De genocideclaim van Zuid-Afrika tegen Israël in Gaza is nog maar het begin
Zuid-Afrika is in ieder geval niet goed in het bestrijden van corruptie of het effectief besturen van openbare instellingen; Misschien kan Israël dit daarom niet zien. Dat klopt, sinds het grondoffensief begon GazaDe IDF ging bij elke stap te werk met juridisch advies. Hierna is inmiddels duidelijk dat Israël niet voldoende voorbereid naar het Internationaal Gerechtshof in Den Haag is gekomen.
Ik bedoel niet dat het Israëlische juridische team hun huiswerk niet heeft gedaan door niet goed voorbereid te zijn. Integendeel. Het was naar omstandigheden echt goed. De zes Israëlische juridische experts waren kalm, gefocust en helder in hun argumenten.
De deadline werd tot het laatste moment berekend om elk detail onder de aandacht van de rechtbank te brengen dat het standpunt van Israël zou kunnen versterken. De meest indrukwekkende delen waren waarschijnlijk de openingstoespraak van Tal Becker en de presentatie van de feiten door Galit Raguan op het terrein dat aan de rechtbank uitlegde waarom Israël niet werd verdacht van genocidale bedoelingen.
Het probleem is dat het dieper gaat. Het verwijst naar de onverantwoorde uitspraken die sindsdien zijn gedaan. 7 oktober Waarschuwingssignalen dat Zuid-Afrika iets van plan is, met video’s en foto’s gemaakt door Israëlische politici in de Gazastrook.
De Israëlische juridische groep zei dat de meeste verklaringen van Zuid-Afrika afkomstig waren van mensen die geen besluitvormers waren, waarbij citaten van premier Benjamin Netanyahu en minister van Defensie Yoav Gallant uit hun verband werden gehaald.
Ze herinnerden de rechtbank eraan dat Netanyahu duidelijk had gemaakt dat Israël niet van plan was Gaza te bezetten en daar alleen tegen Hamas te vechten, en niet tegen de Palestijnen. Toch zullen de rechters, allemaal mensen, waarschijnlijk de videoclip niet vergeten van Israëlische soldaten die dansen en zeggen dat er niet zoiets bestaat als (onschuldige burgers) die er niet bij betrokken zijn.
lees de documenten verstrekt door Zuid-Afrika Toen ik donderdag de verdediging van zijn acht vertegenwoordigers in Den Haag zag, was het duidelijk dat Pretoria zich voorbereidde op een staatsgreep die al lang had moeten plaatsvinden. De Zuid-Afrikaanse leider van de mensenrechtengroep, John Dugard, wees op de bevoegdheid van de rechtbank om de zaak te behandelen, met het argument dat er een aanhoudend geschil bestaat tussen de twee landen over de situatie in Gaza.
Om het aanhoudende geschil te bewijzen, citeerde Dugard brieven die door het Zuid-Afrikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken naar Jeruzalem waren gestuurd, waarin hij zijn bezorgdheid uitte over de humanitaire situatie in de Gazastrook en verzocht om deze situatie te bespreken. De Zuid-Afrikaanse advocaat beweerde dat Israël nooit op deze brieven heeft gereageerd, vandaar het geschil.
Malcolm Shaw, hoofd van het juridische team van Israël, ontkende de claim van Zuid-Afrika op jurisdictie en stelde dat Israël op de brieven had gereageerd en Zuid-Afrika had uitgenodigd voor een dialoog over de Gaza-kwestie. Shaw zei dat Zuid-Afrika de rechtbank had misleid door iets anders te beweren.
Hij zei niet hardop wat voor ons allemaal aan Israëlische kant duidelijk was: dat Zuid-Afrika deze brieven uitsluitend stuurde om de juridische basis te leggen voor hun daaropvolgende beroep bij de rechtbank. Internationaal Gerechtshof. Hij zei niet dat elke officiële reactie op Israël sinds het begin van de grondoperatie in Pretoria vooraf was gepland en vóór Den Haag was gepland.
Helaas zijn de verklaringen van Shaw in de wereld waarin we leven misschien niet voldoende. Er zijn internationale organisaties die tussen landen kunnen bemiddelen. Een wereld zonder conflicten heeft geen internationale organisaties nodig. Bovendien heeft de oorlog in Gaza over de hele wereld voor sterke emoties gezorgd. Het is moeilijk om te zien dat de rechtbank afstand doet van de mogelijkheid om zijn zegje te doen.
Na twee dagen in Den Haag te hebben doorgebracht, lijkt het erop dat het Israëlische team hetzelfde zal voelen. In feite is het moeilijk om je een rechtbank voor te stellen die de bewering van Zuid-Afrika zou aanvaarden dat Israël genocide heeft gepleegd, maar de rechtbank zou gemakkelijk kunnen besluiten om de militaire operatie van Israël in Gaza stop te zetten als een tijdelijke maatregel in juridische zin. De bevoegdheden van de rechtbank staan dit toe. Het één is niet afhankelijk van het ander.
En er is nog iets anders. Kijkend naar de goed voorbereide presentatie van het Zuid-Afrikaanse team, vraag je je af wat Israël de komende weken nog meer te wachten staat.
Het voor de hand liggende antwoord zou zijn klachten tegen gekozen Israëlische officieren en Israëliërs bij het in Den Haag gevestigde Internationale Strafhof wegens vermeende oorlogsmisdaden in de Gazastrook. Zuid-Afrika zelf maakt misschien niet zulke klachten, maar maakt het werkelijk uit wie er officieel achter zit?
