Israëlische kinderen die na 7 oktober gevaar lopen, hebben meer dan ooit hulp nodig
“Ouderschap gaat over er zijn voor je kind en ervoor zorgen dat je kind weet dat je er voor hem of haar bent”, zegt Yehuda Kohn, directeur van het populaire Beth Elazraki Weeshuis in Netanya. Kohn legde uit dat de sleutel tot het succes van Beth Elazraki is dat “het kind dat naar Beth Elazraki komt, weet dat het een huis heeft gevonden en vanaf het moment dat het aankomt, zullen we daar voor altijd blijven.” Kohn werd geïnterviewd door Tamar Uriel-Beeri, hoofdredacteur van Jpost.com in de Jerusalem Post. Israël Top.
Kohn herinnerde zich dat toen hij 34 jaar geleden hoofd van het huishouden werd, hij veel kinderen van de tweede en soms derde generatie in huis zag opgroeien. “Toen ik aankwam, besloot ik mijn doel te veranderen om ervoor te zorgen dat elk kind dat opgroeit bij Beth Elazraki geweldige ouders voor hun kinderen wordt.”
Volgens hem hebben de gebeurtenissen van 7 oktober de levens van alle kinderen in Israël veranderd, vooral die van Bet Elazraki. Als een kind dat opgroeit in hetzelfde huis met zijn ouders, broers en zussen, te lijden heeft onder oorlog, zullen de bewoners van het weeshuis dat zijn ouders in de steek hebben gelaten nog meer lijden. Bovendien vergroot het feit dat veel personeel momenteel in het leger dient, hun lasten.
Het potentieel van ieder kind realiseren
Beth Elazraki ontwikkelde een drieledige aanpak die Kohn succesvol heeft bewezen: “Het eerste wat we doen is het potentieel van het kind herkennen”, legde ze uit. “Elk kind heeft potentieel.” Het tehuis heeft 60 privéleraren in dienst die 27 verschillende scholen in Netanya hebben bezocht, waardoor de bewoners goed voorbereid zijn op de lessen. “Mijn studenten zijn de beste van de stad”, zegt hij trots.
Het tweede dat het huis doet, is stabiliteit bieden. “Kinderen die risico lopen, hebben geen stabiliteit”, zei Kohn. “Toen het kind hier kwam, vond hij een thuis voor zichzelf.” Bet Elazraki begeleidt studenten op school, in het leger, op de universiteit en daarbuiten. “Wij staan achter hen.”
Ten derde zei hij dat het tehuis de mentale en emotionele therapie bood die de kinderen nodig hadden. “We kunnen het verleden niet uitwissen, maar we zijn er om voor hen een ongelooflijke toekomst op te bouwen.”
