Volgens Pari Dadashova, 70, een inwoner van Astara, kan ze haar 267 manat-pensioen niet alleen besteden. Hij benadrukt dat hij zijn pensioen aan zijn kinderen geeft: “Mijn zoon en de families van mijn dochter en ik wonen in dezelfde tuin. We zijn allemaal 11 mensen samen. Die 11 mensen leven van mijn pensioen. Pensioen Er is niet eens genoeg brood. Laat ze maar komen kijken naar onze situatie, iedereen is werkloos. Omdat we in de stad wonen, hebben we geen land gekregen, we hebben geen land. Als dat zo is, hebben we daar gewerkt en zijn we uit de situatie gekomen.”
“We willen een baan…”
Hij wijst naar zijn zoon die naast hem staat en zegt dat er drie moeders zijn. kind “Mijn zoon Samir staat geregistreerd als werkloos. Ze zeiden dat we vee zouden geven als onderdeel van het zelfstandigheidsprogramma. We hebben geleend en een schuur gebouwd, maar ze hebben ons geen koeien gegeven. En nu is deze schuld weg. Wat moet ik doen doen?! Ze horen ons hier niet toepassen We gingen naar de overheid. Ze luisteren naar de man en doen niets. We bezoeken kantoren en vragen om hulp. We willen niet dat ze iets geven. We willen een baan, laat ze ons een baan geven.”
“We bouwen dit huis al sinds de Sovjettijd”
Hij kan niet praten, hij is kortademig. Hij vervolgt, wijzend naar het huis waarin hij woonde: “We bouwen dit huis al sinds de Sovjettijd. We zijn er nog niet klaar mee, het is 40 jaar geleden. We kunnen de kost verdienen met het leven van mijn vrouw. Ze was timmerman ,,Ze had een min of meer inkomen. Na haar dood kwamen we in de problemen. We kijken tv en we zijn een rijke man van ons land. ‘We horen dat er een land is. Er is gas en olie. Maar waarom kan’ Krijgen we een deel van deze rijkdom in ons land? We gaan dag na dag het kwaad tegemoet.”
Narmin Dadashova, de dochter van P. Dadashova, zegt dat de helft van het achter het huis gebouwde gebouw van hen is. Ze zegt dat ze het liet bouwen toen haar man geld verdiende: “Mijn man en ik leven onder de bescherming van mijn moeder. We schaamden ons. Mijn moeder is een oude man. geneesmiddel, het heeft verzorging nodig. Hij neemt zijn pensioen en besteedt het aan ons. Mijn vrouw en ik zijn allebei werkloos. Ik solliciteerde bij het uitzendbureau, toepassen Ik ging het apparaat binnen. We kruipen al twee jaar. Ze geven op, ze geven geen baan. sociaal Ze helpen niet eens.”
“We zijn apotheken en winkels schuldig”
Naast hem staan kleine kinderen. Ze hebben een bleke huid… N. Dadashova zegt dat het kinderen zijn, droog ze ‘s morgens af brood en zoete thee. Ze worden vaak ziek, volgens hem: “Deze drie kind hij is het vierde kind op school. Mijn man heeft een hernia. Geef me een scan. Onlangs ging ik naar Lankaran District Employment Office nr. 15. ze zeiden ruimte Nee. We wachten al vier jaar. Dat zijn we aan apotheken verplicht. Lopend vanaf een van de apotheken geneesmiddel ik heb het voor de tweede keer gekocht geneesmiddel Ik ging medicijnen kopen bij een andere apotheek. We zijn het aan de winkels verplicht…”
“Je wilt een baan, zeggen ze…”
De echtgenoot van N. Dadashova, Farid Maharramov, mengt zich in het gesprek: “coronavirus Voor de pandemie ging het prima, ik werkte en verdiende geld. Ik heb al 2-3 jaar geen baan kunnen vinden. Eerder brood Het was 30 kopeken, nu is het 50 kopeken. We eten geen vlees, dat zijn we vergeten. We zijn 230 manat verschuldigd voor benzine. Ik ben het aan iedereen die ik ken verplicht. Ze zeggen dat ze een baan gaan zoeken hoger je hebt geen opleiding. Ali Mijn goed opgeleide vader heeft gesolliciteerd, hij zegt dat je te oud bent. Eens kijken, er staat niets in de koelkast, we hebben hem dichtgedaan.”
‘Als hij in de rij staat, krijgt hij een baan’
Astara-regio Toepassen Het ministerie van Buitenlandse Zaken zegt dat de arbeidsbureaus werken om werkgelegenheid te bieden aan burgers: “De regionale kantoren bevinden zich in Lankaran. Laat ze hen aanspreken.”
Toepassen Ze zeggen ook dat hun ambtenaren die familie zullen helpen.
Lankaran Provincial Employment Centre meldt dat een burger die in de rij staat te wachten een baan zal krijgen: “We hebben een vertegenwoordiger in Astar, laat hen contact met hem opnemen en over hun problemen praten. Het is noodzakelijk om opheldering te geven.” (radio vrijheid)
