Een collega van ons schreef dat vandaag de dag is dat de pers de meeste kritiek krijgt. nationaal pers dag. Misschien nauwkeuriger, elke instelling, instelling, instelling moet worden bekritiseerd, en het moet goed of slecht worden genoemd, zoals ze zeiden op de dag dat de Anatolische Turken werden opgericht. uitspraak je moet wel. Zijn we er klaar voor? uitspraak geven?
Azerbeidzjan het is een unieke plek. Nee, ik heb het niet over de negen klimaatzones… We hebben een naam voor de meeste en belangrijkste dingen, maar geen kern. Er worden bijvoorbeeld grote budgetten uitgetrokken voor integratie in internationale kiesstelsels, uitwisseling van ervaringen, verkiezingstraining, verkiezingsorganisatie, onderhoud van kiesinstellingen, maar echte verkiezingen zijn er niet.
Hoeveel geld wordt er besteed aan lid worden van internationale organisaties, lobbyen, propaganda, bezoeken, debatten, soms zelfs strijd… en laten we onze eigen weg gaan.
Azerbeidzjan Europa Toen hij lid werd van het parlement, leed hij aan dezelfde problemen, het werd een kwestie van leven en dood. We werden lid en het bleef daar. Europa De Raad heeft een orgaan genaamd de Commissie van Venetië. geaccepteerd in Azerbeidzjanover de media“Hij gaf op zijn zachtst gezegd een negatief beeld van de wet. Maar wat?! Het Mediabureau heeft een verklaring uitgegeven die het advies van de Commissie onterecht verwierp en de zaak is gesloten. Het belangrijkste is dat we een wet hebben, wat zal het volgende nummer zou zijn?
Ik ben ook van mening dat de wetten niet altijd de status en voorwaarden van activiteit van de media bepalen. Echte, reële processen komen op het punt dat we vaak de wet moeten aanpassen aan de realiteit. We hebben veel van dergelijke ervaringen gehad, en ze zijn ook in andere samenlevingen gebeurd. Een veelvoorkomend voorbeeld: 20In het begin van de jaren 2000 was de perswetgeving zeer beperkt, niet in overeenstemming met nieuwe trends en vormde een andere basis dan internationale normen. Maar de realiteit was anders; vrijheid van meningsuiting en meningsuiting was ruimer dan nu, de journalistiek ontwikkelde zich in een snel tempo, progressieve initiatieven waren er in overvloed, de verwachtingen waren hooggespannen…
In plaats van te groeien en zichzelf te laten zien als een instelling, werd de pers geleidelijk de “4. In plaats van een stap te zetten om een ”macht” te worden, veranderde het in de schaduw van de 1e macht, een secundaire instelling en zelfs haar dienaar. Wie heeft dit gewonnen? Je zult zeggen dat het de eerste machtstak is. Nummer. Als de pers iemand anders dient dan de lezer en de samenleving, kunnen noch de lezer, noch de pers, noch de armen, handen en voeten van de staat in die samenleving winstgevend zijn. Stabiliteit en inert vandaag informatie de omgeving kan iemand troosten, iemand kan er financieel iets bij winnen. Maar na verloop van tijd zullen we ons allemaal realiseren wat we missen – zelfs degenen die denken dat ze een fortuin hebben verdiend door van de media een incubatorindustrie te maken.
20 Een paar jaar geleden was journalistiek een van de belangrijkste instellingen van de samenleving, maar nu is het een lijk geworden. De media, die de macht heeft gekrabbeld, geordend en omgezet in een naamgevingssysteem, wordt door iedereen bekritiseerd, bekritiseerd en belachelijk gemaakt door iedereen – binnen en buiten – alleen maar omdat het zijn basisfuncties niet kan vervullen. Mediaorganisaties verliezen hun waardigheid, journalisten verliezen hun gezag en het concept van de pers als geheel verliest zijn eeuwige betekenis. Zulke samenlevingen zijn nooit in staat geweest om een goede en stabiele toekomst op te bouwen – er is geschiedenis, er is ervaring.
Als je luistert: “De staat geeft allerlei soorten steun, wat wil je nog meer?” je komt de implicatie tegen. Wij vinden niet dat de JOURNALISME VAN DE OVERHEID JOURNALISTEN EN JOURNALISTISCHE INSTELLINGEN MOET ONDERSTEUNEN. Iedereen die weet wat dat betekent, weet het. Het betekent draagvlak voor journalistiek, vrijheid van informatievergaring, toegankelijkheid, brede bescherming van rechten, economische vrijheden, bestaan van de advertentiemarkt. De media is zelfvoorzienend sociaal een instelling moet worden. Scriptiebeheer, refreinmedia, naamgevingssysteem, lijsten en WhatsApp-groepen zijn eindeloze taken.
Professor Shirmammad Huseynov zei dat sterven niet eng is, en niet leven is eng. Onze journalistiek is niet dood, maar ook niet levend. Redacteuren ontmoeten elkaar alleen op overheidsevenementen. Er is geen leven in de media en er is geen media meer in het leven.
Gebrek aan vrijheid en onafhankelijkheid is zeer gevaarlijk en riskant. Laat de media met rust, jij Vrij Wees onafhankelijk van de media.
Ik wens je fijne feestdagen…
