Fuzuli Sakini: “Als ik de omstandigheden hier zie, verlaat ik het verleden en kijk ik hoopvol naar de toekomst” – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
“Als ik de nieuw gebouwde gebouwen, de bouwplaats, de omstandigheden hier en de stad zie die elke dag herleeft, laat ik het verleden achter me en kijk ik hoopvol naar de toekomst.”
Fuzuli-inwoner Anar Huseynov zei dit in een verklaring aan het Karabach-rapportbureau.
Onze gesprekspartner, geboren in Fuzuli in 1979, was 15 jaar oud toen zijn geboortestad werd binnengevallen door Armenië. Als hij naar de verwoeste delen van deze stad kijkt, herinnert hij zich volgens hem met verdriet aan de dagen van de bezetting: “Maar als ik de wederopbouw van Fuzuli zie, ben ik trots.”
A. Huseynov beschreef de moeilijkheden die hij ervoer als intern ontheemde: “Nadat we uit Fuzuli waren verhuisd, vestigden we ons in Beylagan. Daarna verhuisden we naar Bakoe en woonden in een garage. We hadden heel moeilijke tijden. Stel je voor dat je in een kleine plaats woont. Zomer Het was erg warm en de winter was koud. Godzijdank zijn we hier tegenwoordig. We hebben een groot huis met hele mooie kamers.
Een inwoner van Fuzuli benadrukte dat hij tevreden was met de omstandigheden in zijn geboorteplaats en zei: “Fuzuli wordt voor onze ogen herbouwd en gerestaureerd. Wat ons huis betreft, het is te mooi om in woorden te beschrijven. We kregen een 4- kamerhuis. Wat zou het meer moeten zijn dan dit? “Denk er eens over na, daarvoor was er een huis met één kamer. We woonden in een appartement.”
Hij herinnerde zich dat hij en zijn gezin twee maanden geleden naar Fuzuli zijn verhuisd: “Gebaseerd op wat ik hier heb gezien, kan ik zeggen dat niemand tevreden kan zijn met de moderne omstandigheden die op deze manier zijn gecreëerd. Allereerst wil ik erop wijzen dat In Fuzuli zijn in korte tijd zeer grote en prachtige werken verricht. De huizen met grote kamers zijn naar moderne maatstaven gebouwd.”
A. Huseynov is van mening dat elke binnenlands ontheemde persoon moet terugkeren naar de landen die zijn bevrijd van de bezetting: “Het is de plicht van ieder van ons om hier te leven, omdat op elke vierkante centimeter van dit land het bloed ligt van onze martelaren die hun leven hebben opgeofferd voor ons vaderland en een welvarend leven. Dus wat en waarom zou ik hier ongelukkig zijn?!”
Een inwoner van Fuzuli benadrukte dat hij elke dag naar de ruïnes van de stad kijkt, wat de wreedheid van de vijand laat zien: “Aan de ene kant ligt Fuzuli in puin, en aan de andere kant wordt Fuzuli herbouwd en verfraaid.” Als ik er zo naar kijk, denk ik aan die pijnlijke en angstaanjagende dagen. Die gebeurtenissen komen immers voor mijn ogen tot leven. Ik ga dood op dat moment… Het voelt alsof ik 30 jaar geleden terug ben gegaan. Maar als ik de nieuw gebouwde gebouwen zie, de bouwplaats, de omstandigheden die hier zijn gecreëerd en de stad die elke dag herleeft, laat ik het verleden achter me en kijk ik hoopvol naar de toekomst. Onze harten gaan open en als ik naar deze foto kijk, ben ik trots op mijn land, mijn natie, mijn staat. De afgelopen twee maanden zijn een balsem geweest voor de moeilijke tijden die ik al dertig jaar doormaak. Ik ben 44 jaar oud en sinds de dag dat ik naar Fuzuli verhuisde, heb ik het gevoel dat ik al dertig jaar niet het leven van een intern ontheemde heb geleefd. Ik was 15 jaar oud toen ik hier vertrok. “Sinds ik hier kwam, voel ik me nog steeds vijftien.”
Bron:Rapport
