Zal de oorlog eindigen voordat de gijzelaars worden gered of Hamas wordt vernietigd? – analyse
Dit lijkt onlogisch.
Toen Israël begin oktober een tegenoffensief tegen Hamas lanceerde, waren de twee doelstellingen het “vernietigen” van Hamas en het “alle” toezeggingen terug te geven.
Maar zou de IDF kunnen proberen de ‘overwinning’ uit te roepen op een moment dat een aanzienlijk aantal gijzelaars (momenteel geschat op 130 tot 140, volgens de laatste inlichtingen) nog steeds in handen van Hamas is? Yahya Sinvar, de leider van de terroristische organisatie en Mohammed Deif in het algemeen?
Hoe zou zo’n prachtig scenario eruit zien?
De oorlog beëindigen voordat de doelen zijn bereikt
Ten eerste waren er mensen die zeiden dat Israël machteloos zou zijn om Hamas te vernietigen, hetzij vanwege een gebrek aan wil, vanwege gijzelaars of vanwege de mondiale druk voor een staakt-het-vuren.
Maar deze waarnemers geloofden dat Israël het misschien niet eens zou implementeren. Een diepe invasie in het noorden van GazaOf het zou alleen Noord-Gaza kunnen bezetten en Zuid-Gaza onaangeroerd laten.
Het scenario dat momenteel circuleert komt niet overeen met de voorspellingen van Israëlische volgzaamheid, zoals de vernietiging van Hamas en de terugkeer van alle gijzelaars.
Daarentegen is de IDF in staat om 95-99% van Gaza volledig te controleren, inclusief het noorden, zuiden en centrum, waardoor een groot aantal gijzelaars zoals Sinwar en Deif achterblijft. de twee onderwerpen zijn met elkaar verbonden).
Op dit punt, midden tot eind januari, zou de IDF na verloop van tijd kunnen proberen Sinwar en Deif tot een soort gijzelingsovereenkomst te dwingen, terwijl een aanval op laag niveau “gemakkelijker” te stoppen is. fase van rebellie.
Een groeiend aantal hoge defensiefunctionarissen haalt aspecten van de oplossing van de Eerste Libanonoorlog als model aan: veiligheidszones en de onderhandelde verdrijving van Hamas-leiders (Israël creëerde een veiligheidszone in Zuid-Libanon en verdreef Yasser Arafat).
Uiteindelijk werd de Libanese veiligheidszone gezien als een mislukking die Israël niet adequaat kon verdedigen, wat resulteerde in de dood van veel Israëlische soldaten in de loop van twintig jaar.
Maar het ‘te veel’ dodental kreeg een nieuwe betekenis nadat Israël op 7 oktober bijna 1.200 burgers verloor.
Israël heeft de langste tijd zonder groot conflict met de Palestijnen gekend sinds de Tweede Intifada (als je alle raketaanvallen meetelt, de Knife Intifada van 2015-2016, de grensrellen van 2018), dus Israël is nooit vanuit Gaza naar huis teruggekeerd. Als het land het front niet binnen twintig jaar aanvalt, kan het troepenverliezen in de nieuwe veiligheidszone het hoofd bieden.
Hoewel de verwijdering van Arafat uit het land geen einde maakte aan de dreiging, verminderde het wel de ernst van de dreiging die hij vormde.
Natuurlijk is Hamas niet Arafat.
De ideologie is fanatieker en de inzet van zijn volgelingen voor de vernietiging van Israël is brutaler dan de algemene nationalistische oorlog ter plaatse.
Het is dus mogelijk dat Sinwar en Deif geen enkel aanbod accepteren, en dat Israël zijn pijnlijke beslissing om meer gijzelaars te kopen uitstelt in plaats van ze terug te geven.
Maar wat verbijsterend is aan dit gloednieuwe scenario is dat Israël een fase van ‘opruiming van de opstandelingen’ zou kunnen beginnen, die naar verwachting drie tot negen maanden zal duren, terwijl het te maken krijgt met Sinwar/Deif/gijzelaars.
Welke impact zal deze vreemde mix hebben op het langetermijnbeeld?
Het is mogelijk dat de rebellie sterker wordt als Sinvar/Deif/gijzelaars in het spel zijn.
Degenen die Israël uit Gaza willen verwijderen, denken misschien dat het Israëlische leger niet kan winnen en dat het daarom gemakkelijker zal zijn om Israël te verlaten.
Als de Israëlische leiders overwegen om het Sinwar/Deif/gijzelingsproces verder te laten escaleren dan het einde van de ‘hoofdoorlog’, is dit een gevaar om rekening mee te houden.
Een maand geleden vertelden enkele hoge IDF-functionarissen aan hoge Hamas-leiders dat ze de hoofdoorlog eerder konden beëindigen door speciale troepen te vermoorden. Dit zou de IDF duidelijk moeten maken dat het in het spel laten van hen en het behouden van de controle over de gijzelaars een enorm risico zou kunnen zijn voor de terroristische groepering, aangezien hun eliminatie een manier zou kunnen zijn om de ineenstorting van de Gaza-organisatie te bespoedigen.
Er zijn ook vraagtekens over aan wie Israël Gaza zal overdragen.
Aan wie zal Israël Gaza overdragen?
Is er een Gazaan, een Arabisch land of de Palestijnse Autoriteit bereid zijn leven en reputatie te riskeren om Gaza te veroveren, wetende dat Sinwar en Deif nog steeds potentiële beslissende factoren zijn? Zullen ze grondgebied willen veroveren op een moment dat Israël mogelijk weer een grote operatie zal uitvoeren om Hamas-leiders uit te schakelen of gijzelaars vrij te laten?
Het weggooien van de doos kan je soms de tijd geven om problemen gemakkelijker op te lossen.
De hoop was natuurlijk dat de tijd zijn tol zou eisen van Sinwar en Deif en dat de onvermijdelijkheid van hun nederlaag hen veerkrachtiger zou maken.
Maar soms betekent het afvinken van een hokje bij een grote, moeilijke beslissing dat je dezelfde Catch-22 op een ander moment moet behandelen, wanneer er andere onmogelijke factoren en keuzes bij betrokken zijn.
