Netanyahu’s weigering om de verantwoordelijkheid voor 7 oktober op zich te nemen zal vallen – Israel News – Nieuws | Laatste nieuws | Laatste nieuws
Actief 7 oktoberIsraël werd op één dag geconfronteerd met de grootste aanval en het grootste verlies aan mensenlevens in de geschiedenis van het land oorlog tegen Hamas. In een tijd van dergelijk trauma en paniek keek de natie naar haar leiders om verantwoordelijkheid te nemen, en velen in de regering en het leger deden dat, maar het allerbelangrijkste: Premier Benjamin Netanyahu Hij weigerde het te doen.
De premier, die herhaaldelijk onder druk werd gezet om de verantwoordelijkheid voor de aanval op zich te nemen, benadrukte dat zijn verantwoordelijkheid alleen voor de toekomst lag en dat dit Israël in een oorlog zou meeslepen, en dat hij niet van plan was af te treden.
Degenen die de verantwoordelijkheid hebben opgeëist voor de mislukkingen die tot de aanval hebben geleid, zijn onder meer minister van Defensie Yoav Gallant, de Israëlische stafchef Herzi Halevi, Shin Bet-chef Ronen Bar, voorzitter van de Nationale Veiligheidsraad Tzachi Hanegbi, luchtmachtcommandant Tomer Bar en de Israëlische stafchef. . Generaal-majoor van de inlichtingenafdeling. Aharon Haluye.
De ministers namen hun verantwoordelijkheid
Aan de politieke kant hebben veel ministers, waaronder voormalig premier Naftali Bennett en degenen die de afgelopen jaren Israëls leiders zijn geweest, ook de verantwoordelijkheid opgeëist. voormalig minister van Defensie Benny Gantz.
Antwoorden met al deze mensen Netanyahu neemt zijn verantwoordelijkheidIsraël wil dat zijn premier hetzelfde doet.
Het feit dat Netanyahu deze verantwoordelijkheid ontwijkt kan echter een politieke berekening zijn, aangezien hij zondag bewees dat hij bij het nemen van zijn besluit nog steeds aan de toekomst van zijn regering dacht.
Aanval op Gaza met kernwapens
Toen Otzma Yehudit minister van Erfgoed werd Amichai Eliyahu gaf commentaar op nucleaire aanvallen in de Gazastrook Door Eliyahu af te zetten liep Netanyahu niet het risico de partij van zich te vervreemden en mogelijk grote schade toe te brengen aan het internationale imago van Israël. In plaats daarvan koos hij ervoor om Eliyahu te ontslaan en aan het eind van de dag hief hij het straatverbod op, waardoor de minister kon stemmen in het regeringsonderzoek.
Hij en de regering van Netanyahu zullen er alles aan doen om hier uit te komen, en het niet toegeven van enig wangedrag, zodat het later niet tegen hem gebruikt zal worden, zou een manier kunnen zijn om dat te bereiken. Maar zelfs als hij niet aftreedt, kan het besluit hem uit handen worden genomen, omdat uit recente rapporten blijkt dat er sinds de oorlog een motie van wantrouwen is gehouden. Om Netanyahu zijn regering te laten voortzetten, zal hij daarom het vertrouwen van de regering en het publiek moeten behouden.
Het leiden van Israël in oorlogen en operaties in het verleden heeft de politieke positie van Netanyahu verbeterd en hem in 2015 veertien extra zetels opgeleverd. beschermende rand Het hielp een jaar geleden en eerder dit jaar, na kleinere operaties, de steeds groter wordende kloof tussen de Likud en de Nationale Eenheid in de peilingen te overbruggen.
Maar deze keer is de situatie anders. Hoewel Hamas de oorlog met zijn eigen offensief begon, gaven de omvang en het verrassingselement ervan de Israëliërs het gevoel dat er sprake was van een grote mislukking op het gebied van leiderschap en inlichtingen, en wilden ze antwoorden.
Deze keer zal het niet genoeg zijn om Israël naar de overwinning te leiden. Israël zal willen dat de leiders ter verantwoording worden geroepen, wat betekent dat datgene waarvoor Netanyahu op de vlucht is hem misschien zou kunnen helpen.
Uit peilingen die in de weken sinds het begin van de oorlog zijn gepubliceerd, blijkt dat de Israëliërs er sterk van overtuigd zijn dat Netanyahu de verantwoordelijkheid voor 7 oktober op zich moet nemen. In het ene geval uitte 80% van de Israëli’s (inclusief de meerderheid van hun eigen kiezers) deze mening, en in het andere geval uitte 86% van de ondervraagden deze mening. Ze zeggen dat ze de regering verantwoordelijk houden voor de aanval, of Netanyahu dit nu toegeeft of niet.
Uit een opiniepeiling die vier weken na het begin van de oorlog werd gehouden, bleek dat meer dan de helft van de Israëli’s vond dat Netanyahu moest aftreden, en dat het publieke vertrouwen in hem aan het afnemen was.
Ondertussen blijkt uit peilingen dat Netanyahu’s Likud-partij slechts 14 zetels heeft gewonnen, het laagste aantal zetels (19) sinds 2006. Aan de andere kant zal de National Rally Party van Gantz meer dan twee keer zoveel zetels hebben als de Likud als er verkiezingen worden gehouden. Vandaag bewerkt. Dienovereenkomstig zei slechts 27 procent van de Israëli’s dat Netanyahu geschikter was voor het premierschap dan Gantz.
Gantz nam, in tegenstelling tot Netanyahu, de verantwoordelijkheid op zich voor zijn onvermogen om de aanval te voorkomen toen hij stafchef van de IDF of minister van Defensie was, maar zijn steun is verdrievoudigd. Op dezelfde manier hebben de meeste IDF-functionarissen de verantwoordelijkheid op zich genomen voor hun mislukkingen, maar de goedkeuringsscore van Netanyahu is lager dan die van de IDF, zijn leiderschap en Gallant.
Om politiek te overleven moet Netanyahu het vertrouwen van zijn volk herwinnen, en om dat te doen moet hij luisteren naar hun behoeften en het voorbeeld volgen van alle leiders om hem heen. Het nemen van verantwoordelijkheid voor falend leiderschap is de eerste stap in deze richting.
