Israël zal na Gaza een ideologische oorlog op meerdere fronten voeren met het Westen
Bij het nadenken over de ‘morning after’ moet Israël ook rekening houden met de nieuwe, onderling verbonden geopolitieke realiteiten die waarschijnlijk uit de oorlog zullen voortkomen.
Post-tweestatenoplossing
De Gaza-oorlog maakte definitief een einde aan de tweestatenoplossing. Dit komt niet door de aanval van Hamas of de steun van 72 procent onder de Palestijnen. Het is voor Israël en Palestina uitgesloten om het sjabloon te verlaten. De tweestatenoplossing stierf door de reactie van het Westen 7 oktober.
De tweestatenoplossing was gebaseerd op de oprichting van een gedemilitariseerde Palestijnse staat om aan de veiligheidsbehoeften van Israël te voldoen, met verschillende beperkingen, zoals de controle door Israël over het luchtruim en de grensovergangen van de Palestijnse staat.
VN, media en westerse politici vermoord tweestatenoplossing Toen ze de aanvallen van Hamas op 7 oktober in de context van de bezetting van Gaza plaatsten. Hoewel Israël Gaza in 2005 volledig verliet, maakte het aan de wereld duidelijk dat Gaza bezet was.
Als Gaza bezet was geweest, zou de toekomstige Palestijnse staat uiteraard ook bezet zijn geweest: er zou een Israëlische militaire aanwezigheid zijn geweest, nederzettingsblokken en uitgebreide beperkingen. Zo zal het mondiale publiek het idee van een ‘bezette’ Palestijnse staat, die de hoeksteen vormt van de tweestatenoplossing, volledig verwerpen.
Sommigen beweren dat de tweestatenoplossing nooit een praktisch model was, maar eerder een utopisch idee, gebaseerd op het idee dat het ‘vredesproces’ een doel op zichzelf is, of het nu tot vrede leidt of niet. Maar zelfs dit utopische aspect van de tweestatenoplossing verdween tijdens de oorlog toen de antizionistische ideologie mainstream werd door de westerse media en universiteiten. Waarom zou het Westen de Palestijnen dwingen hun recht op Tel Aviv op te geven?
Bovendien is het een verontrustend feit dat de tweestatenoplossing heeft bijgedragen aan de oorlog in Gaza. De controle van Hamas over Gaza was een direct gevolg van de terugtrekking van Israël in 2005, vanuit de overtuiging dat Gaza nooit een deel van de Joodse staat zou worden via een tweestatenoplossing.
Hoewel de ineenstorting van de tweestatenoplossing een geopolitieke aardbeving was, verbleekt deze in vergelijking met de grotere indirecte gevolgen van de Gaza-oorlog.
Destabilisatie van Europa door antizionisme
Tijdens de Gaza-oorlog stelde de hoofdstroom van de anti-zionistische ideologie de kwestie van Europa aan de orde. Zoals besproken in het artikel “Antizionisme is een bedreiging voor de mondiale stabiliteit” (DagelijksOp 22 december legitimeerde de slogan ‘Globaliseer de Intifada’ plotseling de frustratie van moslims in Europa en deed de vrees rijzen dat de volgende massaopstanden (zoals die in Frankrijk afgelopen zomer) gepaard zouden kunnen gaan met geweld, moord en moord geïnspireerd door 7 oktober. . Het nemen van gijzelaars is vooral noodzakelijk in Europa omdat, om de woorden van VN-secretaris-generaal Antonio Guterres te gebruiken, moslimgeweld ‘niet in een vacuüm plaatsvindt’.
Veel Europeanen zullen onvermijdelijk hun toevlucht nemen tot de retoriek dat moslimgeweld in Europa een reactie is op Israëlische acties in Gaza. (Hebben de demonstranten die in de zomer van 2023 in Frankrijk auto’s in brand staken niet ‘Stop het vuur nu’ gezongen?)
Aan de ene kant creëert dit een gevaarlijke omgeving voor Joden buiten Israël; maar aan de andere kant versnelt het de transformatie van het jodendom, wat de joden op de lange termijn veiliger zal maken.
Joden werden gedwongen hun huizen tot het jodendom te bekeren
Het jodendom is aan het veranderen. Het zionisme wordt de belangrijkste manier waarop joden en niet-joden zich verhouden tot het jodendom, zowel positief als negatief. Zo wordt de oude oppositie tegen de Joden nu uitgedrukt door middel van antizionisme. Deze realiteit, jodendom 3.0, wordt nu algemeen aanvaard; Vraag het maar aan een student met een Joodse achternaam.
Joden, inclusief degenen die Israël beledigen, worden nu door het zionisme tot hun eigen jodendom gedwongen, of ze dat nu willen of niet; dit vervult de visie van Herzl dat “het zionisme de terugkeer naar het jodendom is, zelfs vóór de terugkeer naar de joodse landen.”
Israëls gouden eeuw
Israël zal op een ongekend punt uit deze oorlog tevoorschijn komen. De eenheid van het Israëlische volk, het onwrikbare geloof en de kracht van de economie verdiepen de solide wortels van Israëls Joodse gemeenschap, waardoor politieke verschillen hartstochtelijk kunnen worden besproken.
Dit is anders dan in Europa en de VS, die een proces van waardenverwarring doormaken (de Franse politie die een moslimvrouw op het strand dwingt haar tuniek met lange mouwen uit te trekken wordt beschouwd als een teken van Frans liberalisme) en de VS. Nu we een verkiezingsjaar ingaan, is de polarisatie toegenomen.
De wereld is getuige van Israëls vindingrijkheid en wederzijdse zekerheid: civiele protestorganisaties transformeren van de ene op de andere dag in militaire bevoorradingsoperaties; luxe hotels die vroeger ontheemde gezinnen uit het zuiden en noorden huisvesten; duizenden vrijwilligers die ongecontroleerde landbouwgrond cultiveren; en hartverwarmende beelden van koppels op dates, beiden met machinegeweren in de hand, wier rekeningen in het geheim worden betaald door andere klanten. Een natie verenigd ‘als één man met één hart’.
In feite is de welvaart van Israël een unieke gebeurtenis in de geschiedenis van de beschaving en kan niet worden verklaard binnen traditionele westerse kaders. Dit creëert jaloezie. Jaloezie was de drijvende kracht van het antisemitisme in het begin van de 20e eeuw, en het is de drijvende kracht geweest van het antizionisme in het begin van de 21e eeuw.
Naoorlogse aanval op de Joodse staat
Het einde van de tweestatenoplossing zal leiden tot teleurstellingen in de ‘conflictindustrie’: de Verenigde Naties, de Europese Unie, NGO’s en de buitenlandse pers, waarvan de vertegenwoordigers in Jeruzalem bekend staan om hun verkwistende partijen, hoge personeelsverloop en isolatie. Deze industrie zal zich krachtig verzetten tegen elke huidige regelgeving die Israël voor de ‘morning after’ heeft gepland.
Op dezelfde manier zullen de ‘onderzoeken’ naar misdaden tegen de menselijkheid, waarin Israëls oorlogsdaden uit het verleden worden onderzocht, zich vermenigvuldigen, niet alleen door het Internationale Strafhof, de VN en westerse regeringen, maar ook door te proberen het publiek dat Israël vervloekt, te sussen. media en academische wereld.
De derde vector van de naoorlogse aanval zou komen van een kleine maar machtige groep Amerikaanse joden, gedreven door de onthulling dat het zionisme de steunpilaar van het jodendom was geworden. Wij verwachten dat de ‘Israël is waardeloos’-posts sterker zullen worden. New York TimesMeer financiering voor NGO’s, PR-bedrijven en externe groepen (Israëlische ‘trotse jongens’) met als doel de Israëlische samenleving te destabiliseren en legitieme Israëlische protesten en debatten te kapen.
De Joodse staat, die op 7 oktober brutaal werd aangevallen, wordt opnieuw geconfronteerd met een andere strijd om te overleven. Gaza-oorlog voorbij
Schrijver is schrijver Jodendom 3.0 – De transformatie van het jodendom naar het zionisme (Judaism–Zionism.com) en voorzitter van de Judaism 3.0 Think Tank. Voor geopolitieke analyse, zie EuropeAndJerusalem.com
