Kolonisten die in de slaapzaal van het ongeval wonen: “De staat vergat ons” |

Kelbecer De kolonisten zeggen dat er mensen zijn die ziek zijn geworden in dit gebouw vanwege het gebrek aan omstandigheden.

“Zodra we onze stem verheffen, zeggen ze dat je land is ingenomen en dat je moet verhuizen. We weten nog steeds niet of we over 5-6 jaar naar Kelbecer zullen verhuizen. Tot die tijd zullen de koude, betonnen vloer en vocht zal ons allemaal doden. We wonen hier al 30 jaar, laat ze maar komen. officieren Laat ze in deze huizen blijven, laten we eens kijken of ze 30 minuten met de voeten op de koude grond kunnen blijven?… Ons verzoek van de instellingen die ons horen, van de president, vind een oplossing.”

Meer dan 70 dakloze gezinnen die al 30 jaar in een armoedige slaapzaal van twee verdiepingen wonen in de nederzetting Gulistan, zoeken hulp.

Movsum Shukurov was jong toen hij naar dit gebouw verhuisde. Hij is nu bijna 60 jaar oud. Hij zegt onvoorwaardelijk dat zijn leven in dit hostel vol zorgen is.

“We betalen voor het licht. Het is koud, je kunt niet thuis blijven. De vloer is van beton, onze voeten zijn ijskoud. Grote gezinnen verblijven in kleine kamers, de helft van het gezin slaapt op de vloer – op de betonnen vloer. Mensen krijgen ziek.”

Narmin Kahramanova zegt dat hun situatie moeilijker is geworden sinds de invoering van de lichtlimiet:

“Toen was het prima, we betaalden de elektriciteitsrekening niet, we legden tegels en verwarmden de huizen. Nu is er een limiet aan elektriciteit, we betalen 30 manat elektriciteitsrekeningen per maand, we betalen extra geld voor de elektriciteitsrekening en we hebben nog steeds schulden. We zouden een houtkachel moeten plaatsen. We brengen het droge afval dat we in onze handen hebben naar de tuin en verbranden het. Waar we ook gaan. Laten we gaan, zeggen ze, we betalen voor voedsel, we betalen voor nutsvoorzieningen , we verzamelen, we geven het allemaal aan het licht. Het is moeilijk om hier te leven. We sterven al 30 jaar.’

Aynura Mammadkhanova beweert dat overheidsinstanties deze slaapzaal en de families die daar wonen, zijn vergeten:

‘Deze plek staat onder water. We zijn steeds weer terug geweest. toepassen We belden onze functionarissen, onze plaatsvervanger, de vluchtelingendelegatie, maar niemand kwam naar ons toe. Onze huizen stonden onder water. Niemand heeft ons als mensen nodig, het kan niemand iets schelen of mensen hier wonen of niet. Ik heb twee kinderen, die allebei reuma hebben. Er is een Rafig-leraar in Gachginkom, we vertellen hem, hij zegt wat ik moet doen, ik heb waar nodig een aanvraag gestuurd. We breken met de kou. Onze situatie is onhoudbaar. Verplaats het ergens onder normale omstandigheden of hier. gas- laat ze”.

Het feit dat het gebouw in verval is, is een ander probleem. De ontheemden zeggen dat ze in een sloppenwijk van 5-6 vierkante meter wonen:

“Ze kwamen en controleerden en zeiden: gas- Het is onmogelijk om te tekenen, het gebouw is in verval. Waarom wonen we in een vervallen gebouw? Kijk, er is niemand om die vraag te beantwoorden.”

in de slaapzaal martelaar familie Er is ook deze Bewoners, Tweede Karabach in oorlog omgekomen Twee jonge kinderen van Ismayil Gavilov leven ook in pijn:

“Mijn kleine jongen heeft twee operaties gehad, hij is een toekomstige soldaat. Die twee puppy’s wonen in deze arme kamer. Dat is het tenminste. martelaar familie wordt overgeplaatst naar een passende woning”.

Kelbecer Wijk Toepassen De autoriteiten meldden aan Meydan TV dat de relevante instellingen en hun vertegenwoordigers het hostel vele malen hebben bezocht. Elektriciteit en andere nutsvoorzieningen worden geleverd in overeenstemming met de wet voor intern ontheemden. Momenteel is het niet mogelijk om ontheemden te hervestigen. Omdat deze processen door de staat zijn stopgezet.