Plasticetende bacteriën kunnen wetenschappers helpen om vervuiling te bestrijden, beweert een nieuwe studie

Bacteriën die plastic eten, kunnen de planeet helpen redden, beweren wetenschappers.

Door plasticvervuiling komen onnatuurlijke chemicaliën vrij in meren, waardoor lokale ecosystemen worden verwoest.

Maar volgens een nieuwe studie van 29 Europese meren groeien sommige natuurlijk voorkomende meerbacteriën beter op de overblijfselen van dit plastic dan op natuurlijke materie zoals bladeren en twijgen.

Dit betekent dat het verrijken van het water met bepaalde soorten bacteriën kan helpen om te verbannen plastic vervuiling.

“Het is bijna alsof de plasticvervuiling de eetlust van de bacteriën op gang brengt”, zegt Dr. Andrew Tanentzap van het Department of Plant Sciences van de Universiteit van Cambridge, senior auteur van het artikel.

“De bacteriën gebruiken het plastic eerst als voedsel, omdat het gemakkelijk af te breken is, en dan zijn ze beter in staat om het moeilijkere voedsel af te breken – de natuurlijke organische stof in het meer.”

Volgens de studie verdubbelde de snelheid van bacteriegroei meer dan wanneer plastic vervuiling verhoogde het totale koolstofgehalte in meerwater met slechts 4 procent.

Deze turbo-geladen bacteriën stimuleren vervolgens het hele ecosysteem van het meer.

“(Deze resultaten) suggereren dat plasticvervuiling het hele voedselweb in meren stimuleert, omdat meer bacteriën meer voedsel betekenen voor de grotere organismen zoals eenden en vissen,” zei Dr Tanentzap.

De bacteriën zijn geen wondermiddel, beweren de auteurs van het onderzoek – plasticvervuiling heeft nog steeds een verwoestende impact op natuurlijke wateren.

Maar de bacteriële doorbraak zou deze gevolgen kunnen helpen minimaliseren, zei professor David Aldridge, een zoöloog van Cambridge University die bij het onderzoek betrokken was.

“Helaas zullen kunststoffen onze omgeving vervuilen tientallen jaren”, waarschuwde hij.

“Aan de positieve kant, onze studie helpt bij het identificeren van microben die kunnen worden gebruikt om plastic afval af te breken en milieuvervuiling beter te beheersen.”

Eten andere bacteriën plastic?

De meerbacteriën zijn niet de enigen die gedijen op een plastic dieet.

in 2020, Onderzoekers in Duitsland hebben een bacteriestam ontdekt die in staat is sommige vormen van plastic af te breken.

Polyurethaan (PU) is een soort plastic dat wordt gebruikt voor onder meer sportschoenen, mechanische onderdelen en synthetische vezels, zoals spandex. Het is moeilijk te recyclen omdat het thermohardend is, wat betekent dat het niet smelt bij verhitting.

waar anders plastic kan worden verwerkt en tot nieuwe artikelen kan worden verwerkt, komt veel PU-afval op de vuilstort terecht. Eenmaal daar komen giftige chemicaliën vrij, waaronder kankerverwekkende stoffen, de chemicaliën die tot kanker kunnen leiden.

Een team van wetenschappers heeft een bacterie gevonden die chemische bindingen aanvalt die het materiaal bij elkaar houden. Dr. Hermann J. Heipieper, hoofdwetenschapper bij de Helmholtz Centrum voor Milieuonderzoek UFZ legt uit hoe het allemaal werkt; de bacteriën nemen de bouwstenen voor PU en gebruiken deze als energiebron. Het plastic-etende micro-organisme bleek voor het eerst te zijn geëvolueerd op een afvallocatie waar PU werd gedumpt.

In 2018 een andere team van wetenschappers ontdekte een enzym dat in staat is om PET af te breken, het materiaal dat wordt gebruikt om plastic flessen te maken. Deze toevallige doorbraak werd gemaakt door te kijken naar organismen die zich hadden ontwikkeld op een afvalstortplaats in Japan. Terwijl ze probeerden uit te zoeken hoe het proces was verlopen, veranderden ze per ongeluk iets waardoor het molecuul nog beter werd in het afbreken van de flessen.

Zou dit het probleem van plasticvervuiling kunnen oplossen?

Ondanks deze doorbraken is het belangrijk ervoor te zorgen dat dergelijke ontwikkelingen niet leiden tot een toename van het gebruik van plastic – aangezien de meeste vormen nog steeds notoir moeilijk te vernietigen zijn. Al, Europa produceert 60 miljoen ton plastic elk jaar, maar zorgwekkend is dat uiteindelijk slechts ongeveer 30 procent hiervan wordt gerecycled.

Hoewel dit soort vooruitgang zou kunnen leiden tot een duurzamere toekomst, zijn ze niet de wondermiddel voor ons plasticprobleem, waarschuwde dr. Heipieper.

“Het probleem van miljarden tonnen plastic afval, dat zich al op stortplaatsen of zelfs in de oceaan bevindt, zal zeker niet worden opgelost door bioremediatie. Daarom is het nu belangrijk om te beoordelen welke plastic verbindingen biologisch afbreekbaar zijn,” zei hij.

“Het is denkbaar dat de industrie in de toekomst meer afbreekbare precursoren gaat gebruiken bij de productie van kunststoffen, rekening houdend met wetenschappelijke kennis over de afbreekbaarheid door micro-organismen.

“Een fundamentele omschakeling naar nieuwe kunststofverbindingen in de toekomst zal echter alleen haalbaar zijn door veranderingen in bestuur en wetgeving.”