‘Hij verzamelde iedereen om zich heen’: Duizenden op de begrafenis van Gal Eisenkot
Duizenden mensen woonden de begrafenis van de generaal-majoor bij. Gal Meir Eisenkot, een minister van het Oorlogskabinet en zoon van de voormalige stafchef van het Israëlische Ministerie van Defensie, Gadi Eisenkot, stierf donderdag nadat hij instortte op een militaire begraafplaats in Herzliya. Conflicten in het noorden van Gaza strip.
Eisenkot, 25, kwam in dienst bij Shayetet 13 en werd overgeplaatst naar de elite Maglan-eenheid, waar hij diende als gevechtsmedicus. Hij diende als infanterist in het 699e Bataljon, 551e Reserve Brigade.
Onder de aanwezigen bij de begrafenis waren premier Benjamin Netanyahu, president Yitzhak Herzog en Knesset-voorzitter Amir Ohana, politici en andere IDF-functionarissen. Aan het einde van de overlijdensberichten zong zanger Shlomo Artsi op verzoek van de familie het lied “Ay”.
“Galoosh, onze jongste zoon, onze moeder en ik, samen met een grote menigte, zijn hier om je de laatste eer te bewijzen”, zei Gadi Eisenkot, terwijl hij in tranen zijn zoon, de jongste van vijf kinderen, prees. “Je bent 25 jaar geleden geboren, toen ik diende als Golani’s brigadecommandant. Mijn moeder vertelde me dat je naar het ziekenhuis was gegaan. Ik verliet de Golanhoogten haastig, maar kwam laat aan. Drie maanden geleden, in een gezinswoning Ik vertelde over je reis naar Portugal en in een van onze intieme gesprekken vertelde je me dat je me al jaren miste.
‘Ik vertelde je dat ik er zeker van was dat je moeder altijd bij je was, en dat ik er trots op was om de diepe en speciale band te zien die je met haar en je broers en zussen had. Toen ik opgroeide, bewonderde ik zijn gevoel voor humor en zijn ongelooflijke ernst. Perfectie was jouw manier van leven; in proeven, in scouts, in triatlons. We noemden je Gal Meir ter nagedachtenis aan mijn vader. ‘Je was zo trots op je familie, maar je wilde jezelf altijd beschermen.’
“Als gezin keken we met stralende ogen naar de liefde en bijzondere relaties van je kleinkinderen, die je altijd respecteerde en bij elke ontmoeting je aandacht trok. Op 7 oktober werden we wakker met een gebeurtenis die ons allemaal schokte. Je begon meteen om de uitrusting te organiseren, en in ons gesprek over de oorlog in Gaza vertelde je me dat jij en je kameraden in het bedrijf gelijk hadden. Je zei dat je het gevoel had dat er een oorlog gaande was. alle toezeggingen teruggeven en versloeg Hamas. Dat heb je in andere gesprekken tegen mij gezegd.”
“Ik heb er vertrouwen in dat de staat Israël sterk, ontwikkeld en rechtvaardig zal zijn, net zoals u altijd kritiek uit op de aspecten van wat hier gebeurt die u niet bevallen. Ik beloof dat we een hechte band zullen blijven houden. Een gelukkig gezin zodat uw offer en degenen die stierven zullen niet tevergeefs zijn. Ik groet u en zeg dat degenen die offers hebben gebracht voor uw kameraden en strijdmakkers gelijk hebben.’ ‘Ik beloof dat we ons best zullen doen om hem waardig te maken om bij te dragen aan beslissingen voor het hele Israëlische volk.”
Haar oudere zus, Rotem, zei: “Elke keer als ik onze foto’s laat zien, houdt niemand me tegen en vertelt me hoe mooi ze is. Wij zijn al 25 jaar kleine broertjes van jullie. Toen hij naar het leger ging, was daar niemand. Ik betwijfel of het veel zal doen. Je hebt een leven vol ervaringen gehad. Je hebt onderweg veel vrienden gemaakt. Kijk eens hoeveel mensen hier voor je zijn gekomen. Bedankt dat je een oom bent voor onze kinderen. zorg voor je met zoveel bewondering. Je zult ons elke minuut van de dag missen. Wij zullen er alles aan doen om uw reis voort te zetten.”
“We wisten dat pijlen op kaarten pijlen naar de harten van gezinnen konden zijn.”
Minister in de Militaire Ministerraad Bennie GantzDe voorzitter van de Nationale Eenheidspartij, Gala, sprak ook zijn respect uit en zei: “We kenden de betekenis toen we de plannen goedkeurden. We wisten dat de pijlen op de kaarten pijlen konden zijn die naar de harten van goede en geliefde families leidden.” Gantz richtte zich tot Gals vader, Qadi: “Jij bent mijn wapenbroeder en mijn broer, mijn partner. Jij en je familie zijn de belichaming van een persoonlijk voorbeeld van het plaatsen van nationale belangen boven alle persoonlijke zorgen.”
“Helden zoals jij komen het huis uit. Alleen degenen die van hun vaderland houden, kunnen vallen om de toekomst ervan veilig te stellen… Ik ben bij je, familie Eysenkot, ik ken het materiaal dat je hebt voorbereid. Het heeft een groot hart, breedte en de sterkte van staal”, zei Gantz. Gezegend is het land waarvan de zonen zijn als Gal. “Hij zal altijd in mijn hart blijven en zijn daden zijn onze erfenis, moge zijn nagedachtenis gezegend worden.”
“Vandaag heeft de staat Israël een van zijn beste kinderen verloren”, zei de luitenant-kolonel. Eran Barkat, broer van minister van Economie Nir Barkat, en een IDF-vertegenwoordiger waren aanwezig bij de begrafenisceremonie. ‘Je bent zes jaar geleden in dienst getreden bij Maglan. Je hebt consistente en significante voorbeeldige diensten geleverd. Nadat je de reguliere dienst had vervuld, werd je reserve.’
“Op 7 oktober arriveerde u op de basis voordat u werd opgeroepen om te reserveren en u kreeg voortdurend geavanceerde medische training, in het besef dat dit dringend nodig was. Namens de soldaten en commandanten van het 699e bataljon en de 551e brigade die doorgingen met vechten in Gaza en niet in staat waren om de begrafenis persoonlijk bij te wonen: “Je was een uitmuntende krijger en een nog beter teamlid, een scherp en slim volk. Je straalde goede wil en optimisme uit.”
Later bracht zijn jeugdvriend Nadav hulde aan hem: “Jij was mijn Gali. Onze Gal. Met een grote glimlach, een sterke geest en een hart niet van deze wereld. Helaas wast een zee als de dood zijn golven met het zand van het leven. Ik heb het grootste deel van mijn leven op reis doorgebracht. ‘Ik herinner het me zowel goed als slecht. Herinner je je dat deurscharnier dat je me vroeg te repareren? Dus ik heb het gerepareerd, broer. Ik heb je foto in mijn hoofd, jij’ Ik ben degene die lacht zoals altijd. Bedankt voor je troost, we zullen mijn broer ontmoeten, dat weet ik zeker.’
Een andere vriend van Gal, Guy Lesham, zei: “Ik ben niet gestopt met nadenken over wat we hebben meegemaakt sinds dat incident.” “Ik wil je bedanken. Bedankt voor je onbeperkte spontaniteit, voor de openhartige gesprekken die we deelden. Ik kan er het meest voor je zijn. Bedankt dat je me inspireerde om mijn persoonlijke grenzen te verleggen. Je lijkt in niets op jezelf, broer, jij ben mijn broer en ik zal je elke dag van mijn leven missen. “
