Israël-Hamas oorlog: Maak kennis met de IDF-troepen gestationeerd in de Iron Dome
Het was vroeg in de ochtend in een veld in de buurt van Gaza. De vogels zaten er al een tijdje. Het was de Joodse feestdag Shabbat – Shabbat – en ook Simchat Torah. Tegenwoordig noemen we het Black Sabbath.
“Ik zat daar naar de bomen te kijken en toen hoorde ik een raket uit de lanceerinrichting en toen hoorde ik een heleboel raketten. “We begonnen rond half acht in de ochtend geweerschoten te horen”, zegt korporaal. Maayan Hatooka. Hij is een van de soldaten in het zuiden van Israël die deel uitmaken van het Iron Dome luchtverdedigingssysteem dat het land verdedigt sinds de eerste dag van de oorlog van 7 oktober.
Hamas vuurde in de eerste uren van de aanval 3.000 raketten af op Israël 7 oktober. Het gevaar voor de Iron Dome-batterijen in de buurt van Gaza en in het hele land was groot. De manier waarop de Israëlische luchtverdedigingssystemen werken, is dat ze geïntegreerd en uit meerdere lagen bestaan. Iron Dome weert bedreigingen op korte afstand af. Terwijl David’s Sling kan worden gebruikt voor bedreigingen op langere afstand, wordt het Arrow-systeem gebruikt voor bedreigingen op langere afstand, zoals ballistische raketten die de atmosfeer verlaten en terugkeren.
De Iron Dome-batterij is een van de wonderen Het Israëlische verdedigingscomplex. Het werd ontwikkeld na de Libanonoorlog in 2006. In het begin waren er veel sceptici. Toen in 2011 echter de eerste raket vanuit Gaza werd afgevuurd, werd duidelijk hoe noodzakelijk dit was. Vóór de Iron Dome verstopten mensen zich in schuilplaatsen en wachtten tot de raket hun huizen zou raken of burgers zou schaden. De afstand en omvang van de raketdreiging zijn toegenomen. Begin jaren 2000 richtte Hamas zich alleen op Sderot en de grens. Toen kwam Operatie Cast Lead. Hamas richtte zich al snel op Jeruzalem en Tel Aviv. Gelukkig kwam Iron Dome net op tijd tussenbeide om deze bedreigingen een halt toe te roepen.
Tegenwoordig zijn luchtverdedigingssystemen geïntegreerd. Dit betekent dat het niet meer is zoals bij het luchtafweergeschut van 100 jaar geleden, waarbij een persoon of een team op het kanon zat en opsteeg in de hoop dat ze iets konden raken. Tegenwoordig zijn systemen verbonden met de dreigingsdetectieradar en het gevechtscontrolecentrum, zodat de juiste lanceerinrichting en interceptor worden ingezet tegen de juiste dreigingen.
Het systeem kent enkele problemen voor verdedigers die met Iron Dome werken. Het werkt zonder waarschuwing. Dit betekent dat hoewel een burger misschien denkt dat de sirenes afgaan en vervolgens de raketten worden gestopt, het proces in werkelijkheid anders verloopt. De radar detecteert de lancering en als wordt vastgesteld dat het projectiel moet worden onderschept, kan de interceptor worden afgevuurd. Zodra aan de vasthoudbeslissingsparameters is voldaan, vuurt de kotter op de lanceerinrichting vrijwel onmiddellijk. Dit betekent dat vóór de sirenes een bewaker in de buurt van Gaza het vuur zal openen. De soldaten zullen niet weten dat dit eraan komt. Maar het moet aanwezig zijn om de batterij te beschermen, en technici moeten er ook zijn om te helpen bij het vervangen van de stroomonderbrekers.
7 oktober
De korporaal herdenkt 7 oktober. Het volume van het raketvuur was enorm. Toen hoorde hij een schot.
“Eerst begrepen we niet wat er gebeurde en wilden we het niet geloven… We hoorden automatisch vuur. We schieten (op een gedisciplineerde manier)”, herinnert hij zich. Dit betekende dat er terroristen in de buurt waren. Al snel ontstond er een lokale gemeenschap. Er kwam een functionaris van een van de Israëlische gemeenschappen aan de deur.’ Hij kwam en vertelde me dat er terroristen in de buurt waren. We wisten eerst niet dat het zo groot was. We wisten niet dat dit in de regio gebeurde, of zelfs in het zuiden van Israël. “We wisten wat er die dag om 8.00 uur gebeurde.”
De oorlog naderde deze batterij. Maar ze werden niet aangevallen. Andere leden van de IDF Ijzeren koepel Hij werd gedood door terroristen die de batterij gingen bevoorraden.
Een bezoek aan de IJzeren Koepel
Ik ging buiten op bezoek bij de Iron Dome-batterij. De soldaten ontmoetten mij bij de deur en we gingen koffie drinken tussen de werkplekken van de caravans. Op de achtergrond waren de Iron Dome-draagraketten te zien. Later hoorde ik dat we geen waarschuwingen zouden ontvangen zodra ze waren geactiveerd.
Luitenant “M” werd in maart 2021 naar de IDF geroepen. Hij is vakbondsfunctionaris en zijn naam kan om veiligheidsredenen niet worden gebruikt. Ze zegt dat vrouwen niet veel mogelijkheden hebben om zich bij gevechtseenheden aan te sluiten. “Ik wilde een vechter worden, dus ik keek naar mijn opties en kwam hierheen.” Hij trainde vier maanden om met Iron Dome te werken. Later werd hij officier en commandant. Ik heb alle informatie geleerd die nodig is om het systeem te laten werken. M zegt dat er “geweldige mensen en soldaten onder mijn hoede” zijn.
Maar dit is niet altijd gemakkelijk. Hij brengt tijd door met soldaten in het veld en in een gevechtscontrolecentrum elders. Onlangs tekende hij een contract voor nog een jaar en vier maanden.
De Iron Dome Battery wordt bemand door officieren, gewone soldaten en technici die verschillende taken uitvoeren, zoals beveiliging. Sergeant. “E” is een technicus. Hij komt oorspronkelijk uit Mexico. “Mijn hele leven heb ik geleerd over Israël, ons volk en de strijd van het Joodse volk door de geschiedenis heen. “Nadat ik mijn middelbare school had afgerond, besloot ik dat het belangrijk was om in het land Israël te leven, me bij de Israëlische strijdkrachten aan te sluiten en deel te nemen aan de inspanningen om ons volk te verdedigen.”
Sergeant. “E” was een eenzame soldaat en wilde deel uitmaken van iets dat op technologie gericht was. Hij wilde bij de luchtmacht worden. “Ik hou van vliegtuigen. Toen ik naar het leger ging, werd ik dus naar de technische afdeling geroepen. Na de technische opleiding kreeg ik een baan bij Demir Gumbaz en kwam ik als technicus.”
Het is niet hetzelfde als het besturen van een vliegtuig, maar luchtverdediging vormt nog steeds de kern van wat het land beschermt en het luchtruim controleert. “Als je als technicus over geavanceerde technologie beschikt, heb je mensen nodig die deze kunnen onderhouden. Daarom zijn wij verantwoordelijk voor de dagelijkse inspecties, het onderhoud en het oplossen van problemen.” Neemt deel aan alle operationele activiteiten. Soldaten moeten 24/7 uitdagingen aangaan onder alle weersomstandigheden.
“We weten dat onze vijanden elk moment het vuur op ons kunnen openen. We moeten te allen tijde gereed zijn”, zei hij. Soms blijven bemanningen de hele nacht wakker om onderhoud uit te voeren. “Uiteindelijk is het de moeite waard, want elke interventie is het resultaat van het werk dat we elke dag doen.”
Het systeem werkt ook altijd. Het kan niet worden uitgeschakeld als een machine. Op deze manier kan het systeem, zelfs wanneer iets wordt gerepareerd of een interceptorsuite van meerdere raketten vervangt, nog steeds vuren. In sommige gevallen zijn er meerdere lanceerinrichtingen in hetzelfde gebied, zodat de ene persoon aan de ene kan werken terwijl de ander aan het schieten is. De technicus zegt dat hij na het leger techniek wil studeren.
Korporaal Hatooka wilde naar de elite Duvdevan-gevechtseenheid. Zijn medisch profiel voldeed echter niet aan de eisen. Hoewel Iron Dome niet over dezelfde gevechtseenheden beschikt als het wil, speelt het een belangrijke rol bij de bescherming van Israël.
“Net als iedereen die bij dit bedrijf betrokken is, is het onze taak om, tenzij het technici zijn, het systeem te onderhouden en beveiligingstaken uit te voeren als we de starter niet bedienen. We treden feitelijk op als wachters en het is onze taak om ervoor te zorgen dat niemand te pakken krijgt.” dichtbij.”
Dit is belangrijk. Ze beschermen het tegen nieuwsgierige blikken en terroristen. Ze helpen ook bij het herladen van de draagraket met een verantwoordelijke officier. Om de stroomonderbrekers uit te schakelen, is een kraan nodig. Deze bevinden zich in een soort grote doos boven de starter.
conflictuitdagingen
Tegenwoordig worden de soldaten van deze batterij ook geconfronteerd met de zware beproevingen van het conflict. Het staakt-het-vuren begon op 24 november. De raketinstallaties zijn al enkele dagen stil. Toen ik daar was, was het vlak voor het staakt-het-vuren, dus er werden nog steeds raketten afgevuurd vanuit Gaza.
De luitenant was in zijn huis in Midden-Israël toen de strijd begon, en Hatooka was vanaf 06.00 uur druk bezig met het bewaken van het gebied. Hij reed verder waar hij gebleven was. “We hebben nog een paar soldaten onderweg. We passeerden aanvankelijk de radar en de BMC-locatie, en toen we daar aankwamen, sprak ik met mijn commandant om meer informatie te krijgen”, herinnert hij zich.
Overal waren politie en controleposten. De vijand viel de gemeenschappen binnen en kwam binnen vanaf 29 plaatsen langs het hek. Terroristen vielen het politiebureau in Sderot aan. Duizenden terroristen waren betrokken bij deze zwendel. M heeft geprobeerd zo snel mogelijk de locatie van de batterij te bereiken om toezicht te houden op het herladen.
Ondertussen heeft sergeant. Monteur E was ook thuis. Hij werd wakker met een applicatie op zijn telefoon waarin hij waarschuwde dat er een raket richting het zuiden zou worden gelanceerd. “Ik woon in centraal Israël, dus het duurde een tijdje voordat de raketten mijn huis bereikten. Toen ik het schema zag, pakte ik mijn koffers. Ik besefte dat ik naar de basis ging; kijkend naar het aantal raketten was het duidelijk dat dit niet normaal was. Hij had nog nooit zoiets gezien.’
E bevond zich in zijn veilige kamer in centraal Israël en stond op het punt te vertrekken toen zijn commandant belde en zei dat hij voor zijn huis stond. “Ik pakte mijn tas en ging meteen naar de basis. We beseften niet wat er was gebeurd en het kostte tijd om de omvang van de aanval te beseffen. We keerden allemaal zo snel mogelijk terug.”
Soldaten zijn hier al sinds de eerste dagen van de oorlog. Ze zeggen dat ze op alles voorbereid zijn. “We hebben geleerd om onze voet niet van het gaspedaal te halen”, zegt de korporaal. Ook al gaat alles goed, we kunnen niet meer terug naar het normale leven. “Ik denk dat we allemaal hebben geleerd dat het onze plicht is om voor dit land te zorgen en het te beschermen.” Nu zijn ze altijd op de hoogte.
De commandant legt uit hoe belangrijk het is dat alle teamleden hard werken. “Mijn soldaten zijn geweldig, iedereen wordt wakker met veel energie om de raketten te laden en we hebben een goede sfeer.”
Ze beschrijven de innerlijke kracht die nodig is om dit werk te doen. Ze zijn zich ook bewust van de gevaren waarmee ze worden geconfronteerd.
Ondanks hun angsten en zorgen zetten ze ze echter opzij om de klus te klaren en de oorlog te winnen.
