Honderd jaar later verwoordt het agressieve zionisme van Zeev Jabotinsky zijn vredesformule
Honderd jaar geleden, in november 1923 Zeev JabotinskyEen De grootste leiders van de zionistische beweging en misschien wel de meest visionaire, schreef een belangrijk artikel in de Berlijnse krant Razsviet (Dawn in het Russisch) met de titel ‘De ijzeren muur (wij en de Arabieren)’. Zijn belangrijkste argument was dat als de zionisten erin wilden slagen zich in het land Israël te vestigen en daar te blijven wonen, ‘er eenijzeren muurDit zal de Arabische ambities om de zionistische onderneming uit te roeien dwarsbomen. Het is de moeite waard om uitgebreid te citeren:
Ik wil niet beweren dat er geen overeenkomst mogelijk is met de Arabieren op Israëlisch grondgebied. Maar een vrijwillige overeenkomst is simpelweg niet mogelijk. Zolang de Arabieren een sprankje hoop behouden dat ze van ons af kunnen komen, kan niets ter wereld hen van die hoop afhouden, want ze zijn een levend volk en geen schande. En levende mensen zullen alleen bereid zijn zich aan dergelijke lotkwesties te onderwerpen als ze alle hoop verliezen om van buitenlandse kolonisten af te komen. Alleen dan zullen de extreme groepen die handelen onder de slogan ‘Nee, nooit’ hun invloed verliezen, en alleen dan zal hun invloed worden overgedragen naar meer gematigde groepen. En alleen dan zullen de gematigden een compromis aanbieden. Pas dan zullen ze met ons beginnen te onderhandelen over praktische kwesties zoals garanties tegen onderdrukking, gelijkheid van burgerrechten en nationale rechten.
Als nestor van het Oslo-proces en onder premier Yitzhak Rabin heb ik deze honderd jaar oude wijze woorden met gemengde gevoelens gelezen. Vorige maand wakkerde Zeev, de kleinzoon van Jabotinsky en een gepensioneerde piloot aan wie ik vele jaren geleden ook les gaf aan de Israëlische luchtmachtacademie, die hoop opnieuw aan in de harten en geesten van de Palestijnen toen hij schreef dat Oslo de IJzeren Muur had doorbroken. Ze zullen uiteindelijk slagen in hun langetermijnplan om Israël te vernietigen. Onnodig te zeggen dat zijn woorden werden versterkt door Hamas-terroristen die de muur doorbraken om Israëli’s die in de buurt van Gaza woonden te beschermen.
Aan de andere kant kan niemand serieus zeggen wat er zou zijn gebeurd als Yigal opperhoofd Rabin niet had vermoord. Tegen die tijd leek de IJzeren Muur te werken: in 1977 kwam Israëls machtigste vijand, Egypte, aan de vredestafel omdat Anwar Sadat besefte dat hij Israël militair niet kon verslaan na een verrassingsaanval door Egypte en Syrië in 1973. In 1994 volgde Jordanië, en in 2002 nam de Arabische Liga het Saoedische Initiatief aan, waarin werd opgeroepen tot vrede met Israël. Ten slotte accepteerden andere Arabische landen met het Abraham-akkoord ook Israël als een voldongen feit.
Maar dit geldt nog niet voor de Palestijnen. In tegenstelling tot andere Arabische actoren gaan hun geschillen met Israël over hetzelfde stuk land. Als Rabin niet was vermoord, had de normalisatie tussen Israëli’s en Palestijnen zich kunnen ontwikkelen en zouden radicale elementen aan beide kanten zijn gemarginaliseerd, wat de deur naar een tweestatenoplossing had geopend. Helaas is dit niet gebeurd, en nu weten we wat de Palestijnen denken: uit een opiniepeiling die begin september werd gehouden door het in Ramallah gevestigde Palestijnse Centrum voor Beleid en Onderzoek, bleek dat 53% van de Palestijnen de gewapende strijd tegen Israël steunt. slechts 20% is voorstander van onderhandelen met hem. In de vierde week van de oorlog tussen Israël en Hamas bleek uit een ander onderzoek van de Arabische Wereld voor Onderzoek en Ontwikkeling dat 75 procent van de Palestijnen in Gaza en de Westelijke Jordaanoever het bloedbad van 7 oktober steunde, terwijl 85 procent het samenleven met Israël afwees. .
Is de ijzeren muur van Israël gevallen?
Betekent dit dat de Israëlische ijzeren muur echt barst? Niets. Vandaag de dag werd de eerste bittere verrassing, net als vijftig jaar geleden tijdens de Jom Kipoeroorlog, gevolgd door een spectaculair herstel uit Israël. Niemand in onze slechte buurt, inclusief de Palestijnen, kan onze reactie op de aanval van 7 oktober, gericht op de vernietiging van Hamas, vermijden. Naast de militaire kant van ons verzet kwamen ook de beroemde solidariteit en vindingrijkheid van Israël naar voren, die verenigd werden in de volgende eed: Wij zijn hier.
Lezers die Jabotinsky erkennen als de peetvader van de agressieve revisionistische beweging zullen het uiteindelijk moeilijk vinden om zijn opvattingen met elkaar te verzoenen. Maar misschien zal er een Palestijns leiderschap opstaan dat opnieuw de nutteloosheid inziet van het proberen Israël op het slagveld te verslaan en, zoals Sadat en zoals Cabotinsky voorspelden, “met ons zal gaan onderhandelen over praktische kwesties, zoals garanties tegen onderdrukking en gelijkheid van burgers.” en nationale rechten.” ‘.
Als de Palestijnen dit ten slotte accepteren, moeten we luisteren naar andere belangrijke woorden van Cabotinsky, die de gelijke rechten verdedigt van de Arabieren die hetzelfde land met ons delen. Maar het zal ook veranderingen in de harten en geesten van de Israëli’s vereisen.
De standpunten en meningen in dit artikel zijn die van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de standpunten van JTA of haar moederbedrijf, 70 Faces Media.
