 omliggende districten.

Russische vredeshandhavers werden ingezet bij de Lachin Corridor en de contactlijn in Karabach, nadat de conflicten waren gestopt met de drievoudige gezamenlijke verklaring ondertekend door de leiders van Azerbeidzjan, Armenië en Rusland.

In dit stadium wordt het staakt-het-vuren in de regio regelmatig geschonden en zijn er zelfs dagen van schermutselingen.
Als gevolg hiervan verliezen beide partijen en geven ze elkaar de schuld.