Israël wordt bij het Internationaal Gerechtshof geconfronteerd met beschuldigingen van genocide
Dit was misschien wel het beroemdste geval in de Israëlische geschiedenis Het proces tegen Adolf EichmannEén van de architecten van de Holocaust. Volgende week, ruim zestig jaar later, zullen Israëlische regeringsadvocaten opnieuw een genocidezaak aanvechten; maar dit keer niet als aanklager, maar als beklaagde.
Deze sombere geschiedenis helpt verklaren waarom Israël ervoor heeft gekozen contact op te nemen met het Internationale Gerechtshof, dat de bewering van Zuid-Afrika zal overwegen dat Israël genocide heeft gepleegd in zijn oorlog tegen Hamas in Gaza. Israël is boos over wat het een verdraaiing van de genocide-aanklacht noemt.
Het Internationale Gerechtshof baseerde zijn uitspraak op de VN-Genocideconventie van 1948, waartoe Israël toetrad zodra de staat werd opgericht; omdat de Conventie werd geschreven in de hoop een nieuwe genocide na de Holocaust te voorkomen.
“Israël heeft besloten een juridisch team te sturen omdat het een schandalig verzoek was van Zuid-Afrika, en we zullen ons tegen deze leugens verdedigen”, zei woordvoerder Lior Hayat van het Israëlische ministerie van Buitenlandse Zaken in een interview.
Wat zit er achter de beschuldiging, hoe verdedigt Israël deze en wat wordt er verwacht?
Wie betaalt en wanneer?
Het Internationale Gerechtshof, gevestigd in Den Haag, Nederland, behandelt zaken die tegen staten zijn aangespannen. In het verleden heeft hij geschillen over allerlei onderwerpen onderzocht, van geschillen over maritieme grenzen tot de Amerikaanse financiering van de rebellengroep Contras in Nicaragua in de jaren tachtig. Het hof werd voor het eerst bijeengeroepen in 1946 en was het resultaat van een reeks internationale conferenties gericht op het oplossen van geschillen tussen landen als een manier om oorlog te voorkomen.
De rechtbank heeft eerder zaken behandeld die verband hielden met de Israëlische behandeling van Palestijnen, de verhuizing van de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem en het neerschieten van een El Al-vliegtuig in het Bulgaarse luchtruim in 1955.
Het Internationaal Strafhof in dezelfde stad behandelt strafrechtelijke aanklachten tegen generaals en beruchte despoten, waaronder de Libische Muammar Gaddafi en de Russische president Vladimir Poetin.
De zaak werd eind vorige maand door Zuid-Afrika gelanceerd en de eerste hoorzittingen zullen volgende week op 11 en 12 januari plaatsvinden.
Waarom is Israël erbij betrokken?
Israël heeft de traditie om zich niet bezig te houden met beschuldigingen van oorlogsmisdaden tegen zijn functionarissen, deels omdat het geen partij is bij het verdrag uit 2002 waarbij het Internationaal Strafhof werd opgericht. Na herhaalde stemmen van de Verenigde Naties en andere maatregelen waarin Israël wordt beschuldigd, beschouwt Israël het VN-systeem als onherstelbaar bevooroordeeld en denkt het dat de beschuldigingen kunnen toenemen.
Maar Israëlische functionarissen zeggen dat de beschuldiging van genocide te groot is om door een staat die uit de as van de Holocaust herrijst, te kunnen negeren. “De staat Israël zal voor het Haagse Internationale Tribunaal verschijnen om de belachelijke bloedsprookjes tegen Zuid-Afrika weg te nemen.” Dat zei regeringswoordvoerder Levy op 2 januari.
Professor Alan Dershowitz, professor in de rechten van Harvard en Israëlische advocaat, zou deel uitmaken van het Israëlische juridische team, maar hij heeft zijn betrokkenheid niet bevestigd. Dershowitz maakte deel uit van de juridische teams van andere spraakmakende verdachten, waaronder OJ Simpson tijdens zijn eerste afzettingsproces en, meer recentelijk, president Donald Trump. Hij reageerde niet op een verzoek om commentaar.
Er zijn praktische redenen voor de Israëlische interventie, maar ook voor de poging om zichzelf moreel te verdedigen tegen de misdaad die het land vervolgt tegen nazi-oorlogsmisdadigers. Het proces van het Internationaal Gerechtshof zou jaren kunnen duren, maar als het na de hoorzittingen van volgende week voldoende bewijsmateriaal vindt om verder te gaan, zou het de partijen bij de Gaza-oorlog kunnen oproepen de vijandelijkheden te staken.
Een dergelijk besluit van de rechtbank zou een wettelijke basis creëren voor landen om Israël te boycotten en te isoleren en de acties van Israëlische functionarissen te beperken als zij daar niet aan voldoen.
Twee jaar geleden heeft Oekraïne een soortgelijk gerechtelijk bevel aangevraagd en ontvangen om de Russische invasie af te slaan. Hoewel het in beide gevallen om genocide gaat, zijn de Russische en Israëlische rechtbanken echter verschillend: Oekraïne beschuldigt Rusland niet van genocide. In plaats daarvan ging hij naar de ILO om te protesteren tegen de beschuldiging van Rusland dat Oekraïne genocide pleegde, wat Poetin als excuus voor oorlog gebruikte.
Rusland, dat een enorme en geïsoleerde economie had opgebouwd, negeerde dit bevel. Maar Orde Kittrie, een senior fellow bij de Foundation for Defense of Democracies, een invloedrijke denktank in Washington met nauwe banden met de Israëlische regering, zei dat Israël, een klein land dat verbonden is met het Westen, niet dezelfde keuze kan maken.
“Vanuit PR-oogpunt zou het slecht voor Israël zijn geweest als Israël te horen had gekregen dat Rusland de opdracht had gekregen zijn militaire operaties onmiddellijk te staken”, zegt Kittry, hoogleraar rechten aan de staat Arizona. Universiteit. “Je wilt het internationaal recht niet schenden. Je wilt niet vechten als ze je zeggen dat je moet stoppen.”
De regering-Biden heeft gezegd dat zij geen bevelen zal opvolgen tegen Israël vanwege beschuldigingen van genocide. “Wij vinden deze presentatie ongerechtvaardigd, contraproductief en volkomen ongegrond”, zei John Kirby, woordvoerder van de Nationale Veiligheidsraad, woensdag in een verklaring. gezegd.
Waarom uit Zuid-Afrika beschuldigingen?
De Zuid-Afrikaanse regering ziet zichzelf als een bolwerk tegen wat zij beschouwt als het westerse imperialisme. Het wil ook weerstand bieden aan de perceptie dat de apartheid in het Westen na het einde ervan begin jaren negentig is omgeslagen in corruptie, autoritarisme en allianties met repressieve regimes.
In 2017 negeerde hij een bevel van het ICC om de toenmalige Soedanese president Omar al-Bashir te arresteren op beschuldiging van genocide en liet hem toe het land binnen te komen.
Naast de beschuldiging van genocide erkende hij ook de beschuldigingen dat Israël zich ook schuldig had gemaakt aan apartheid, de geïnstitutionaliseerde rassenscheiding die decennialang het kenmerk was van Zuid-Afrika onder het bewind van de blanke minderheid. De leiders hebben Israël nooit vergeven dat het sympathiseerde met het apartheidsregime. In november kondigde het parlement in een niet-bindende stemming aan dat de regering Israëlische diplomaten zou moeten uitzetten.
“Zuid-Afrika is sinds het einde van de apartheid en de oprichting van de staat echt betrokken bij de Palestijnse kwestie”, vertelde Michael Walsh, een gastonderzoeker aan de Universiteit van Californië, Berkeley, aan Vox. “Dit was een belangrijke kwestie in de Zuid-Afrikaanse politiek en onder de Zuid-Afrikaanse leiders.”
Wat is de basis voor de beschuldiging van genocide?
Er waren pro-Palestijnse activisten en antizionistische figuren beschuldigt Israël van genocide Sinds de begindagen van de oorlog hebben Israëlische en andere wetenschappers uit het hele politieke spectrum zowel dit conflict als eerdere conflictrondes krachtig afgewezen. (In een recente brief van een groep Israëlische publieke figuren die geen verband hielden met de zaak van het Nationale Hof van Justitie werden sommige Israëlische functionarissen beschuldigd van het aanzetten tot genocide, maar niet van de misdaad van genocide zelf.)
De aanklacht tegen Zuid-Afrika in de zaak van het Internationaal Gerechtshof bouwt voort op veel van de argumenten die de afgelopen maanden door Palestijnse aanhangers naar voren zijn gebracht en noemen het daden van genocide en kaste.
Deze maatregelen volgden op het nieuws over het bloedbad dat volgens het door Hamas geleide ministerie van Volksgezondheid in Gaza het leven kostte aan meer dan 22.000 Palestijnen, waaronder duizenden kinderen. Dit cijfer maakt geen onderscheid tussen burgers en strijders.
Het bevat ook waarschuwingen van internationale organisaties dat de bevolking in de regio op de rand staat van massale hongersnood en ziekten. De aanklacht stelt dat “Israëls acties genocidaal zijn qua aard, omvang en context.”
Hij citeert verklaringen van Zuid-Afrikaanse leiders, waaronder Israël, die zijn bedoelingen proberen te achterhalen Premier Benjamin NetanyahuZuid-Afrika beweert dat dit genocide was vanwege de omvang ervan.
Dat is een ‘buitengewoon moeilijke’ norm om aan te voldoen, volgens een analyse van Alaa Hachem en Oona Hathaway van Just Security, een online veiligheidsdenktank gerund door de New York University School of Law. “Een specifieke intentie om een groep geheel of gedeeltelijk te vernietigen moet bewezen worden.”
De aanklacht tegen Zuid-Afrika citeert Netanyahu’s toespraak in de Knesset, waarin hij de oorlog beschrijft als “een strijd tussen de kinderen van het licht en de kinderen van de duisternis, tussen de mensheid en de wet van de jungle”, en dat Zuid-Afrika dit omschreef als “ontmenselijking”. Het is een onderwerp waar hij bij verschillende gelegenheden op terugkomt”.
Kittry van FDD merkte op dat dit citaat en enkele andere in het document verwijzen naar Hamas, en niet naar de Palestijnen als geheel. Kittrie zei dat de Israëlische leiders eerder de oorlog hadden verklaard aan de terroristische organisatie, die het conflict op 7 oktober begon met een bloedbad waarbij bijna 1.200 mensen omkwamen, van wie de meesten burgers.
“Onze oorlog tegen Hamas, de terroristische organisatie Hamas, is een oorlog; het is geen oorlog tegen de bevolking van Gaza”, zei minister van Defensie Yoav Gallant vorige maand op een persconferentie met de Amerikaanse minister van Defensie Lloyd Austin. gezegd.
Andere vernietigende citaten in het document zijn afkomstig van de figuren uiterst rechts. Hij citeert bijvoorbeeld minister van Erfgoed Amichai Eliahu, lid van de partij Otzma Yehudit, oftewel de Joodse Macht: “Er is niets in Gaza waar burgers niet bij betrokken zijn.”
Kittry zei dat deze cijfers de oorlog niet beslissen. “Zuid-Afrikanen nemen nota van de verschillende verklaringen van Knesset-leden”, zei hij. “Ze halen sommige uitspraken uit hun context.”
Het kan Yaniv Roznai zijn, hoogleraar rechten aan de Israëlische Reichman Universiteit, maar het is de verantwoordelijkheid van Netanyahu en anderen om te voorkomen dat hij zich overgeeft aan fantasieën over etnische zuiveringen in een tijd van buitengewone risico’s.
In een podcast voor UnXeptable zei Roznai dat Netanyahu en anderen “proberen in hun mond te kijken en ze uit te leggen, in plaats van te beseffen dat woorden betekenis hebben en dat we ons in een tijd van oorlog bevinden en geen echt domme dingen zeggen.” Hij verzet zich tegen de grootschalige juridische hervormingen waar Netanyahu vóór de oorlog naar streefde.
Wat zal er met Israël gebeuren?
Kittry zei dat het zou kunnen aantonen dat Israël verzachtende maatregelen neemt in zijn militaire actie.
“Israëls uitgebreide waarschuwing vooraf en andere maatregelen om de schade aan burgers in de Gazastrook tot een minimum te beperken, maken duidelijk dat het doel van Israël niet is om genocide te plegen, maar verre van dat, om het aantal Palestijnse burgerslachtoffers tot een minimum te beperken en tegelijkertijd Israëls recht om gijzelaars te redden legaal uit te oefenen.” Bescherm de criminelen en het Israëlische volk tegen toekomstige aanvallen”, zei hij.
Israëlische woordvoerders suggereerden ook dat Israël zou proberen de situatie te veranderen en de beschuldigingen van genocide tegen Hamas zou vergroten.
“Hamas, de terroristische organisatie die op 7 oktober oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid en pogingen tot genocide pleegde, is verantwoordelijk voor het lijden van de Palestijnen in de Gazastrook door hen als menselijk schild te gebruiken en humanitaire hulp van hen te stelen.” Dit staat in de Life Statement van de staatssecretaris.
