Grapevine 27 oktober 2023: Grote dosis diplomatie – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
Hoewel veel officiële taken tijdens de oorlog worden uitgesteld, zijn er enkele dingen die moeten worden gedaan om ervoor te zorgen dat mensen hun werk kunnen doen. Een van de taken van het staatshoofd is het aanvaarden van de geloofsbrieven van buitenlandse ambassadeurs. Zolang ze dit niet doen, kunnen ze niet volledig functioneel zijn in hun rol. Ministerie van Buitenlandse ZakenDe Chef Protocol stond achter de nieuwe hoofden van buitenlandse missies, ontmoette de nieuwe ambassadeurs, begroette hen en informeerde hen over hoe Israël het spel speelde.
Normaal gesproken presenteren op een bepaalde dag vier tot zes ambassadeurs hun geloofsbrieven, maar omdat hij niet wist hoe lang de oorlog zou duren, besloot hoofd Protocol Gil Haskell dat alle dertien aangewezen ambassadeurs niet langer moesten wachten en nodigde hij hen uit voor een conferentie. Presidentieel paleis Dinsdag. President Isaac Herzog ontving ze één voor één in de ontvangstruimte en sprak ze vervolgens allemaal toe in de grote zaal in plaats van de gebruikelijke één-op-één ontmoeting.
Alsof er nog niet genoeg zijn; eerder op de dag ontmoet Franse president Emmanuel Macronde persoon met wie hij vaak aan de telefoon praat; het geven van interviews aan buitenlandse media; ontmoetingen met families van slachtoffers en gijzelaars; het bezoeken van gewonden in ziekenhuizen en evacués in hotels; naar legerbases gaan om soldaten te bedanken voor hun diensten; Herzog vervulde deze plicht naast het bijhouden van de laatste ontwikkelingen thuis en aan het oorlogsfront en het ontmoeten van de talloze hoogwaardigheidsbekleders die naar het land stroomden om hun solidariteit met Israël te tonen.
De nieuwe ambassadeurs zijn: Finland – Dr. Nina Nordstrom; Noorwegen – Per Egil Selvaag; Albanië – Mary Coombe; Litouwen: Audrius Bruzga; Tsjechië – Veronika Kučinova Smigolova; Nederland – Marriet Schuurman; Bulgarije – Slavena Gergova; Hongarije – Zoltán Szentgyörgyi; Honduras – Roberto Martinez Castañeda; Denemarken – Thomas Winkler; Dominicaanse Republiek – Michelle Cohen; Oezbekistan – Jakhongir Aminov; en Servië – Miroljub Petrovic.
Zoals zijn naam doet vermoeden, is Michel Cohen joods. Hij is ook religieus opmerkzaam, maar belangrijker nog: hij is een diplomaat van de tweede generatie die zijn geloofsbrieven leent aan een president van de tweede generatie. Zijn vader was ook een diplomaat die in Israël diende onder de vader van de president, president Chaim Herzog. Cohen groeide op in Jeruzalem en de Verenigde Staten en volgde zijn opleiding in Spanje, Engeland, Frankrijk en de Dominicaanse Republiek. Hij is advocaat en carrièrediplomaat met verschillende diploma’s aan universiteiten in verschillende landen.
In zijn toespraak tot de ambassadeurs zei Herzog: “Jullie bevinden je hier in buitengewone tijden, maar ook in zeer pijnlijke tijden voor het Israëlische volk. Aangezien jullie hier tijdens de oorlog kwamen, hoef ik jullie dat niet te vertellen. De eerste maand hier was doorgebracht onder het geluid van sirenes, hoe geschokt is ons volk, je leest en hoort dat hij pijn, tranen, verdriet en pijn ervaart. Sinds de Holocaust, zelfs niet met de oprichting van de staat Israël, hebben we zo’n verschrikkelijke gebeurtenis meegemaakt. nationaal trauma.
“Dus één kwestie is natuurlijk het nationale trauma, en de andere kwestie is: hoe komen we uit dit nationale trauma? Een deel daarvan moet worden gedaan door het gebruik van geweld om de Hamas-dreiging van onze grenzen te verwijderen en te elimineren. .”
Herzog deed een beroep op degenen die er nog niet waren geweest om families te bezoeken die dierbaren hadden verloren, die door gevaar uit Noord en Zuid waren weggerukt, zodat ‘zij hun innerlijke gevoelens en hun twijfel aan zichzelf zouden begrijpen. is geschud.” Ze vragen wie hen zal beschermen als ze terugkeren naar hun huizen aan de Hamas-grens. “Dit is een vraag waar iedereen mee te maken krijgt.
“De andere kwestie is natuurlijk wat de waarheid de volgende dag in Gaza zal zijn; het is een zeer, zeer gevoelige vraag. Maar in de eerste plaats is er de kwestie van het lot van de gijzelaars.”
Sommige ambassadeurs vertegenwoordigen landen waarvan de burgers tot degenen behoren die door Hamas worden gegijzeld.
‘We hebben te maken met een vijand die geen genade kent, die niet handelt volgens de regels van het internationaal humanitair recht, die de bevelen van naties niet gehoorzaamt, zoals wij weten, en wiens levenslange visie het is om ons hier weg te krijgen.’ Vanaf nu zal het Europa zijn”, waarschuwde de president. “Houd jezelf niet voor de gek, deze visie van ISIS-Al-Qaeda-Hamas is eerst onze visie, daarna die van Europa, en ik denk dat Europa en de internationale gemeenschap deze moeten begrijpen. begrijpen en in hun eigen begrip opnemen. een ware botsing van beschavingen in de moderne wereldpolitiek en zaken. “Het beïnvloedt veel dingen in ons leven.”
Liefdadigheid door verdienste
Hoewel het bemoedigend is om te zien hoe tienduizenden mensen in het hele land zich haasten om de slachtoffers van het geweld van Hamas en Hezbollah in zowel het zuiden als het noorden te helpen, vergeten velen de noodzaak om de waardigheid te beschermen van degenen om wie ze geven. hulp.
Dat zegt Chani Canterman, die samen met haar man, rabbijn Eli Canterman, Talbiya en Mamilla Chabad in Jeruzalem leidt, evenals een afdeling van de Circle of Friendship.
Canterman noemt als voorbeeld de weigering van evacués die hij hielp lokaliseren in Jeruzalem om uitgenodigd te worden voor Shabbat-diners. Noch hij, noch de vele families die aanboden om evacués op Sjabbat op te nemen, konden begrijpen waarom.
Maar toen hij de situatie internaliseerde, realiseerde Kanterman zich dat de evacués niet naar de huizen van vreemden wilden gaan en rond een tafel wilden zitten met nog meer vreemden die eindeloze indringende vragen stelden. mensen sloegen uitnodigingen af en vroegen of ze liever hadden dat ze Shabbat-maaltijden kregen toegestuurd. Dit was een optie die niemand verwierp.
Omdat ze zich ervan bewust waren dat veel evacués hun huizen verlieten met alleen de kleding die ze droegen, vroegen veel vrijwilligersgroepen om donaties van gebruikte kleding van goede kwaliteit.
Maar volgens Canterman en Bernice Fogel, een andere moedige vrouw die nauw met haar heeft samengewerkt, willen de evacués geen gebruikte kleding. Ze willen niet het gevoel hebben dat ze een liefdadigheidsinstelling zijn. Alle gedoneerde nieuwe kleding werd snel uitgedeeld. Topkledingstukken, gesorteerd op maat en stijl, kun je alleen kopen als er geen andere mogelijkheden zijn.
Canterman erkent ook het belang van het geven van iets nuttigs aan evacués. Hij vroeg sommigen van hen om voedsel uit te delen aan een andere buurt. Ze waren blij om te verplichten.
Hij organiseerde twee challah-feesten met leden van de Circle of Friendship, die voornamelijk Asjkenazisch waren, en een grote groep evacués, voornamelijk Sefardisch van Noord-Afrikaanse afkomst. De twee groepen hadden verschillende benaderingen; de laatste maakte het bakken van challah tot een meer ceremoniële gebeurtenis. Asjkenazische vrouwen waren verbaasd. Dit was iets wat ze nog nooit eerder hadden gezien.
Als moeder van een groot gezin kende Canterman de noodzaak om activiteiten voor geëvacueerde kinderen te organiseren en organiseerde voor iedereen een leuk evenement en pizza.
Een van de principes van de Vriendschapsvereniging, die zich vooral richt op kinderen en volwassenen met speciale behoeften, is het vriendschapssysteem. De Cantermans hebben zich tot het uiterste ingespannen om ervoor te zorgen dat hun supporters begrijpen dat financiële donaties essentieel zijn voor het ondersteunen van de zaak, maar toewijding is niet minder belangrijk. Het echtpaar moedigde de families van donoren aan om een gezin te adopteren met een lid of leden met speciale behoeften. Het systeem werkte goed, en Chani Kanterman wil het nu invoeren om gezinnen in het zuiden te helpen, van wie velen hun huis en al hun bezittingen zijn kwijtgeraakt.
Wat het ‘President Hotel’ in Jeruzalem betreft, dat jaren geleden zijn activiteiten heeft gestaakt en nu als gemeenschapscentrum functioneert, zullen de evacués een grote tas krijgen met alle benodigde toiletartikelen en hygiëneproducten. Ze zullen ook te horen krijgen dat ze niet terug moeten gaan om de voorraad in de kelder op te slaan en alles te pakken wat ze nodig hebben.
Maar de materialen zijn niet genoeg. Dit kan zeer nuttig zijn bij het omgaan met de situatie waarin ze worden ‘geadopteerd’ door een gezin dat hen vraagt wat ze nodig hebben, wat ze willen doen, hoe ze kunnen worden geholpen om een baan te vinden en wat gezinsleden voor elkaar doen. . trauma.
De wetenschap dat iemand echt om je geeft en dat zorg een cruciale factor is op de weg naar herstel.
Wat er het hele jaar door in Israël is gebeurd, maar nog meer tijdens deze crisistijd, is dubbel werk; Dit heeft tot gevolg dat sommige mensen hulp krijgen uit verschillende bronnen, terwijl anderen helemaal zonder hulp komen te zitten. Kanterman en haar man zorgen voor evacués die in acht hotels in Jeruzalem verblijven. Bij toeval kwam hij erachter dat zijn neef, die een soortgelijke baan deed, ook in een van de hotels op de lijst werkte. Canterman benadrukt dat er meer samenwerking en coördinatie nodig is tussen verschillende groepen vrijwilligers om dubbel werk te voorkomen en ervoor te zorgen dat niemand in nood achterblijft.
Ouders hebben meer vrijwilligers nodig voor zoiets eenvoudigs als babysitten, zodat ze wat ademruimte krijgen.Iedereen die geïnteresseerd is in vrijwilligerswerk of hulp nodig heeft, kan Noa bellen op 053 2901085 of Eliora op 058 6508418.[email protected]
