Compensatie van de Duitse overheid kan een stap dichterbij zijn voor zo’n 12.000 mensen nadat ze in 1952 en 1961 door de communistische autoriteiten gedwongen waren hun huizen in voormalig Oost-Duitsland te ontvluchten.
Marie-Luise Troebs was pas tien jaar oud in 1961 toen haar familie plotseling door de communistische autoriteiten werd verdreven uit een landelijke grensplaats, Geisa, in het voormalige Oost-Duitsland.
Ze werden naar de stad Erfurt gestuurd, 130 kilometer verderop.
Nu wil de regering meer Oost-Duitsers compenseren die werden geclassificeerd als ‘slachtoffers’ van onrecht door toedoen van de communisten.
Marie-Luise leidt een vereniging van voormalige Oost-Duitsers die strijden voor compensatie. Ze voert campagne voor herstelbetalingen van elk € 20.000 voor de slachtoffers.
Na meer dan zes decennia hoopt ze eindelijk dat zij en zo’n 12.000 anderen de vergoeding krijgen die ze verschuldigd is.
“De meeste mannen waren gewapend. En deze vrouw snelde naar ons toe en zei: ‘Je mag vandaag het huis niet uit, je mag vandaag niet naar school.’ Maar waarom? Waarom?’ En toen kwam mijn moeder met een jongen van vier jaar oud in haar armen die ons op de een of andere manier probeerde uit te leggen dat we Geisa moesten verlaten. En het was verschrikkelijk’, herinnert Marie-Luise zich.
“De samenleving moet dit trauma herstellen, anders vinden we nooit vrede”, voegde ze eraan toe.
Er waren twee grote golven van hervestiging van voormalige Oost-Duitsers uit het grensgebied naar het centrum van de communistische DDR, in 1952 en in 1961.
De autoriteiten rechtvaardigden de ontheemding door te zeggen dat ze plaats moesten maken voor infrastructuur langs de grens en mensen moesten verwijderen die als een bedreiging voor de orde en veiligheid in het grensgebied werden beschouwd.
Duitsland vergoedt sinds 1992 slachtoffers van onrecht dat is begaan onder de voormalige Oost-Duitse regering.
Maar tot nu toe dekt het niet mensen die gedwongen werden ontheemd.
