West-Azerbeidzjan Chronicle: “Armeniërs weten dat vroeg of laat de eigenaar van dit huis en deze gronden zal komen” – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws

Vandaag werd de volgende editie van het “Life Story” -programma, geschreven door journalist Asgar Ibrahimov in het kader van het West Azerbaijan Chronicle-project, uitgebracht.

In het “Rapport” wordt vermeld dat het programma “De geesten van onze voorouders zullen niet toestaan ​​dat Armeniërs daar wonen” is gewijd aan het levensverhaal van Muzahim Iskenderov, een inwoner van het dorp Tokhluca in het district Chambarak in het district Göyçe in West-Azerbeidzjan.

Erdoğan beschreef zijn leven, jeugd en schooljaren in het dorp waar hij werd geboren en getogen en zei dat hij in zijn jeugd zijn dagen doorbracht aan de oevers van het Goycha-meer.

“We hadden veel plaatsen en bronnen om te wandelen. Als kinderen gingen we vaak naar die warmwaterbronnen. We liepen in de bergen en bronnen. Toen we kinderen waren, gingen we aardappelen verzamelen. Het zou heel erg zijn. interessant voor ons. We zijn omringd door bergachtige gebieden. Als kind gingen we naar de film, maakten kruiwagens en auto’s in de schoolwerkplaats, “Anzali”. Vroeger speelden we “Kemar Yavhan”, “Hide and Seek”.

M. Isgandarov ging ook in op de jaren van deportatie en zei dat ze in 1988 een grote bijeenkomst organiseerden in het Şorca-dorp Göyçe en autonomie eisten voor het Göyçe-district:

“Wij zijn het land van Karabach Azerbeidzjan!” We hebben de slogan naar voren gebracht. Daarna werden de Armeniërs nog banger en begonnen ons te verdrijven. Natuurlijk wilden we ons land niet opgeven. Er waren Russische soldaten, ze stuurden ze. Het Russische leger zei dat we je tien dagen gaven. Als je niet naar buiten komt, kunnen we je niet beschermen. Je zou naar buiten moeten gaan. “Langzaam verhuisden mensen en moesten we ons ouderlijk huis verlaten.”

Erdogan zei dat hij nog steeds van zijn dorp droomt, ook al woont hij al 35 jaar in Bakoe: “We zijn daar opgegroeid, we zijn daar opgegroeid, we hebben die huizen met onze eigen handen gebouwd. Dit is ons voorouderlijk huis. Er zijn graven. Vandaag is het ons doel om terug te keren naar ons land, onze voorouderlijke huizen.

Armeniërs hebben nooit in West-Azerbeidzjan gewoond. West-Azerbeidzjan is ons thuisland. Hopelijk gaan we ons land en ons dorp bezoeken, daar wonen en weer opbouwen. “Het is ons permanente thuisland.”

We mogen niet vergeten dat het doel van het West Azerbaijan Chronicle-project het behoud en de verspreiding van de naam van onze historische en oude landen is, evenals de deportatie van Azerbeidzjanen door Armeniërs, en het behoud en de verspreiding van toponiemen die in deze landen bestaan. talloze voorbeelden van uitgewist ondergrondse en bovengrondse materiële cultuur – oude nederzettingen, necropolissen, heuvels, ruïnes van kastelen, paleizen en muren, karavanserais, bruggen, grafkisten, kruisstenen, paarden- en ramstandbeelden, tempels, kerken, moskeeën, vuur en vervoer aan het wereldpubliek de feiten tonen die bevestigen dat de mijnen en de regio een pure Oghuz-Turkse nederzetting zijn.

Daarnaast zei president Ilham Aliyev het volgende over West-Azerbeidzjan: “De kaart van het begin van de 20e eeuw laat eens te meer zien dat West-Azerbeidzjan het historische land van Azerbeidzjan is, de namen van steden en dorpen zijn van Azerbeidzjaanse oorsprong, en dat weten we heel goed. Goed.” Het Azerbeidzjaanse volk heeft door de geschiedenis heen op het grondgebied van het huidige Armenië gewoond. “De belangrijkste taak is nu dat de wereldgemeenschap dit weet”, – is het bevorderen van de taken die voortvloeien uit het concept van terugkeer, opgesteld door de West-Azerbeidzjaanse Gemeenschap op basis van haar eigen mening.

Het wil ook licht werpen op de gedachten van historici en onderzoekers over West-Azerbeidzjan en de levensverhalen van de gedeporteerde mensen.

Bron:Rapport