Ik ben een Israëlische voorstander van de Israëlisch-Palestijnse eenheid. – Israël nieuws – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
Een goede vriend van mijn zoon raakte dodelijk gewond Strijd tegen Hamas in Gaza deze week. Zijn naam was Yair Nafusi. Volgende maand zou hij 21 zijn geworden. Sinds hij op Chanoeka werd geboren, koos zijn familie de naam Yair om hem te ‘verlichten’. Hij heeft werkelijk de levens van velen verlicht.
Toen ik afscheid nam van de fysieke aanwezigheid van Yair, voelde ik een diep gevoel van respect en dankbaarheid voor deze jongeman die zijn leven gaf om mij te beschermen, en voor de meer dan duizend mensen die rond zijn graf stonden terwijl hij zijn lichaam begroef. De diversiteit van de mensen die in dit land wonen en Joden over de hele wereld. Ze zien Israël als een veilige haven. Zeker in tijden als deze. Gewelddadige haat tegen joden is springlevend.
Het ‘Black Sabbath’-bloedbad van Hamas op 7 oktober veroorzaakte een diepe angst voor ons voortbestaan als Joden, en terecht. Wat onze angst versterkte was dat dit bloedbad door de meeste landen van de wereld, inclusief progressief (zelfs Joods) links, werd aanvaard als een noodzakelijke stap in de richting van de ‘bevrijding van Palestina’.
Net als de duizenden slachtoffers van dit bloedbad (sommigen dood, sommigen gewond, sommigen voor de rest van hun leven getraumatiseerd) en Er werden bijna 250 gijzelaars genomen Ik ben een activist namens Hamas die gelooft in de visie van Joden en Palestijnen die in partnerschap en vrede in deze landen leven. Ik besteed veel tijd en energie aan het opbouwen van een gedeelde gemeenschap tussen Palestijnen en Israëlische Joden, vooral in Galilea waar ik woon. En ik blijf in deze visie geloven.
Ik geloof ook dat terrorisme en oorlog niet de oplossing zijn voor het aanhoudende conflict. Alleen als we allemaal (Palestijnen en Joden) elkaars lijden begrijpen, de waarheid van onze beide verhalen accepteren en de verantwoordelijkheid nemen voor het conflict en de oplossing ervan, kunnen we echte en duurzame vrede bereiken. Ik erken de bijdrage van Israël aan dit conflict en houd onze huidige regering gedeeltelijk verantwoordelijk voor het ‘succes’ van het offensief van Hamas, maar zeker niet voor de brutaliteit ervan.
De gebeurtenissen die sinds 7 oktober hebben plaatsgevonden, zijn onthuld. Mijn werk om een Palestijns-Joodse coëxistentie op te bouwen heeft altijd één ding gemeen gehad: geloof in de menselijkheid en rechten van zowel het Palestijnse als het Joodse volk. Daarom vertelt mijn roman ‘Valley of Hope’ over de vriendschap tussen een Palestijnse en een Joods-Israëlische vrouw vanuit hun verschillende perspectieven.
Maar terwijl ik naar pro-Palestijnse protesten van ‘progressieven’ kijk, van Londen tot New York en Washington, zie ik dat activisten de grens overschrijden van het vechten voor vrede en Palestijnse rechten naar het ondersteunen van een haatdragende, met angst gevulde, gevaarlijke antisemitische agenda.
Ze overschreden deze grens toen ze Israël en de Joden de schuld gaven van het conflict; wanneer zij Hamas “vrijheidsstrijders” noemen, die het gebruik van barbaars geweld legitimeren om hun doelen te bereiken; Wanneer ze de complexe geschiedenis verdraaien en de Israëlisch-Palestijnse realiteit veranderen in een zwart-wit verhaal van blanke koloniale Joden die Palestina bezetten om genocide te plegen tegen het lokale Palestijnse volk.
Dit is dezelfde gevaarlijke lijn die wordt bewandeld door degenen die zeggen dat onschuldige Israëlische burgers het verdienen om te worden gesneden, verbrand, verkracht en verminkt; Degenen die Hamas prijzen als een progressieve humanitaire groep en wier verplichtingen specifiek oproepen tot de eliminatie van Israël en het Joodse volk; Degenen die de wraak van Israël op Hamas ‘genocide’ noemen, alsof het de bedoeling van de IDF was om het hele Palestijnse volk van de aardbodem weg te vagen.
Net zoals Hamas niet goed is voor de Palestijnen, is het ook niet goed voor de Joden. Hij wil een fundamentalistische islamitische dictatuur op het land, waarbij alle Joden worden gezuiverd van rivier tot zee. En christenen. En LGBTQ-mensen. Het is niet goed voor iedereen die in democratie gelooft. Dit is absoluut niet goed voor de mensheid. De situatie waarmee Israël momenteel in Gaza wordt geconfronteerd, is een moreel dilemma. Hamas wilde dat het Israëlische leger wraak zou nemen om Israël er slecht uit te laten zien. Dit werkte. Wat Israël doet is slecht; Het doodt duizenden onschuldige mensen, inclusief kinderen. Maar dit is niet slecht. Hamas is kwaadaardig. Veel Palestijnse rechtenactivisten over de hele wereld willen het verschil niet zien, maar ik wel.
Ik doe spiritueel fellowshipwerk voor cliënten over de hele wereld, waaronder liberale rabbijnse studenten en rabbijnen. Zij merken op dat sommige van hun collega’s geen kennis hebben van de historische en politieke feiten over Israël-Palestina en de antisemitische stijlfiguren en theorieën die daaraan ten grondslag liggen, en dit baart mij grote zorgen. Ik groeide op als orthodox-joodse zionist in New York, waar het Palestijnse verhaal uitgesloten was van mijn opleiding. Dit was zeer problematisch. Maar dat geldt ook voor het onderwijzen van alleen het Palestijnse verhaal, of het niet in evenwicht brengen van het Joodse verhaal met de vooringenomenheid van de progressieve wereld ten opzichte van het Palestijnse verhaal. Toekomstige Joodse leiders moeten beide verhalen begrijpen en zich niet simpelweg laten meeslepen door de stroom van de tijd.
Joodse rechten zijn mensenrechten
Mensenrechten omvatten de mensenrechten van joden. Er kan geloofd worden in de mensenrechten van zowel Joden als Palestijnen. Men kan de onschuldige Palestijnse levens betreuren die verloren zijn gegaan in deze oorlog (als gevolg van Israëlische bommen, raketten van Hamas en de Islamitische Jihad, en het gebruik door Hamas van zijn eigen burgers om terroristische cellen te beschermen), terwijl men gelooft in het recht van Israël om zichzelf te verdedigen tegen een aanval van Hamas. Vernietiging van Israël en alle Joden.
Zelfs de Palestijnen kan worden gevraagd de misdaden van hun leiders goed te onderzoeken.
Ik moest veel waarheden verbergen en mijn tijd en energie besteden aan het opbouwen van een Palestijns-Joods partnerschap en het vechten voor gelijkheid, gerechtigheid en vrede. Terwijl ik mijn rol speelde in het onrecht dat de Joodse Israëli’s aan onschuldige Palestijnen hebben aangedaan (de schuld moet ook worden gedeeld met de Arabische landen en de Palestijnen), moest ik een manier vinden om met de schuld om te gaan zonder mezelf, mijn gevoel van eigenwaarde en mijn gevoel van eigenwaarde te verliezen. respect. leiders). mijn geloof in mijn recht om hier te leven en zelfs te bestaan.
Het was niet eenvoudig, maar het is mogelijk. Ik verwacht dat mijn Palestijnse en progressief-joodse collega’s een soortgelijk proces zullen doorlopen. De stemmen van sommigen, maar niet allemaal, weerklinken helaas luid over de hele wereld (ironisch genoeg horen degenen die pleiten voor Palestijnse rechten en duurzame vrede steeds minder de stemmen van de ‘anderen’ in Israël, waar zij aan de ‘geluisterde’ kant staan. ).
Ik geloof dat als we Hamas elimineren en onze Palestijnse en Israëlische leiders vervangen door fatsoenlijke mensen die bereid zijn te praten en compromissen te sluiten, we een duurzame vrede kunnen opbouwen. Dan zullen soldaten als Yair, die het slachtoffer worden van terrorisme of oorlogsslachtoffers, niet langer de prijs hoeven te betalen voor ons onvermogen om dat te doen.
De standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de standpunten van JTA of haar moederbedrijf, 70 Faces Media.
