Waarom IDF, redenen waarom de regering de invasie uitstelde zonder water vast te houden – Analyse – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
Er waren sterke argumenten voor Israël Begon Gaza te bezetten Een paar dagen na de aanval van Hamas op het Zuiden op 7 oktober, en hij stelde deze uit tot ongeveer een week na die gebeurtenis, maar nu raken dezelfde aangevoerde redenen snel achterhaald.
Veel IDF-commandanten zouden Gaza in de begindagen van de oorlog hebben willen binnenvallen, maar er waren destijds zeker hoge IDF-commandanten op het politieke niveau van de regering die dit wilden uitstellen.
Er werden verschillende redenen aangevoerd voor het uitstel van de interventie in Gaza tenminste in de tweede week van de oorlog. Toch zijn de drie genoemde mensen hun logica kwijt of raken die snel kwijt.
Het meest voor de hand liggende hiervan was dat niet alle 360.000 IDF-reservisten zich in de eerste week van de oorlog op de juiste plaats bevonden met de juiste uitrusting, en dat ze niet allemaal volledig waren bijgespijkerd en getraind voor verschillende missies.
Dit is niet langer waar. Ja, troepen kunnen hun training altijd verbeteren, maar net als bij veel andere sporten is er een omslagpunt waarbij te lang wachten en trainen zonder actie frustratie, angst en een negatief effect op het moreel veroorzaakt.
Hoewel de IDF zondag meer training noemde als een geldige reden om de invasie uit te stellen tot de tweede week en nu de derde week van de oorlog, zou een eerlijke blik aantonen dat meer tijd voor training neutraal en zelfs potentieel negatief is. Op dit punt.
De tweede reden, die vorige week werd genoemd, was destijds aantoonbaar redelijk en de IDF citeert deze nog steeds (het is onduidelijk hoeveel commandanten dit werkelijk geloofden, of dat ze slechts een standpunt innamen om te zien hoe militaire functionarissen in de media de aanval steunden) . Burgers meer tijd geven om te evacueren, is tijd geven.
Tegen het einde van de eerste week van de gevechten hadden ongeveer 500.000 Palestijnen, of ongeveer 50%, het noorden van Gaza geëvacueerd na een IDF-waarschuwing.
Aan het begin van deze derde week bedroeg het aantal meer dan 700.000, bijna 70-75%.
Dit is een enorme ontwikkeling en het uitstel meer tijd geven aan de extra burgers om te vertrekken was de moeite waard.
Maar er is een grote meerderheid van Palestijnse burgers Ze vertrekken pas deze derde week.
De rest gaat niet
Hamas dwingt hen om menselijke schilden te worden, ze zijn bang om actie te ondernemen, geweldloze Hamas-aanhangers, vrijwillige menselijke schilden of oude mensen die niet weten hoe ze moeten handelen, passen niet meer in de meerderheid.
De IDF zal vastzitten in een stedelijke oorlog tegen Hamas, met veel burgers in de buurt. Dit was altijd het geval, en nu zullen de rentetarieven de laatste tijd niet veel veranderen.
Toch is de derde reden waarschijnlijk de meest doorslaggevende voor de regering en premier Benjamin Netanyahu, die dit uitstelt als een onprofessionele militaire actie.
De IDF zegt feitelijk dat hoe meer luchtaanvallen er zijn, hoe minder IDF-soldaten verloren zullen gaan als het grondoffensief begint, omdat de kwaliteit van de resterende Hamas-troepen zal afnemen.
Nogmaals, dit gold voor de vertraging van week één naar week twee, maar het was de afgelopen dagen vrijwel onmogelijk om te zeggen dat de luchtmacht enige nieuwe vooruitgang had geboekt, behalve het bereiken van een groter aantal doelen.
Na elke extra dag van honderden aanvallen is de realiteit dat Hamas nog duizenden en nog eens duizenden raketten moet blijven afvuren, dat het op de meeste plaatsen tienduizenden strijders heeft die niet zonder troepen zullen worden gedood of gearresteerd, en dat Hamas het vermogen heeft om dit bereiken. Het voortzetten van de strijd op een bepaald niveau is heel ver weg; deze zal niet stoppen zonder bezetting.
Zodra het grondoffensief begint, zullen veel IDF-soldaten sterven; Dit is meer dan enig ander conflict dat we de afgelopen jaren hebben gezien. Er is geen andere manier om Hamas te onderdrukken.
Luchtbombardementen kunnen een eerdere invasie volledig voorkomen, maar elimineren niet het risico op verlies van grondtroepen.
Dus of we het nu hebben over politieke angst of een schuldgevoel bij het bevelen van de dood van zoveel jonge soldaten, deze bezorgdheid kan vanuit professioneel militair perspectief een verder uitstel van de invasie niet rechtvaardigen.
Dit vertraagt alleen maar het onvermijdelijke, verlaagt het moreel en verkort de hoeveelheid tijd die de wereld Israël zal “toestaan” om Hamas in Gaza omver te werpen.
Zoals Thomas Jefferson zei: “De boom van de vrijheid moet van tijd tot tijd worden ververst met het bloed van patriotten en tirannen.” Niemand zou in een dergelijk scenario moeten overhaasten, maar Israël en de IDF zijn het punt van overhaasten al lang gepasseerd en gaan een fase in van afnemende opbrengsten.
