De nieuwste film van Doron Paz en Yoav Paz, Plan A, is gebaseerd op het treffende, waargebeurde verhaal van het mislukte plan van Holocaust-overlevende en dichter Abba Kovner om wraak te nemen op Duitsland. holocaust vergiftiging van het watersysteem.
De film werd op 11 januari in heel Israël uitgebracht.
Plan A richt zich op kwesties als gerechtigheid, wraak, verlossing en genezing die vandaag de dag nog net zo relevant zijn als in 1945. Het begint met protagonist Max (August Diehl, te zien in Badass Without Demons en The King’s Men) die enkele krachtige vragen stelt. : “Wat als ik je vertelde dat je familie werd vermoord? Stel je eens voor. Je broers, je zussen, je ouders, je kinderen. Iedereen werd zonder reden vermoord. Vraag jezelf nu af: wat zou je doen? Max, een overlevende van de vernietigingskampen, net na de oorlog, in de hoop iemand van wie hij hield nog in leven te vinden. Hij is een intens, spookachtig uitziend persoon die terugkeert naar Duitsland.
In zijn oude huis vindt hij echter alleen de familie die hem en zijn dierbaren aan de nazi’s heeft overgedragen. Hij smeekt om informatie over zijn familieleden, maar de man daar slaat hem, zegt dat hij moet vertrekken en voegt eraan toe: ‘Nu de oorlog voorbij is, kunnen we de Joden nog steeds niet doden.’
Plot en karakters van de film
Dit zet de hele film op met een neerslachtige Max die door het bos dwaalt en probeert uit te vinden wat hij nu moet doen, en de British Jewish Infantry Brigade Group tegenkomt onder leiding van Michael (Michael Aloni van Stisel). het vestigen van de overlevenden in Palestina en het gevangennemen en doden van nazi’s die door ten minste twee overlevenden zijn geïdentificeerd.
Maar hij ontmoet ook de Nakam, een groep onder leiding van Kovner (Ishai Golan), een Poolse Jood die samen met de partizanen in het bos overleefde. Nakam is een radicalere groep die gelooft in het principe van “zes miljoen voor zes miljoen”. Ze broeden op een uitgebreid plan om de watersystemen van veel Duitse steden te vergiftigen. Max is door de brigade gestuurd om te infiltreren en verslag uit te brengen aan Nakam. Max neemt een baan bij het waterbedrijf (hoewel hij niet altijd zeker weet waar zijn sympathieën liggen) en probeert erbij te horen. De spanning in het verhaal ontstaat door de ontheemding van Max. sympathie en de strijd om een manier te vinden om verder te gaan.
De gebroeders Paz maakten een aantal films, waarvan vele met donkere thema’s; bijvoorbeeld Jerusalem, een film over zombies die de oude stad van Jeruzalem overnemen; Golem vertelt het verhaal van een kwaadaardige entiteit gecreëerd door een vrouw die een stad in Oost-Europa probeert te redden tijdens de Zwarte Pest; en Phobidilia, over een geïsoleerde man die de wereld buitensluit.
Ik interviewde hen de dag nadat Hamas-leider Saleh al-Aruri in Libanon werd vermoord, en Yoav zei: “Deze film over wraak is na 7 oktober relevanter dan ooit. Een van de dingen waar we in de film een paar keer op terugkomen is ‘Never Again’, en dat is iets dat we aan het einde van de aftiteling hebben toegevoegd, en toen gebeurde het opnieuw. De film voegde betekenis toe, we willen dat mensen hem zien en denken: wat zou jij doen?
“Dat is de vraag die we aan het publiek stellen… Is het juist om wraak te nemen? Wat doet het met ons, wat doet het met hen? Wat gebeurt er met wraak? Daar is momenteel veel discussie over. We We hebben geen antwoord, we zijn in dit stadium erg in de war, maar wanneer is het gepast om de cyclus van wraak te doorbreken?” Het is de moeite waard om te bespreken dat dit zal gebeuren.
Op de vraag waarom Kovner niet de hoofdpersoon van dit verhaal is, aangezien het grootste deel van de plot om Kovners plan draait, antwoordde Doron: “Kovner is het dominante personage in de film, als een satelliet die over de film vliegt. Hij was de levende ziel van Plan A, maar onze held is fictief; Geïnspireerd door echte Avengers, elk met hun eigen verhaal. “Het was een mix van veel echte betrokken mensen.”
Ze leerden pas een paar jaar geleden over Plan A.
“We zijn opgegroeid met het horen van veel verhalen over de Holocaust, maar we hebben dit verhaal nooit gehoord, we hebben nooit verhalen over wraak gehoord op school… Zelfs als we overlevenden van de Holocaust ontmoetten, hebben we het nooit gehoord”, zei Yoav. Omdat ze ‘het gewicht van het verhaal op onze schouders voelden’, gingen ze op pad om zoveel mogelijk van deze wrekers te ontmoeten, zelfs als ze niet nog leefden.
Ze raadpleegden ook de hoofdhistoricus van Yad Vashem, professor Dina Porat.
“Dit zou geen documentaire worden, dus we hebben ze veel over de serie gevraagd”, zei Doron. Het is een op feiten gebaseerde film over morele kwesties, en we waren gefascineerd door hoe ze na de oorlog in Duitsland bleven, waar ze leefden en werkten met mensen die hen een paar maanden eerder hadden geprobeerd te vermoorden. Ze werkten nauw met hen samen aan de waterwerken in Neurenberg, er werden pogingen ondernomen in andere steden en ze waren ook betrokken bij het complot om hun collega’s en families te vergiftigen. “We waren onder de indruk van de manier waarop ze ermee omgingen tijdens de lange maanden dat ze wachtten tot het gif arriveerde.”
Het plan mislukte omdat Kovner het gif in Europa niet kon vinden en naar Palestina moest om het te vinden. Kovners plan werd uiteindelijk ontdekt door de autoriteiten, en hij werd gearresteerd en gooide het gif overboord terwijl hij op een Brits schip terugkeerde naar Europa.
Doron zei dat Max “gevangen zat tussen twee groepen wrekers, de voornamelijk Joodse Sabra-brigade (Palestijnse inboorlingen) die aan het einde van de oorlog op weg was naar Europa.” Zijn ideeën over wraak waren heel persoonlijk. dood de oorlogsmisdadigers en dood ze’.
Yoav zei dat het script geleidelijk “een paar stappen dichter bij het verhaal van Kovner en Nakam komt, die denken dat alle Duitsers schuldig zijn, en dat weerspiegelt enkele van de stemmen die we vandaag over de oorlog horen.”
Ze wisten dat veel mensen negatief zouden reageren als ze zich op het incident zouden concentreren; wat antisemieten zou kunnen inspireren om het feitelijke verhaal te gebruiken als bewijs voor complottheorieën. Ondanks zijn bedenkingen zei Yoav: “We vonden dit een heel betekenisvol verhaal dat verteld moest worden, zelfs vóór 7 oktober, maar zeker daarna.” Doron voegde hieraan toe: “Er is een gezegde in de film dat de beste wraak voor een Jood is een goed leven te leiden. Ik denk dat de meeste overlevenden geloofden dat de beste wraak het stichten van een gezin was, het bouwen van scholen, ziekenhuizen, nieuwe ondernemingen, noem maar op, dat is echte wraak. Wraak kan constructief of destructief zijn en kan proberen de andere partij te vernietigen. Dit is het schrikbeeld van wraak.”
Ze waren dankbaar dat de niet-joodse hoofdrolspeler August Diehl ‘ongelooflijk goed met de stof omging’. Toen ik hem het verhaal vertelde, ging hij met een grote stapel boeken mee en las ze allemaal. ‘Hij wist hier meer van dan wij,’ zei Doron. Sylvia Hoeks, die Anna speelt, een overlevende met wie Max een hechte band krijgt, wijdde zich ook aan deze rol. ‘Hij wilde zelfs Jiddisch leren, ook al had hij dat niet nodig,’ zei Doron.
Er was een zeer interessante dynamiek op de set van de twee culturen, de Europese acteurs en de Israëliërs, waaronder Golan, Aloni en Oz Zehavi. Ze zeiden dat de energie van de Israëliërs en de ernst van de Europeanen elkaar heel goed aanvullen. De film had er geen probleem mee dat niet-joodse acteurs als Diehl joden speelden. “We realiseerden ons dat het voor ons niet uitmaakte welke religie de spelers hadden”, zei Yoav. “Zolang ze trouw blijven aan hun rol.”
Doron zei: “Waar we in geïnteresseerd waren, was de psychologie achter het complot… We dachten erover na hoe het zou zijn om een jongen of meisje van in de twintig te zijn die alles en iedereen heeft verloren en ziet hoe de wereld de stukken oppakt. en ze kunnen gewoon niet verder… Er was een idee dat er nazi’s waren, dat er Duitsers waren, en dat ze niet hetzelfde waren, alsof buitenaardse wezens die nazi’s werden genoemd naar de aarde waren gekomen en over Duitsland hadden geregeerd en vervolgens waren verdwenen. . Maar er waren ook mensen die zeiden: “Het is niet mogelijk om vooruit te komen”, en dit gevoel kwam tot uiting in hun plan.
