Er zijn 35 jaar verstreken sinds de verdrijving van de Azerbeidzjanen uit Armenië
De bevolking van Azerbeidzjan werd geëvacueerd uit 172 nederzettingen in een gebied van 8.000 vierkante kilometer. Het totale aantal evacués in de koude decembermaand van 1988 bedroeg 182.000 (gegevens van de UNHCR).
Bovendien werden 18.000 Koerden en 1.000 Russen gedeporteerd (volgens de Vluchtelingencommissie van de Opperste Sovjet van Azerbeidzjan).
Volgens onderzoeksmateriaal van het Ministerie van Binnenlandse Zaken van de USSR werden 216 Azerbeidzjanen gedood tijdens de gewelddadige deportatie (twee werden onthoofd, 11 werden levend verbrand, één werd opgehangen, drie werden uiteengereten, 29 werden verpletterd onder auto’s, 41 werden geslagen) 49 werden begraven in de bergen, doodgevroren, 1 persoon stierf als gevolg van een elektrische schok en 8 mensen verdwenen). 57 van de doden waren vrouwen en 23 kinderen.
De Armeense schrijver Zaren Karkadyan schrijft in zijn boek “Bevolking van Sovjet-Armenië in 1831-1931” dat Azerbeidzjanen in 1820 in 2.000 van de 2.300 nederzettingen op het grondgebied van het moderne Armenië woonden. Na de ondertekening van het Verdrag van Gulistan in 1813 werden Azerbeidzjanen van tijd tot tijd onderworpen aan massale deportaties.
In het boek “Woordenboek van plaatsnamen van Armenië en omringende regio’s”, gepubliceerd in Yerevan in 1986, staat dat 70 procent van de mensen die in het moderne Armenië leefden in 1828-1930 hierheen kwamen uit Turkije en Iran.
In de 20e eeuw vonden massale deportaties van Azerbeidzjanen uit Armenië plaats in 1905, 1918-1920, 1948-1956, 1987-1988. Als gevolg hiervan werden meer dan 1.500.000 Azerbeidzjanen uit hun historische woonplaats gedeporteerd.
Na de oprichting van Sovjet-Armenië woonden de Azerbeidzjanen in 940 nederzettingen, waarvan er 698 tijdens de Sovjetperiode een nieuwe naam kregen. In 1991 kregen 91 nederzettingen Armeense namen. -03B04-
