Sakin: “De slogans in Laçin waren een balsem voor onze wonden” – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
“De ophef over Lachin is een balsem geworden voor de wonden van onze dagen zonder Lachin.”
Lachin-inwoner Khayyam Caferov zei dit in zijn verklaring aan het Karabach-rapportbureau.
Lach zei dat hij 9 jaar oud was toen het werd binnengevallen: “Ik kan me nog steeds niet voorstellen dat Armeniërs onze huizen in brand steken. Ook al was ik jong, ik kon dit vreselijke gezicht niet verteren. Ik dacht eraan hoe het zou kunnen zijn: iemand steekt je huis in brand. en je kunt niets doen. De ‘berg’ die zich terugtrok naar Lachin, die vlammen waren uit mijn zicht. Hij is nooit weggegaan.’
X. Jafarov drukte de vreugde van zijn gereconstrueerde huis in zijn geboortestad als volgt uit: “Ik dank u voor deze dag. Onze gebeden zijn al jaren verhoord. We zijn in ons dorp, we zijn in ons dorp, en het allerbelangrijkste: we zijn Onze kachel aansteken in het huis waar ik ben geboren, waar 9 jaar uit mijn jeugd onuitwisbaar in mijn geheugen blijven. Hartelijk dank aan de president van het land. Zelfs als we dat doen, is het niet genoeg. Het is niet genoeg om dankbaar te zijn voor onze soldaten kniel ik neer voor de zielen van onze martelaren. Dertig jaar lang, als iemand met mij over het vaderland sprak, voelde ik een pijn van binnen als ik het gesprek begon door ‘el-oba’ te zeggen. Ik was jaloers op deze mensen op een goede manier. We hadden tenslotte een thuis in dit land.’
De voormalige binnenlandse ontheemde is blij dat zijn dagen van verlangen voorbij zijn en prijst zich gelukkig dat hij zijn kind van zijn geboortestad Lachi kan laten houden: “Ik heb een kind en hij zit in de achtste klas. Tegenwoordig ben ik ook erg blij omdat ik mijn kind, dat Lachi nog niet heeft gezien, van dit land heb kunnen laten houden. Nu gaat hij hier naar school. Ik was erg blij om te zien dat hij zich zo op Lachi concentreerde zonder hem zelfs maar te zien. Ik heb mijn kind de liefde voor het land kunnen bijbrengen. Ik was erg blij toen mij werd verteld dat we naar Laçin zouden verhuizen. Het gevoel van geluk is niet in woorden te beschrijven. Nu is elke menselijke stem in Laçin “De toeters en bellen zijn een balsem voor de wonden van onze dagen zonder Lacin. Het gevoel van opwinding verliet me pas toen we hier kwamen van waar we ons hadden gevestigd. De staat heeft hier allerlei omstandigheden gecreëerd. Dit is zijn hoofdberoep, wie dan ook op welk gebied dan ook bezig is , op dat gebied zullen ze helpen. We zijn over alles tevreden.”
Bron:Rapport
