Zoroaster Alizadeh
Het bouwen van een uniek rechtvaardige samenleving vereiste een unieke positieve held…
Azerbeidzjan Er zijn, en ik hoop dat er zullen zijn, verschillende soorten wezens in de literatuur die schrijven en creëren, as gooien en lijden, grazen en voor hun lichaam zorgen. De natie is nog niet van plan om van de wereld te worden weggevaagd. De literatuur blijft dus bestaan.
Dit is altijd een belangrijke regel in de literatuur geweest: zoek een positieve held en laat die aan de mindere lezer zien en zeg: “Kijk, zo komen mensen”.
Nizami Ganjavi behandelde de arme Bani-Adam met genade “eerlijk hij was op zoek naar een “koning”, de Khan wenste de dichters een “genereuze koning”, die beiden werden gezien als positieve helden.
Mirza Fatali zette zijn zoektocht naar een positieve held in de moderne tijd voort. Omdat hij het leven goed kende, verdween de positieve held Yusif Sarrac, Kamaluddov en Kamaluddov verdwenen in het donker als een mysterieuze luchtspiegeling, alleen Haji Gara bleef in de herinnering van de mensen.
De slimste held van de onverbeterlijke realist Mirza Jalil Sjeik Kefli Iskandar, die beweerde een positieve held te zijn die Nasrulla overkwam, keek voorzichtig om zich heen om te voorkomen dat hij verdronk en omhelsde de boot stevig.
Cafer Cabbarlı, de meest verslaafde aan de nieuwe sociale structuur, die zelden wordt gezien in de geschiedenis van de mensheid, is Sevili als een nieuwe positieve persoon. Elhan Hij zag Eloğlu. Zijn genialiteit was diepbedroefd toen hij zich realiseerde dat, als gevolg van onvermijdelijke evolutie, de Sevilla’s op een dag de stembussen met deze structuur zouden vullen met valse stemmen en de Elhans gedeeltelijke tickets zouden verkopen.
Mohammed Said Ordubadi creëerde een reeks helden voor dit volk, alleen Ghatiba bleef in de herinnering van mijn natie.
Het bouwen van een uniek rechtvaardige samenleving vereiste een unieke positieve held. Pavka Korchagin claimde enige tijd met succes deze titel, waarna de Sovjetmaatschappij de literaire helden vergat en een echte persoon – Joseph Stalin – als een positieve held beschouwde.
Lydia Ginzburg schreef in haar gevangenismemoires dat de communistische vrouwen die in de GULAG-gevangenissen aan ongelooflijke martelingen werden onderworpen, nog steeds persoonlijk verbonden waren met kameraad Stalin.
Mir Jalal schreef “The Manifesto of a Young Man”, verlangend naar een nieuwe samenleving, de eenvoud en oppervlakkigheid ervan gaven de lezer een legitieme reden om deze held onmiddellijk te vergeten.
Mirza Ibrahimov wilde de beweging in het Zuiden verheerlijken met het beeld van Firudin Ibrahimi, toen hij hoorde dat de beweging begon als een Sovjetproject en van bovenaf werd afgesloten, vervaagde de aureool van heiligheid op het hoofd van deze held.
Na de operatie om de persoonlijkheidscultus aan het licht te brengen, stortte de nieuwe samenleving en de mythe van de positieve held met een plof in elkaar. Zelfs de ideale Cihandar Agha, die werkelijk bestond, leefde en werkte, kon door de mensen niet worden gezien.
Een nieuwe generatie schrijvers kwam naar de literatuur en ging op zoek naar een positieve held onder gewone mensen. Chingiz Hoesseinov, Granaatappel, Ekrem getrouwd enz.
Het blijkt dat de positieve hoofdrolspeler van Anar en Akram niet van plan is om weg te dwalen van enkele van de persoonlijke schuilplaatsen en omgevingsgrenzen die hij persoonlijk voor zichzelf heeft gebouwd. “Wat mensen ook zijn, wat moet ik doen?”
Chingiz Huseynovs zoektocht naar een positieve held bracht hem van “Magomed, Mamed, Mamish” naar “Family Secrets”, waar de positieve held een creatieve olieman is, gelukkig op het juiste moment tijdens een storm op zee. omgekomen en hij verliet zijn vrouw, die altijd de waarheid sprak en niet door de samenleving werd geaccepteerd.
Toen besefte Cengiz Hodja de onmogelijkheid van een positieve held onder degenen die nu leven en ging terug naar de geschiedenis en schreef “Fateli Fethi” over Mirza Fatali Akhundzade die deze naam echt verdiende. Mensen hebben dit boek niet gezien of gelezen. Toen presenteerde de vooraanstaande wetenschapper en schrijver Nariman Narimanov als een ander positief heldenpatroon aan zijn geliefden die deze tarwe aten en de hemel verlieten. Mensen negeerden deze positieve held.
De koppige Gingiz Huseynov zocht en vond zo’n positieve held dat hij geen woorden meer voor hem kon vinden. Deze positieve held is misschien wel het enige voorbeeld van een unieke held die de verkalkte rimpels in de geest van een natie die vastzit in het verleden kan doen verdwijnen. Profeet Mohammed! Vrede zij met u!
Chingiz Huseynov, een buitengewoon goed opgeleide marxistisch-leninistische professor, bekeerde zich tot de islam en studeerde perfect. Terwijl hij studeerde, zag hij dat hij een positieve held had gevonden, uniek in de geschiedenis, die een voorbeeld van onbaatzuchtigheid kon zijn voor de mensen en natie wiens imago bloedde. Adib heeft vijf boeken geschreven over onze profeet, waarin hij zijn interessante leven beschrijft vol avonturen, bezigheden, liefdes, oorlogen en gevaren. Hij herschikte zelfs de soera’s van de koran volgens de data van hun openbaring en onthulde de sleutel tot de eenvoudige logica, die voor velen dubbelzinnig bleef.
Cengiz, dhr. Hij nodigde de Arabieren en Joden, de kinderen van Abraham, uit tot vrede op basis van eenheid van religie en geloof.
Met wie praat je? Onze mensen van Metin bleven zoals ze waren tijdens het Mirza Fatali-tijdperk. Het verschil is dat als het toen gewoon een geluksreis was, nu auto Had hij toen een rozenkrans in zijn hand, nu heeft hij een mobiele telefoon in zijn hand. Er is geen ander verschil, de inhoud in de koppen is hetzelfde.
Een nieuwe generatie schrijvers zocht een positieve held. Ik kijk met belangstelling naar de meerderheid Ekrem Eylisli kan de grenzen van zijn huwelijksleven niet overschrijden. Getalenteerd seymour Het is Bayjan. De positieve held is een zwak, eenvoudig, beperkt wezen. Zijn voorbeeld kan niemand ertoe aanzetten te schieten, te vliegen, vrijheid te zoeken. De tragiek in zijn werk ontvouwt zich op strikt beperkte schaal.
Ik weet niet of ik koppig of koppig ben. Prioriteit Ik heb twee werken van Rüstemzade gelezen. Hij vertelde openhartig over zijn gevangeniservaring in Tale of Darkness. Modern Azerbeidzjan het heeft documentaire waarde als een pijnlijke ontmaskering van de samenleving en de staat.
Misschien als een overblijfsel uit de oudheid, is er een fout in mijn denken die ik niet kan begrijpen: wat is het doel van een positieve held die moeilijkheden doorstaat en niet breekt? Wat voor soort persoon, wat voor soort sociale dienst dient het?
Ik heb alleen iemand gezien die het grootste respect voor zichzelf heeft en zijn persoonlijke zelf beschermt. Dit is op zichzelf een waardig doel.
Het tweede werk heet “Gubernia”. In de nabije toekomst Azerbeidzjan Rusland Het is een anti-utopie die de bezetting uitbeeldt van Ik heb gelezen en begrijp het nog steeds niet: waarvoor hebben de samenleving en de mensen van de auteur onafhankelijkheid nodig? Als deze mensen geen flauw idee hebben van burgerlijke waardigheid, als ze niet in staat zijn om dingen te begrijpen, als hun leven slechts een stofwisseling is, dan zijn ze onafhankelijk. Azerbeidzjan wat heb je nodig? Als een kudde mensen zonder nobele gevoelens en daden onder alle omstandigheden dezelfde gemene levensstijl zal blijven leiden, wat denken degenen die hun leven hebben opgeofferd voor de onafhankelijkheid van deze kudde in het werk “Gubernia”?
Laten we misschien wat dieper graven en kijken wie en wat een gewone Azerbeidzjaans is? Misschien loopt er een positieve held onder ons, we weten het niet? Hier is de roman “Amanabend” van Javid Ramazanov uit de serie “Contemporary Azerbaijan Novel”. De held van het werk is een typische “Sovetsky” -jongen. De auteur creëerde op meesterlijke wijze het beeld van een arm, inhoudloos, oppervlakkig en vleugelloos wezen. Na “In Search of Lost Time” en “Ulysses” kan ik zeggen dat het misschien wel het derde meest saaie werk is dat niet geschikt is om te lezen. Gelukkig is het volume veel kleiner dan deze twee populaire maar ongelezen werken, en het is misschien wel de enige waarde.
Een positief heldenimago is enorm belangrijk voor de moderne Azerbeidzjaanse samenleving. bekend “NationaalDe fase “strijd om vrijheid” is net voorbij. Tijdens deze strijd blijkt dat ze allemaal, zonder uitzondering, zoals de mensen die van hem houden en hem als hun idool en idool kiezen, zwak zijn: oppervlakkig, laf, verraderlijk, hypocriet, hebzuchtig, enz.
Zo wordt een positief heldenbeeld gegeven aan mensen die worden blootgesteld aan teleurstelling en wanhoop. weer en zo nodig als water.
Schrijvers, kom op!
Zoektekst verscheen voor het eerst op MEYDAN.TV.
