De regering van Netanyahu neemt haar toevlucht tot politieke spelletjes terwijl Israël tegen Hamas vecht
Vorige week zaten Israëliërs gekluisterd aan hun televisieschermen en keken naar geanimeerde scènes van vrouwen en kinderen. Gijzelaars die terugkeren uit gevangenschap in Gaza.
Niemand had veel tijd of interesse in nationale politieke kwesties. De ogen van de natie keken elke nacht met grote belangstelling, verwachting en opwinding naar de gijzelaars die in Gaza werden vastgehouden. 7 oktoberen uiteindelijk keerden ze terug naar huis. Dag na dag wachtten oren op het horen van de namen van de vrijgelaten gijzelaars die naar huis moesten worden gebracht.
De levendige beelden van kinderen en vrouwen die herenigd werden met hun families na bijna twee maanden van collectieve pijn, verdriet en angst deden de harten van bijna elke Israëliër smelten en brachten de broodnodige frisse lucht naar het land.
Op dit zeer speciale moment voor onze natie had niemand de wijsheid of de wil om routinematige kleine politieke ruzies te bespreken. Maar dit was het moment waarop de regering van Netanyahu ervoor koos de oorlogsbegroting goed te keuren, wat vooral aantoonde dat de coalitie nog steeds alleen aan zichzelf dacht, aangezien het land verenigd was in pijn, angst en verdriet.
Ondanks de oorlog met Hamas voert de regering van Netanyahu een egoïstisch beleid
Ondanks de hoge verwachtingen en grote beloften dat de economische prioriteiten na het bloedbad van 7 oktober zouden veranderen, hebben premier Benjamin Netanyahu en Minister van Financiën Bezalel Smotrich stelde een begroting op die krachtig inspeelde op de behoeften en eisen van de belangrijkste coalitiepartners (kolonisten en charedim). Net als vóór 7 oktober omvat de nieuwe begroting nog steeds hoge bedragen voor charedi-scholen, religieuze instellingen en honderden miljoenen sikkels om de joodse identiteit en het joodse erfgoed te versterken, evenals honderden miljoenen sikkels om illegale buitenposten in Judea en Samaria te ontwikkelen, om noem er een paar.
Moshe Gafni, minister van Financiën en voorzitter van de Commissie Financiën van de Knesset, stelde de overdracht van fondsen bestemd voor grensgemeenschappen in Gaza wekenlang uit, zodat het geld niet kon worden herverdeeld zonder een puur politiek gemotiveerde begroting op te stellen. Natuurlijk de premier.
De bezuinigingen op de financiering van coalitiepartners waren minimaal, minder dan 20%, een mening die werd geuit door hooggeplaatste medewerkers van het Ministerie van Financiën, ondanks publieke waarschuwingen van de Bank of Israel om al het discretionaire coalitiegeld aan de oorlogsinspanningen te besteden. %. Deze week heeft de regering de staatsbegroting tot eind 2023 goedgekeurd, en Smotrich zal binnenkort een aanvullende begroting voor 2024 presenteren. Maar het is nu duidelijk dat de prioriteiten van Netanyahu en zijn coalitiepartners sinds de oorlog niet veel zijn veranderd. verscheen.
De REGERING onderging echter een grote verandering – althans in haar structuur – toen Benny Gantz en vier andere leden van de National Rally Party zich een paar dagen na het bloedbad van 7 oktober bij de noodregering voegden.
Te midden van de onrust en verwarring na de wreedheden van Hamas ondertekenden Netanyahu en Gantz een korte overeenkomst die uitsluitend gericht was op de oprichting van een oorlogskabinet; Gantz en zijn bondgenoten hebben de portefeuille of enige uitvoerende macht of vetorecht over begrotingen en andere overheidsbesluiten en -procedures niet opgeëist of ontvangen. Het enige voordeel dat zij zochten was betrokkenheid bij de veiligheid en strategische besluitvorming en het begeleiden van Netanyahu bij het beheersen van de acute crisis. Maar zolang ze deel uitmaken van de regering, onderschrijven ze alle besluiten van Netanyahu, zelfs als ze ertegen stemmen, inclusief de waanzinnige begrotingen die zijn ontworpen om de onzekere politieke situatie van Netanyahu, Smotrich en Itamar Ben-Gvir te bufferen.
Gantz probeerde Netanyahu en Smotrich er voorzichtig van te overtuigen dat er grotere aanpassingen aan de begroting nodig waren, zoals aanbevolen door elke econoom in het land, en dat er meer geld moest worden toegewezen aan vluchtelingen, evacués, IDF-reservisten en bedrijven.
Afgelopen weekend stuurde Gantz Chile Tropper, een symbool van consensus en compromis, naar vergaderingen en discussies met de minister van Financiën om een meer evenwichtige en genuanceerde verdeling van de coalitiefondsen te garanderen. Maar deze poging mislukte.
Zondag, een dag voordat de begroting werd vastgesteld voor een regeringsstemming, stuurde Gantz een open brief naar Netanyahu waarin hij eiste dat de begrotingsvergadering zou worden geannuleerd en dreigde “volgende stappen te overwegen” als de politieke coalitie geen significantere wijzigingen in de begroting zou doorvoeren. begroting. Kort daarna maakte het kabinet van de premier bekend dat Netanyahu deze dreiging niet serieus nam en niet van plan was enige verandering aan te brengen.
Gantz en zijn vrienden woonden de begrotingsvergadering bij, wetende dat het een verloren zaak was. Ze probeerden hem ervan te overtuigen dat de hele begroting aan de oorlogsinspanningen moest worden besteed, waarbij ze de voorkeur gaven aan beperking voor de stabiliteit op de lange termijn en de economische stabiliteit van het land. Maar niemand aan tafel wilde een constructieve discussie aangaan. De Shas- en Likud-ministers reageerden met een defensieve populistische aanval, waarbij Gantz en zijn vrienden ervan werden beschuldigd Haredi-kinderen en hun leraren tegen te werken en verdeeldheid in de Israëlische samenleving aan te wakkeren.
Uiteindelijk gaven de leden van de National Rally Party het op, stemden vijf tegen de begroting en verlieten het gebouw lang voor het einde van de sessie. De enige andere persoon die het durfde te breken met de coalitiediscipline en tegen de controversiële en zinloze begroting te stemmen, was minister van Economie Nir Barkat, die al lang een persoonlijke en professionele rivaliteit onderhoudt met de minister van Financiën. Zoals verwacht werd de begroting om middernacht met een grote meerderheid aanvaard. Tegen de ochtend waren de krantenkoppen bij de verkiezingen ver achtergebleven bij de meeslepende nieuwe verhalen en foto’s van gijzelaars die terugkeerden uit Gaza.
Tussen de reddingsovereenkomst en de nieuwe politieke begroting werd het dilemma van Gantz in de regering deze week duidelijk, voor de hand liggend en zichtbaar.
“Aan de ene kant zitten we aan tafel en hebben we ongelofelijk veel geluk dat we beslissingen over de oorlog kunnen beïnvloeden”, zei een belangrijke bron in de partij van Gantz. “Aan de andere kant maken we ook deel uit van een kwaadaardige en disfunctionele regering die tijdens de oorlog haar kleinzielige en sectorale beleid heeft voortgezet.”
Volgens verschillende bronnen waren Gantz en Gadi Eisenkot, die zich bij Netanyahu’s oorlogskabinet voegden, en minister van Defensie Yoav Gallant van cruciaal belang bij veel kwesties, vooral de vrijlating van gijzelaars. In eerste instantie werd de veilige terugkeer van de gijzelaars duidelijk geïdentificeerd als een van de doelstellingen van de oorlog toen Gantz en Eisenkot zich bij de regering voegden. En de afgelopen weken, terwijl de twee voormalige stafchefs van het IDF, samen met Shas-leider Aryeh Deri, de belangrijkste kracht waren die het oorlogskabinet ertoe aanzette een akkoord te bereiken over de terugkeer van Israëlische vrouwen en kinderen, hebben Netanyahu en Gallant een hardere aanpak aangenomen. toon. voering. en vertraagde contacten met nuances.
Gantz en Eisenkot waren de mensen die Smotrich en zijn partij vorige week overtuigden om voor de gijzelaarsruil te stemmen, ondanks hun ideologische en politieke voorkeuren om zich te verzetten tegen de vrijlating van terroristen uit Israëlische gevangenissen en tegen de onderhandelingen met Hamas. De enige mensen die tegen de overeenkomst stemden waren ministers van Ben-Gvir en de Otzma Yehudi-partij. We kunnen ons alleen maar voorstellen hoe de gevolgen van het reddingsverdrag eruit zouden hebben gezien binnen de extreemrechtse regering van Netanyahu, Smotrich en Ben Gvir, ware het niet dat de verantwoordelijke en op veiligheid gerichte aanpak van het Nationale Eenheidsblok was geweest, dat Netanyahu’s positie versterkte. positie ten opzichte van de coalitieaanhangers. .
Gantz en zijn vrienden proberen zich alleen op oorlogskwesties te concentreren en zo ver mogelijk weg te blijven van het kleinzielige politieke, persoonlijke en sectorale beleid van Netanyahu en zijn vrienden. Daarom zeggen bronnen dicht bij hem dat hij, ondanks de verhulde dreigementen van Gantz met betrekking tot de sectorale begroting, niet van plan is de regering te verlaten, althans voorlopig.
“Wij hebben ons bij de regering aangesloten om bij te dragen aan de oplossing van oorlogsgerelateerde problemen na de meest verwoestende klap die Israël ooit heeft toegebracht. Zolang de oorlog voortduurt, zolang er gijzelaars in Gaza blijven en zolang er honderden reservisten in de Gazastrook worden ingezet ten zuiden en ten noorden van Israël zullen we deel blijven uitmaken van de regering, omdat dit het juiste is om te doen, zelfs als dit politieke kosten met zich meebrengt”, zei een hoge bron dicht bij Gantz.
Ondertussen won GANTZ alleen door zich bij Netanyahu aan te sluiten. Uit opiniepeilingen in oorlogstijd bleek dat zijn populariteit tussen de 36 en 40 plaatsen steeg, waardoor hij de belangrijkste kandidaat voor de volgende premier werd. Maar tenzij Netanyahu, Smotrich en Ben-Gvir hun modus operandi veranderen, kunnen de mislukkingen en tekortkomingen van de regering een inhaalbeweging beginnen te maken.
Gantz en zijn aanhangers begrijpen dat zijn basis uiteindelijk het geduld zal verliezen met zijn alliantie met Netanyahu en zijn religieus-extremistische bondgenoten. Over een paar weken zal Smotrich beginnen met het opstellen van de begroting voor 2024, die het voortbestaan van de regering tot 2025 zal garanderen, en het dilemma van Gantz zal opnieuw op de voorgrond treden. In de loop van de tijd neemt de druk van de oppositie toe, en de leiders van de massale anti-regeringsprotesten denken er al over na wanneer ze de straat op zullen gaan.
Er bestaat voorlopig geen strategie over hoe en wanneer Gantz de regering zal verlaten. Elke politieke exitstrategie zal nauw verwant zijn aan en verbonden zijn met de oorlogsexitstrategie van het land, waarover het kabinet nog niet heeft gesproken.
Ondertussen is Netanyahu druk bezig met de voorbereidingen voor “de volgende dag” en Gantz besluit dat het voorlopig genoeg is. Hij voert dagelijks politieke gesprekken met de Likudniks om elke opstand te onderdrukken, om ervoor te zorgen dat iedereen aan boord is en dat niemand achterblijft als Gantz uiteindelijk besluit de regering te verlaten.
Tegelijkertijd voeren Likud-parlementsleden al openlijk campagne tegen Gantz en proberen ze hem af te schilderen als voorstander van de oprichting van een Palestijnse staat na de oorlog.
Blijkbaar hangt het antwoord op de vraag hoe lang Gantz in de regering zal blijven niet alleen af van het verloop van de oorlog, maar ook van de volgende politieke stappen van Netanyahu en zijn aanhangers.
“Zolang Netanyahu zich als een staatsman gedraagt, zich blijft inzetten voor de nationale veiligheidsbelangen van Israël en echte vooruitgang boekt in de oorlog, zullen we hier blijven. Maar als hij en zijn bondgenoten doorgaan met politieke spelletjes en bedrog, zal onze tijd in de regering worden verkort. ‘ zei een hoge bron in de partij van Gantz.
Vertaald door Hannah Hochner.•
