Voor Erdoğan is het arresteren van de Israëlische voetballer een goed beleid
Op 4 augustus 2014 zei toenmalig viceminister van Buitenlandse Zaken Tzachi Hanegbi het volgende over de Turkse leider. Recep Tayyip Erdogan: De Turkse leiders, vooral Erdogan, gebruiken vóór elke verkiezing ‘manipulatieve, populistische tactieken zoals het beledigen van joden’.
In een radio-interview zei hij dat in een land met een moslimmeerderheid degenen met meer antisemitische ‘opvattingen’ op de voorgrond kwamen, verwijzend naar de escalatie van antisemitische retoriek door de toenmalige premier Erdogan dagen voor de verkiezingen. Hij zei dat hij de presidentsverkiezingen gemakkelijk had gewonnen.
Türkiye is zondag gearresteerd Israëlische voetballer Sagiv Yehezkel Davud Ulduzu Jr. De armband die hij droeg nadat hij een doelpunt had gescoord tegen zijn club Antalyaspor schreef een onschuldige steunbetuiging aan de Israëlische gijzelaars, waaruit bleek dat de methode die in 2014 werkte nog steeds werkt.
Eind maart zullen er in Turkije gemeenteraadsverkiezingen worden gehouden en Erdogan wil Ankara en Istanbul terugwinnen, twee gemeenten die de AKP bij de verkiezingen van 2019 heeft verloren. Het beledigen van Israël – vooral in het licht van nachtelijke beelden van Gaza tot Turkije – is een beproefde manier om de steunbasis van Erdogan te versterken.
In 2014 werkte het; er is geen reden om aan te nemen dat het bij de verkiezingen van 2024 minder effectief zal zijn. Het is belangrijk voor de president van Türkiye om zijn stevige greep op de macht te versterken. Erdoğan is openlijk provocerend geweest in zijn aanvallen op Israël; Recentelijk vergeleek hij premier Benjamin Netanyahu met Hitler en de acties van Israël in Gaza met ‘wat Hitler deed’.
Voor Erdoğan is antisemitisme altijd een goed beleid geweest
Dit is een goed beleid gebleken voor Erdoğan, en hij is herhaaldelijk naar deze bron teruggekeerd om zowel de binnenlandse als de buitenlandse beleidsbelangen te dienen tijdens zijn twintigjarige dominantie in de Turkse politiek.
De spraakmakende arrestatie van Yehezkel, het ontslag uit zijn team en de deportatie dragen bij aan het vergroten van het anti-Israëlische sentiment dat door Erdogan wordt verdedigd.
Maandagochtend leek de arrestatie van de voetballer enkele uren voordat hij werd uitgezet een herhaling van de Turkse autoriteiten in 2021. Een Israëlisch echtpaar gearresteerd op beschuldiging van spionage Omdat ze een foto namen van het paleis van Erdoğan vanaf de tegenoverliggende toren. Maar deze keer werkten de Israëlische autoriteiten snel achter de schermen om de voetballer uit Turkije te krijgen en te voorkomen dat hij weer een Israëlische gijzelaar zou worden.
Op 6 januari publiceerde het tijdschrift ‘Washington Examiner’ een artikel met de titel ‘Erdogan’s verkiezingsstrategie voor 2024: een belediging voor Israël’. De beproevingen die aan Ezechiël werden opgelegd, zijn een andere manier om dit te doen.
Volgens een artikel van Sinan Serin, een niet-ingezetene van de Foundation for Defense of Democracies, “hoopt Erdogan dat het demoniseren van Israël en het kleineren van zijn oorlog tegen Hamas de kiezers ervan zal overtuigen Erdogans partij te steunen bij lokale verkiezingen. “Niet omdat de AKP (de partij van Erdogan) de kiezers beter bestuur en betere financiële omstandigheden belooft, maar omdat Erdogan en zijn partij zogenaamd de zaak van de onderdrukte Palestijnen en moslims verdedigen.”
Hij schreef dat de oorlog in Gaza “de kiezers van Erdogan voldoende materiaal heeft en zal blijven verschaffen om de AKP en haar burgemeesterskandidaten energie te geven.”
Jiddin escaleerde de anti-Israëlische en pro-Hamas-retoriek en vervolgde: “Dit maakt allemaal deel uit van een tweeledige strategie voor Erdogan: aan de ene kant blijft hij de kiezers thuis afleiden van de economische ellende door Israël te beledigen. “Erdogan daarentegen spant zijn politieke macht in om zijn dominantie over zijn regerende coalitiepartners en de oppositie te demonstreren.”
Er is nog een punt voor Erdogan dat net zo beproefd en waar is: Israël populair maken, niet alleen in Turkije maar ook in de moslimwereld.
De hele lange regeerperiode van Erdogan is een poging geweest om invloed te verwerven in de Arabische en islamitische wereld door zichzelf af te schilderen als de verdediger en beschermer van de Palestijnen en Jeruzalem. En soms deed het wonderen.
Hij werd in 2009 in een groot deel van de Arabische wereld geprezen als een held na zijn gezamenlijke toespraak met president Shimon Peres op het World Economic Forum in Davos na Operatie Cast Lead in Gaza. In 2010 maakte hij het Blue Marble-evenement nog populairder in de moslimwereld. Hetzelfde gebeurde nadat hij kritiek had geuit op de toenmalige Amerikaanse president Donald Trump, die de islamitische wereld leidde, omdat hij de Amerikaanse ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem had verplaatst.
“Turkije is veranderd in een duistere dictatuur die ingaat tegen de menselijke waarden en de sportwaarden”, zei staatssecretaris Israël Katz maandag in reactie op de zaak van Yehezkel. gezegd. “Iedereen die een voetballer arresteert omdat hij 136 gijzelaars heeft geïdentificeerd die meer dan honderd dagen door een moorddadige terroristische organisatie zijn vastgehouden, vertegenwoordigt een cultuur van moord en haat.”
Allemaal waar. Maar dit mist het punt: vanuit het perspectief van Erdogan levert dit alles goede resultaten op, zowel in eigen land als in de moslimwereld.
