Hoe de Israëlische charedi-gemeenschap zich verenigde om te helpen aan het thuisfront
Misschien wel de meest prominente slogan van de oorlog tussen Israël en Hamas die op reclameborden en televisieschermen wordt weergegeven, is ‘Together We Will Overcome’, in het Hebreeuws geschreven als ‘B’yachad nenatze’ach’.
Hoewel er nog geen officieel onderzoek is gedaan naar de eenheid van Israël tijdens de oorlog, zeggen velen in Israël dat er na de tragische gebeurtenissen van 7 oktober een echt gevoel van eenheid en harmonie onder de bevolking is ontstaan, dat erin is geslaagd de verdeeldheid in Israël te overwinnen. . mensen. vooroorlogse periode.
Een van de meest interessante uitingen van het thema eenheid onder Israëli’s is de toenemende aanwezigheid van de ultraorthodoxe gemeenschap in de Israëlische samenleving sinds 7 oktober. Voor de gewone toeschouwer wordt dit weerspiegeld in het feit dat het aantal charedi is toegenomen tot ruim 3.000. Er wordt beweerd dat er sinds het begin van de oorlog mensen zijn geweest die zich bij de Israëlische strijdkrachten hebben aangesloten.
“Er is geen ruimte voor ideologie. We moeten veranderen.”
Maar de deelname van de Haredi aan de Israëlische samenleving en aan het thuisfront zou op iets diepers kunnen duiden dan de toename van het aantal Haredi dat zich bij de IDF aansluit. Onder de charedi-gemeenschap komt deze deelname tot uiting in een gevoel van gedeelde bestemming met alle segmenten van de Israëlische samenleving, iets dat niet altijd aanwezig is.
Een van de toonaangevende organisaties die deze hernieuwde geest van samenwerking en broederschap tussen de Haredi-gemeenschap en de Israëlische samenleving belichaamt, is Achim La-Oref, in het Engels bekend als Unity in Action. De organisatie werd een paar maanden voor het begin van de oorlog opgericht door een groep Haredi-zakelijke en sociale ondernemers, mediagroepen, onderzoeksinstituten en liefdadigheidsinstellingen.
Rabbi Benzion Nordman, al jarenlang lid van de gemeenteraad van Hadera en huidig raadsvoorzitter, is een van de vrijwilligers van de organisatie. “Een groep mensen zei: ‘Laten we alle bestaande initiatieven nemen en nieuwe aanmoedigen.’ Iedereen gebruikt al zijn middelen voor dit doel, om deel uit te maken van wat er vandaag de dag in het land gebeurt.”
Onmiddellijk na het begin van de oorlog opende de organisatie een operatiecentrum om alle leden van de Israëlische bevolking te helpen die tijdens de aanslagen familieleden verloren; het bezoeken van de gewonden; financiële steun verlenen aan gezinnen, helpen bij het oogsten van groenten en fruit; en bescherming van landbouwgronden. De laatste twee initiatieven worden gecoördineerd met HaShomer HaChadash, een organisatie opgericht in 2007 die tot doel heeft het land te behouden, boeren en ranchers te helpen en de band van het Joodse volk met het land, de Joodse waarden en de zionistische identiteit te versterken.
“Het doel van het sturen van mensen om rouwende families te bezoeken is om erachter te komen wat de families nodig hebben”, legt Nordman uit. Vertegenwoordigers van Chesed Chaim Ve’Emet werkten samen met Unity in Action om in praktische behoeften te voorzien door stoelen, voedsel en meer te verstrekken aan meer dan 735 families van de 848 burgerfamilies die bij de aanval omkwamen. Het kan nodig zijn.”
Haredi-vrijwilligers uit het hele land helpen Unity Action. Naast deze vijf gebieden, zegt Nordman, zijn Haredim ook betrokken bij het bereiden en uitdelen van voedsel aan soldaten, iets wat bij eerdere conflicten niet werd gedaan. Bovendien uiten Haredim hun zorgen over Israëlische soldaten door middel van gebed.
“Iedereen in de Haredi-gemeenschap heeft zijn comfortzone verlaten”, zegt hij. “Iedereen is geëvolueerd in termen van participatie, in termen van binding en begrip dat we verwikkeld zijn in een oorlog om ons bestaan. Er is geen ruimte voor ideologie. We moeten veranderen. Het is verschrikkelijk dat we zo’n hoge prijs moeten betalen voor deze eenheid, maar de zaken zijn compleet anders dan een jaar geleden.”
Hij voegt eraan toe dat het belangrijk is dat Israëliërs zich bewust zijn van deze verandering in de charedi-samenleving.
“Als we niet kunnen uitleggen dat er iets belangrijks gebeurt, missen we een deel ervan. Ik hoop dat het Israëlische volk zal zien hoe de Haredi-gemeenschap als geheel haar armen en harten opent voor de initiatieven waar de Haredi-gemeenschap voor werkt. het Joodse volk.”
Nordman legt uit dat duizenden vrijwilligers deelnemen aan Unity in Action, waartoe niet alleen degenen behoren die deelnemen aan de hierboven genoemde gebieden, maar ook degenen die de namen aannemen van specifieke IDF-soldaten waarmee rekening moet worden gehouden tijdens gebeden en Thora. het werkt.
Hij zegt dat de inspanningen van de Haredi-bevolking om de frontlinies in de oorlog te helpen een grote verandering markeerden in de benadering van de gemeenschap ten opzichte van de Israëlische samenleving.
Dienovereenkomstig, voegt hij eraan toe, is de seculiere gemeenschap in Israël opener en accepterender dan in het verleden.
Hij lacht en vat de verandering samen: “We hebben in Israël nooit een landbouw-haredi-organisatie gehad. “Ze werden plotseling charedi-boeren. We hebben nog nooit een charedi-organisatie gehad die zei: ‘Wij zullen voor het voedsel van de soldaten en evacués zorgen.’ We hebben nooit een georganiseerde inspanning geleverd, zoals het betuigen van condoleances aan de families van soldaten of het aanstellen van bewakers om de omliggende landbouwgronden te beschermen. We staan nog maar aan het begin.’
Naast het aangaan van nieuwe partnerschappen, Eenheid in actie Er werd hulp ingeroepen van bestaande organisaties. Aharon Weingarten wordt voorzitter Darkei Mirjam, ter nagedachtenis aan zijn moeder, is een organisatie die oncologiepatiënten helpt bij het oplossen van bureaucratische problemen, het bieden van financiële steun, het organiseren van thuiszorg en het helpen van patiënten met het reizen van en naar hun oncologieafspraken. Darkei Miriam richtte ook pinot hamot (“hot corners”) op – kamers in oncologie en andere afdelingen van ziekenhuizen in heel Israël die koffie, thee en cake serveren aan bezoekers.
Sinds het begin van de oorlog werkt Darkei Miriam samen met Unity in Action om degenen die door de oorlog zijn getroffen te helpen en te begeleiden.
Vanuit het Hadassah Medisch Centrum in Jeruzalem zei Weingarten: “We willen de gewonden begeleiden die hierheen komen.” “Elke gewonde soldaat die naar het ziekenhuis komt, krijgt een speciale set van Darkei Miriam, met daarin shampoo, pantoffels en andere persoonlijke spullen”, zegt Darkei. Wanneer een gewonde soldaat naar het ziekenhuis wordt gebracht, worden binnen enkele uren vertegenwoordigers van Darkei Miriam gestuurd voor een ontmoeting met de familie.
Volgens hem zijn er complexere gevallen waarbij extra hulp nodig is. Weingarten haalt het geval aan van een vrouw die gewond raakte door Netivot en in het ziekenhuis werd opgenomen op de Hadassah-berg Scopus. Zijn ouders zijn behoorlijk op leeftijd en moeten een twee uur durende rondreis maken van Netivot naar Jeruzalem en hebben voedsel en onderdak nodig.
Weingarten legt uit dat Darkei Miriam de behoeften van dit gezin regelt.
Een ander gezin werd geëvacueerd naar Eilat omdat hun huis afbrandde, en de vader werd in Tel Hashomer in het ziekenhuis opgenomen. De logistiek kan ingewikkeld zijn, maar Darkei Miriam helpt de punten met elkaar te verbinden en aan hun behoeften te voldoen.
“We willen dat deze gezinnen zich op hun gemak voelen als ze ons om hulp vragen, net zoals een vader zijn zoon om hulp zou vragen”, zegt Weingarten.
Weingarten herinnert zich een recent bezoek aan het Loewenstein Rehabilitation Hospital, waar de kinderen van een gewonde soldaat naar hun vader werden gebracht.
“In één kamer zat een vertegenwoordiger van ISIS, een gewonde soldaat en een vertegenwoordiger van onze organisatie. Als je dit ziet, besef je dat er geen barrières meer zijn tussen deze groepen. In het begin praatten veel mensen niet met elkaar. maar nu staan ze meer open voor elkaar.’
Deze openheid tussen de groepen komt ook tot uiting in de activiteiten in de open ruimtes van Israël. Ari Gruen coördineert haredi-vrijwilligersactiviteiten voor Unity Action met Hashomer HaChadash om vrijwilligers uit de haredi-gemeenschap te werven om te helpen bij het oogsten van groenten en fruit.
Tot nu toe heeft Achim La-Oref meer dan 1.000 vrijwilligers ingezet op boerderijen in heel Israël, zo meldde hij. “Het was fascinerend”, zegt hij. “Er heerst nu een geest van vrijwilligerswerk.” Haredim-groepen oogsten paprika, aubergines en bieten, en iedereen die meedoet leert over landbouw.
“De ervaringen zijn zeer positief”, zegt hij. “Mensen melden zich aan omdat ze willen helpen en bijdragen op welke manier dan ook. Vanuit het perspectief van de boeren zijn ze erg blij en onder de indruk. “Ze hebben echt hulp nodig.”
Gruen zegt dat veel bedrijven en firma’s die eigendom zijn van de Haredi werknemers sturen om op het land te werken, en dat verschillende jesjivo’s komen helpen.
“We hopen dat uit te breiden en meer personeel aan te trekken”, zegt hij. “Ik ben aangenaam verrast door het enthousiasme uit de Haredi-wereld. We weten dat de Haredi-wereld niet uniform is, maar ik heb telefoontjes ontvangen uit een groot deel van de Haredi-wereld.
De inspanningen van Haredim om het front te helpen beperken zich niet alleen tot mannen.
Een van de meest interessante organisaties heet de Iron Sisters, of Achayot Mi-Barzel in het Hebreeuws. De organisatie werd op 8 oktober, één dag na het uitbreken van de oorlog, opgericht door een groep vrouwen actief in de haredi-wereld die organisaties oprichtten en leidden. Chana Irom, die de groep leidt, legt uit: “We wilden twee belangrijke dingen doen. We wilden persoonlijke hulp bieden die de groepsgrenzen overstijgt en langdurige relaties opbouwt.”
Iron Sisters is snel gegroeid met 1.000 vrijwilligers en heeft nu landelijk 2.000 vrijwilligers. In de woorden van Irom is organisatie “alles wat een zuster voor haar zuster zou doen. Dit varieert van het persoonlijk brengen van een warme gekookte maaltijd naar een ander gezin; Kinderen helpen; of naar het huis van een vrouw gaan, een paar uur werken en haar meenemen.’
Irom zegt dat de belangrijkste begunstigden in de eerste maand de echtgenoten zijn van gewonde, geëvacueerde of gevangengenomen familieleden; of families van gewonde soldaten in het IDF-reservaat. Na de eerste maand namen de Iron Sisters contact op met Unity in Action en concentreerden een groot deel van hun inspanningen op het helpen van vrouwen en gezinnen wier echtgenoten moesten reserveren. De organisatie helpt gezinnen in heel Israël, en Irom hoopt die geest voort te zetten nadat de oorlog voorbij is.
“Dat is mijn mening. Aan de ene kant hebben we nu werk te doen. Aan de andere kant wil ik dat deze organisatie groot wordt, zodat men erop kan vertrouwen dat Haredi-vrouwen eenheid brengen in andere sectoren.” Irom legt uit dat haredi-vrouwen zich al jaren vrijwillig inzetten om mensen in nood binnen hun gesloten gemeenschappen te helpen, en dus over unieke vaardigheden en capaciteiten op dit gebied beschikken.
“Dit was de eerste keer dat iemand zei: ‘Laten we dit met andere groepen doen.'” Ze voegt eraan toe dat de reactie uit de seculiere wereld positief was. Irom nam eerst contact op met een seculiere organisatie die militaire echtgenoten helpt.
“Ik nam contact met haar op en ze zei dat ze niet dacht dat haredi-vrouwen het IDF-concept van reservedienst (miluim) zouden kunnen begrijpen of ons zouden kunnen helpen. Ik vertelde haar dat Haredi-vrouwen heel intuïtief zijn en emoties begrijpen.” Uiteindelijk hebben de twee organisaties de problemen opgelost en elkaar geholpen. Irom is, net als vele anderen, dankbaar voor de hulp die haar organisatie kreeg van Unity in Action. “Ze geven ons hun volledige steun.”
“Ik hoop dat deze geest van eenheid binnen de natie, die ik in de Haredi-wereld en in alle sectoren zie, voortduurt en ons in staat stelt samen geweldige dingen te doen”, zegt hij, in navolging van de wensen van velen.
