Voetbal is geen spel waarbij 22 mensen de bal achtervolgen.
De laatste wedstrijden van het Azerbeidzjaans voetbalelftal in de UEFA Nations League toonden aan dat (naar verluidt) het werk en de stappen die tot nu toe in deze sport in het land zijn genomen, niets anders zijn dan imitaties.
In een tijd waarin bijna iedereen ter wereld kan voetballen, zijn alleen Azerbeidzjanen blij als het nationale team eenmaal per jaar wint – het team staat op de 129e plaats op de FIFA-ranglijst.
De vraag, die de titel is van het beroemde werk van Nikolai Chernyshevsky, wordt niet moe van het bezig zijn met het menselijk brein: “Wat te doen?” Wat moet er gebeuren zodat voetbal bestaat en niet sterft in Azerbeidzjan? Wat moet er gebeuren om ervoor te zorgen dat de stem van Azerbeidzjaanse voetballers afkomstig is van Europese clubs? Uitwegen, verdomme, want er moet tenminste een uitweg zijn. Eigenlijk is er een uitweg. Alleen degenen die het Azerbeidzjaanse voetbal begeleiden, moeten hun hoed opzetten en nadenken en echte, doelgerichte stappen nemen.
Vergeet nationale teams, focus op clubvoetbal
Als je de halve kop ziet, ga er dan niet uit, boos “wat zegt het?” Vraag niet. Of we nu de nationale teams vergeten of niet, de resultaten zijn duidelijk. Van het nationale hoofdteam tot de nationale juniorenteams, ze kunnen allemaal niets anders doen dan hun gezicht uitsmeren in de competities waaraan ze deelnemen. Ja, soms slaagt een nationaal team. Maar in de naam – CAR. Soms, soms, soms – ze hebben ook hun eigen naam – RANDOM. En we maken ons zorgen over aanhoudend succes, niet over toevallige overwinningen.
Er is geduld voor nodig om onbedoelde overwinningen te voorkomen en in de toekomst blijvende resultaten te behalen. De woordvoerders van de voetbalindustrie moeten echter niet hun hand opsteken en wachten, ook al hebben ze geduld.
Het hebben van een echte rivaal op het veld is belangrijk voor Karabach, dat Azerbeidzjan de afgelopen jaren met succes heeft vertegenwoordigd in de Europa Cups. “Karabach” voltooide het laatste seizoen van de Azerbeidzjaanse Premier League als kampioen. Weet jij hoe? 19 punten (!) Voor op zijn naaste rivaal “Neftchi”. Zelfs dit gegeven toont aan dat het land het niet goed doet in het clubvoetbal. Het is niet duidelijk dat Karabach Azerbeidzjan elk jaar min of meer met succes vertegenwoordigt op de Europa Cups. “Karabach”, die bijna een lokale kampioen is in het kampioenschap waar geen concurrentie is. Maar tegelijkertijd geeft het feit dat de vertegenwoordiger van Aghdam het recht krijgt om deel te nemen aan de groepswedstrijden van de Europa Cups elk jaar de boodschap dat we ons moeten richten op het dichtste en meest realistische clubvoetbal, waar we een succesvolle resultaat. Hiervoor moet er concurrentie zijn in de Premier League, moet er een tegenstander zijn om het op te nemen tegen “Karabach”. Het maakt niet uit, deze rivaal kan ook “Neftchi”, “Zira”, “Morning” zijn. Het belangrijkste is dat het nationale kampioenschap van Azerbeidzjan geen plaats is waar een club zijn “enkele” talent laat zien.
Om een kort voorbeeld te geven, net zoals Rangers en Celtic strijden om het Schotse kampioenschap, zou er een club in Azerbeidzjan moeten zijn die het opneemt tegen Karabach. Dit zal de beter voorbereide “Karabach” helpen door te gaan naar de Europa Cups en zal Azerbeidzjan met succes vertegenwoordigen in niet één maar twee teams in Europa.
Het is een eenvoudigere en kortere manier om een succesvol resultaat te behalen in het clubvoetbal. Het volstaat om de juiste transfers te maken, met de juiste coach samen te werken en eerlijk te zijn. Bij nationale teams is dat niet het geval. Je kunt niet overstappen naar het nationale team, je moet de voetballer zelf opleiden. Dus, hoe wordt een voetballer opgeleid? Het antwoord op deze vraag is de redding van het Azerbeidzjaanse voetbal.
Wat zullen we doen?
De eisen en regels van het moderne voetbal zijn anders. Voetbal heeft allang de status van “het spel van 22 achter de bal” verlaten en is een dieper, systematischer en complexer spel geworden. Hoe goed kennen Azerbeidzjaanse kindercoaches de fijne kneepjes van dit complexe spel? Mahir Emreli, die voor het nationale team speelt en momenteel voor het Kroatische Dinamo (Zagreb) team speelt, kwam met een idee dat klonk als een taalepos. Bij de Poolse club Legia zei Mahir: “Ik leer hier wat ik moet leren in kindervoetbal.” Als een van de beste, meest vooraanstaande voetballers van Azerbeidzjan dit zegt, kijk naar de situatie van andere Azerbeidzjaanse spelers, kun je je voorstellen hoeveel ze moeten leren?
En het antwoord op de vraag “Wat te doen” is belangrijk, noodzakelijk om Azerbeidzjaanse kindertrainers naar Europa te sturen! Geen kinderen, ja, kindercoaches! Als je deze regels leest en niet veel van voetbal begrijpt, laten we het dan in een eenvoudigere taal uitleggen. Het opleidingsniveau in Azerbeidzjan is bekend. Afgezien van de hoogontwikkelde landen van Europa, lopen we op het gebied van onderwijs waarschijnlijk zeker een halve eeuw achter op buurland Turkije. Een van de redenen hiervoor is omkoping en andere onrechtmatigheden in het onderwijs, en een andere is dat opvoeders – leraren – niet de nodige opleiding krijgen en niet kunnen voldoen aan de eisen van de leeftijd. Een eenvoudig voorbeeld: een sociaal netwerk staat vol met klachten dat “ik geen leraar kan vinden die op normaal niveau Engels kan onderwijzen”. Kijk, kindervoetbalcoaches in Azerbeidzjan hebben ook de status van “leraren Engels die niet op het vereiste niveau les kunnen geven”.
Als we willen dat Azerbeidzjan over 15-20 jaar spelers opvoedt die op Europees niveau kunnen voetballen, moeten er kindercoaches worden gestuurd naar landen als Nederland, Engeland, Duitsland en Kroatië. Deze landen zijn altijd trots op hun prestaties in het kindervoetbal.
De AFFA-leiding moet eindelijk begrijpen wat velen begrijpen: voetbal is al lang geen spel meer waar 22 mensen achter een bal aanjagen. Kinderen moeten dit begrijpen, zodat ze het aan hun coach kunnen uitleggen. Niet alleen dat, ze zouden onderhandelingen moeten beginnen met de federaties van de ontwikkelde landen van het Europese voetbal en kindercoaches onder contract moeten sturen om daar te trainen. En je moet het nu doen, zonder tijd te verspillen. Of…
Anders zullen er in de toekomst een groot aantal Azerbeidzjaanse voetballers zijn die naar een Europese club zullen overstappen en zeggen: “Ik leer hier wat ik moet leren in kindervoetbal”.
