Zij voetballen, en wij ook.
Zij zijn de inwoners van de Kaukasus, en wij ook.
We hebben er meer, niets minder. We hebben bijvoorbeeld olie en gas, maar zij hebben het niet.
De rivieren Kura en Araz stromen zowel door ons land als door hun land.
Ons klimaat is bijna hetzelfde. In ons land, als de zon opkomt, zijn ze bedekt met een dikke vacht en zitten ze niet op de rand van de kachel.
Wanneer een vliegtuig opstijgt vanuit Bakoe, zijn de hoofdsteden Tbilisi en Yerevan bijna zichtbaar.
Dus, hoe komt het dat er zo’n zichtbaar en oprecht verschil is tussen het voetbal van landen die zo dicht bij elkaar liggen en zo op elkaar lijken?
Hoe komt het dat er zo’n verschil is tussen de resultaten van drie buurlanden – Azerbeidzjan, Georgië en Armenië – in hetzelfde toernooi, namelijk de UEFA Nations League?
Onze buren vechten immers in moeilijkere groepen dan wij, met meer “getande” tegenstanders.
Georgië speelt in de Volkenbond in dezelfde groep als Noord-Macedonië, Gibraltar en Bulgarije.
En… Georgiërs scoorden 12 goals in 4 wedstrijden, kregen slechts 2 goals tegen en zijn groepsleider met 10 punten.
Het resultaat van de Armeniërs in de Volkenbond is nog niet zo ideaal: 3 punten in 3 wedstrijden. Maar daar zijn twee belangrijke redenen voor. Ten eerste bevinden Armeniërs zich bijna in de “dodengroep” in de Volkenbond. Het is niet gemakkelijk om de eerste te zijn waar Oekraïne, Ierland en Schotland zijn. Ten tweede speelde het Armeense elftal twee van de drie uitwedstrijden tegen Oekraïne en Schotland. Ze speelden thuis in een wedstrijd waarin het Ierse team doelpuntloos uit Yerevan werd geschopt.
Wat doet het nationale team van Azerbeidzjan in de UEFA Nations League? Drie wedstrijden, 1 punt en we staan op de gebruikelijke plaats – de laatste van de groep. Ook konden we niet scoren. In plaats daarvan hebben we 3 doelpunten gescoord. Wie zijn onze concurrenten? Slowakije, Kazachstan en Wit-Rusland. Slowakije is open, het wordt gezien als een serieuze concurrent in Europa en zijn spelers spelen in reguliere kampioenschappen, in tegenstelling tot ons. Hetzelfde kan echter niet gezegd worden van Kazachstan en Wit-Rusland. Sommigen zouden tegen Kazachstan zeggen: “Kijk, we kunnen niet winnen”, alle Azeri’s schudden hun hoofd toen ze elkaar tot gisteren op het veld ontmoetten en gelijkspeelden met Kazachen. Nu zijn deze Kozakken de groepsleiders. Daarnaast werd er een “les” gegeven aan ons nationale team over de vraag “hoe te voetballen”. We kregen “2” van deze “les” (0: 2).
Over Wit-Rusland hoeft niet te worden gesproken. Het Wit-Russische nationale team beleeft misschien wel een van de zwakste periodes in zijn geschiedenis. Maar ze verloren niet van ons nationale team (0:0, ze wisten ook punten te scoren van de Kazachen die ons versloegen.)
Als het Georgische of Armeense nationale team dat in de “groep des doods” vecht in onze groep, zou hebben gevochten voor het leiderschap, maar tot het einde.
Ja, zij voetballen ook, en wij ook. Maar het lijkt erop dat er een verschil is tussen het voetbal dat onze buren spelen en het voetbal dat wij spelen. Het verschil is dat zij voetballen en wij meer voetballen.
