Verdeling van verantwoordelijkheid en schuld – analyse – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
In mei en juni 1940, kort nadat hij premier van Engeland werd en toen Frankrijk in handen viel van de nazi’s, Winston Churchill Hij hield drie toespraken in het Lagerhuis, waardoor het moreel van zijn burgers werd verhoogd.
De tweede werd op 4 juni 1940 opgeleverd en wordt beschouwd als een meesterwerk van de welsprekendheid.
“Grote regio’s van Europa en veel oude en beroemde staten zijn gevallen of kunnen vallen. gestapo ‘We zullen het walgelijke apparaat van het nazi-bewind niet uitschakelen of laten falen’, zei Churchill in zijn karakteristieke stijl.
“We zullen tot het einde gaan. We zullen vechten in Frankrijk, we zullen vechten op de zeeën en oceanen, we zullen vechten in de lucht met toenemend zelfvertrouwen en toenemende kracht, we zullen ons eiland koste wat het kost verdedigen. We zullen vechten op de stranden zullen we vechten op de landingsplaats, we zullen vechten in de velden, in de straten, we zullen vechten in de heuvels; we zullen nooit opgeven.”
Premier Benjamin Netanyahu In zijn toespraak op zaterdagavond lijkt hij te hebben gezegd: “De strijd binnen de strip zal zwaar en lang zijn, en we zijn er klaar voor. Dit is onze tweede Onafhankelijkheidsoorlog. Wij zullen vechten om ons vaderland te verdedigen. We zullen vechten en we zullen geen stap terug doen. We zullen vechten ter land, ter zee en in de lucht. We zullen de vijand boven en onder de grond vernietigen. We zullen vechten en we zullen winnen.”
Hij voegde eraan toe: “Dit zal de overwinning zijn van het goede op het kwade, van het licht op de duisternis, van het leven op de dood. We zijn samen in deze strijd, we zijn meer dan ooit samen, we zijn er zeker van dat ons pad goed is. Dit is onze levensmissie. Dit is ook mijn levensmissie.”
Neem verantwoordelijkheid
Vervolgens stelde hij vragen, en de eerste vraag luidde of hij de verantwoordelijkheid voor 7 oktober aanvaardde.
“Ik heb het al eerder gezegd, ik zeg het nog een keer, ik zeg het nog een keer, na de oorlog zal iedereen, inclusief ikzelf, moeilijke vragen moeten beantwoorden. Er heeft een verschrikkelijke verwoesting plaatsgevonden; het zal grondig worden onderzocht en geen steen zal onomgedraaid worden gelaten. Mijn grootste doel is nu om de staat te redden, om onze soldaten naar Hamas te sturen.’ ‘Om de volledige overwinning op het kwaad en de krachten van het kwaad te behalen.’
Dit was Netanyahu’s sterkste optreden sinds het begin van de oorlog. Het was dus een schande dat toen hij een paar uur later een tweet plaatste waarin hij anderen de schuld gaf van de mislukking, hij geen repercussies kreeg.
“Premier Netanyahu werd op geen enkele manier gewaarschuwd voor het voornemen van Hamas om een oorlog te beginnen”, zei het kabinet plotseling.
“Integendeel, alle defensiefunctionarissen, inclusief de hoofden van de Militaire Inlichtingendienst en Shin Bet, waren van mening dat Hamas afgeschrikt was. Dit was de beoordeling die alle defensie-instellingen en de inlichtingengemeenschap periodiek aan de premier en de Raad van Ministers presenteerden voordat de oorlog begon.
Terwijl Netanyahu zei dat het winnen van de oorlog zijn levensmissie was, liet de tweet zien dat hij nog een andere missie had: de schuld verleggen.
De tweet was om nog een andere reden schokkend: Netanyahu zei dat geen middel onbeproefd zou blijven om de enorme mislukking van 7 oktober te onderzoeken, maar dat dit zou moeten wachten tot na de oorlog. Het enige doel was nu de overwinning.
Hij of zijn team postten na middernacht op sociale media en beweerden dat hij andere dingen aan zijn hoofd en op zijn kantoor had, dat hij een andere missie had, dat hij verantwoordelijkheid wilde ontlopen en de schuld wilde geven.
De echte reden voor de tweet was een vraag die hem op een persconferentie werd gesteld over de vraag of het juist was dat hij niet handelde op basis van informatie in documenten die hij vóór de waarschuwing van 7 oktober van Shin Ben en de Militaire Inlichtingendienst had ontvangen. mogelijkheid van oorlog.
Netanyahu zei op de persconferentie dat de basis van het probleem verkeerd was en dat zijn post deze kustreactie uitbreidde.
Maar het was frustrerend.
Hier zaten soldaten midden in een grondaanval op Gaza, werden 230 Israëlische gijzelaars vastgehouden in Gaza, en was de premier druk bezig anderen de schuld te geven van het fiasco? Hoewel Netanyahu’s toespraak in Churchill-stijl blijkbaar bedoeld was om hem af te schilderen als een sterke oorlogsleider, deed de functie hem overkomen als een bekrompen politicus.
En nu, midden in een oorlog tegen een wrede vijand, heeft het land geen behoefte aan het soort kleinzielige beleid dat het land de afgelopen vijf jaar heeft verscheurd.
De post van Netanyahu leidde tot boze reacties, onder meer van Benny Gantz, een van de co-piloten van de noodregering in het oorlogskabinet, die publiekelijk zei dat Netanyahu de post moest intrekken.
En hij deed een stap terug, en dat deed hij ook. Netanyahu verwijderde het bericht en deed iets wat hij bijna nooit doet: zijn fout publiekelijk toegeven.
‘Ik heb een fout gemaakt’, schreef hij. “Wat ik na de persconferentie zei, had niet mogen worden gezegd, en daarvoor bied ik mijn excuses aan. Ik steun de hoofden van alle veiligheidsdiensten volledig. Ik steun de stafchef en de IDF-commandanten en soldaten die aan de frontlinie staan en vechten. achterin. We zullen samen winnen.’ Hoewel de verontschuldiging van Netanyahu bewonderenswaardig is, is zijn onvermogen om te zeggen “Ik neem de verantwoordelijkheid” of zelfs “Ik deel de verantwoordelijkheid” voor de tragedie van 7 oktober net zo problematisch als zijn poging om de schuld op zichzelf af te schuiven. veiligheidsagentschap.
Waarom is het nemen van verantwoordelijkheid belangrijk?
Omdat het land als gevolg van 7 oktober zijn politieke en militaire vertrouwen in zijn leiders verloor. Het moreel van het land verslechtert, en de eerste stap om de situatie te verbeteren is dat de leiders die verantwoordelijk zijn voor de ramp hun verantwoordelijkheid nemen.
Alleen dan kan het proces van herstel van vertrouwen beginnen. Dit land, dat terrorismebestrijdingsoperaties uitvoert in Judea en Samaria in het licht van de landbezetting in Gaza en deelneemt aan botsingen met Hezbollah in het noorden, moet snel het vertrouwen in zijn leiders herstellen.
Verantwoordelijkheid nemen betekent fouten toegeven en ervan leren. Als u dit niet doet, duidt dit op een gebrek aan bewustzijn van uw eigen falen, wat tot een ramp leidt.
Het nemen van verantwoordelijkheid voor fouten laat zien dat leiders bereid zijn boven zichzelf en hun ego uit te stijgen, wat kan helpen het land te verenigen. Als dit niet gebeurt, worden de beslissingen van leiders in twijfel getrokken en wordt uiteindelijk hun legitimiteit ondermijnd.
Netanyahu’s verklaring dat hij geen waarschuwing had ontvangen van Shin Bet of de Militaire Inlichtingendienst was indicatief voor een zekere mate van doofheid. In een verstandige zet verwijderde hij de tweet en bood hij zijn excuses aan. Maar zijn weigering om verantwoordelijkheid te aanvaarden is een nog grotere indicatie van zijn gebrek aan betrokkenheid bij het publiek. Het is ook beter om dit op te lossen.
