100 dagen gevangenschap: Geen voorbereidingen voor Hamas om gijzelaars te nemen
dit gebeurde 100 dagen later Er waren ongeveer 250 Israëlische burgers ontvoerd door Hamas en werd naar Gaza gebracht. 121 mensen keerden terug en getuigden Het is extreem moeilijk om te horen.
Toen ik een klein meisje was, leerden mijn ouders me hoe ik me bewust moest zijn van gevaren: steek je handen niet in stopcontacten, praat niet met vreemden, kijk altijd naar links en rechts voordat je de weg oversteekt. Niemand heeft mij – wij – voorbereid op hoe we de gevangenschap van Hamas kunnen overleven.
Sinds die dag vraag ik me af wat mijn grootste strijd zou zijn als ik door Hamas zou worden opgepakt. Zou het angst voor de dood kunnen zijn? Waar mijn hele leven voor mijn ogen zal flitsen. Een angst die alleen bekend is bij iemand met een pistool tegen zijn hoofd.
Welke angst?
Misschien een constante angst voor honger: de angst om nooit te weten wanneer het volgende sneetje brood komt. Ik zou waarschijnlijk verhongeren.
Geweld en angst voor geweld. Bang dat ze mij pijn zouden doen, mij pijn zouden doen en misschien zwanger zouden worden. Angst voor gebrek aan privacy. Ik ben bang dat ze naar mij zullen kijken.
Hoe ga ik douchen en naar het toilet gaan? Wat gebeurt er als ik mijn menstruatie krijg? Zullen ze op mij letten terwijl ik slaap?
Monofobie. Angst voor het donker, het gebrul van kanonnen als je ‘s nachts alleen buiten wordt gelaten.
Angst om vast te zitten in een ondergrondse kooi en zonder lucht te komen te zitten. Ik ben bang dat ze me zullen vermoorden en begraven op een plek die ik nooit zal vinden. Angst om mijn verstand te verliezen.
Hoe kan ik onthouden hoeveel dagen er zijn verstreken?
Angst voor kooien: Geen enkel levend wezen verdient het om in een ondergrondse kooi te worden opgesloten.
Angst en bezorgdheid om het gezin dat ik achterliet. Is hun leven geruïneerd? Ik ben bang dat ze mij misschien helemaal vergeten zijn. Ze zullen niet voor mij vechten en ik zal voor altijd een gevangene blijven.
Waarschijnlijk is mijn grootste angst het verliezen van de hoop.
Liat Bell Sommer is de woordvoerder van het Hostage Families Forum en het hoofdkwartier van vermiste personen.
