Wat gebeurde er in Iran?
Mahsa Amini, 22, die met haar familie naar Teheran ging om haar familie te bezoeken, stierf op 13 september van dit jaar. gevangenisstraf compleet. Enkele uren nadat hij was overgedragen aan de zedenpolitie raakte hij in coma. Op 16 september stierf Mahsa Emini in het ziekenhuis waar ze naartoe werd gebracht. Getuigen, zijn familie en ziekenhuispersoneel zeiden dat de tiener werd geslagen terwijl hij werd vastgehouden.
De dood van het jonge meisje en deze beschuldigingen werden in het land openbaar gemaakt.politiek verergerde de situatie. Teheran, Tabriz, Isfahan, Shiraz, Kirman en andere grote steden van Iran protest inclusief aandelen.
Onafhankelijke bronnen melden dat tot nu toe minstens 445 demonstranten zijn gedood, onder wie 61 minderjarigen. Iraans Zijn regering heeft de ontbrekende cijfers al weken niet genoemd.
“Azerbeidzjan het is speciaal voor ons, omdat onze familieleden hier zijn. Wij kennen de taal en cultuur van dit land. Mijn bruid is Azerbeidzjaans, ze heeft me de taal geleerd. Maar ik heb nooit het idee gehad om hier permanent te wonen. tot de laatste. De situatie in Iran is sinds september gespannen. Honderden vrouwen, waaronder mijn dochter, stroomden naar de pleinen en eisten hun rechten op. Maar de waarheid is pijn, het regime tolereerde deze pijn niet. Mijn dochter politie Ze werd psychisch lastiggevallen omdat ze haar hoofddoek afdeed. Na dit alles dachten we eraan om naar Bakoe te komen’, zei hij.
Een gezin van zes kwam naar Bakoe voor tweeduizend manats. Onze interviewer zegt dat sinds de protesten in Iran zijn begonnen, het steeds intimiderender is geworden om daar te blijven. Haar dochter en haar man wilden echter niet naar Baku komen: “Mijn dochter protesteerde al op straat, zelfs de dag voordat ze hier kwam. Later ontmoette de familie van mijn bruid ons ook en accepteerde ze onder mijn druk. het weer pad Het was duur om te komen, maar het was de enige oplossing, we kwamen naar Baku. We zijn tijdelijk uit Iran gekomen, maar als de situatie niet verbetert, zijn we van plan permanent te blijven. Ik miste mijn huis vanaf de eerste dag, we hebben herinneringen. Het is mijn thuisland, ik wil daar elke ochtend mijn ogen openen, maar Iraans het verandert nu in een hel en vrouwen zijn de eersten die in dat hellevuur branden.”
“Als de scholen weer normaal worden…”
uit Iran naar Azerbeidzjan Onder de bezoekers is universiteitshoogleraar SM. Hij zegt het relatief rustige leven in zijn land te missen en niet in Bakoe te willen blijven.
“Ik kwam uit noodzaak. Het gaat al meer dan een maand niet goed met de scholen in Iran. Denkend aan mijn 4-jarige kind, hebben we besloten om naar Bakoe te komen. In ieder geval. Azerbeidzjan het is veiliger, ik ben hier eerder geweest, dus het is niet te buitenlands. Een schooldag in Iran protest Ik deed mijn hoofddoek af en ging, de zedenpolitie hield me bijna tegen. Ik kan hier zonder hijab rondlopen, het is hier veilig. Ik ben hier nu twee weken, de familie van mijn vriend zorgt heel goed voor me. Ik leer mijn kinderen zelfs Perzisch. Maar ik mis mijn leerlingen, ik kan niet liegen. “Als de scholen in Iran weer normaal worden, vertrek ik vandaag”, zei hij.
SM zei dat de protesten in Iran de afgelopen dagen zijn afgenomen, schoolkinderen en Opleiding en haar arbeiders blijven de leidende kracht van de protesten.
“Het is duur om in Azerbeidzjan te wonen”
Half oktober kwamen drie mensen aan in Bakoe kind Zijn vader is Iraans en klaagt over de hoge kosten van levensonderhoud hier. Zo verklaart hij vooral zijn wens om terug te keren naar Iran.
“Mijn verdiensten in Iran Azerbeidzjan 2 duizend manat in geld. Restaurants en hostels werken niet meer sinds de protesten begonnen. Het werd steeds moeilijker voor de koks. Mijn schoonvader adviseerde hen om naar Bakoe te komen. Ook de lessen van de kinderen bleven onafgemaakt, het leven mijn vriend omdat hij zich zorgen maakte naar Azerbeidzjan We Came Here Ik begon te werken in een van de beroemde restaurants. Het salaris is laag, de kosten hoog. Het is op dit moment gevaarlijk om in Iran te wonen, maar als de situatie een beetje verbetert, keer ik terug naar mijn geboorteplaats. “Ik heb een goed leven voor mijn gezin daar”, zei hij.
Eindelijk dat gerecht toegevoegd in Azerbeidzjan. Prijs:%s Het is in Iran minstens twee keer zo duur als waar ze wonen.
Er zijn er ook die niet naar Iran willen.
uit Iran 20– de oude vrouw zegt dat ze van Baku houdt, in tegenstelling tot haar ouders: “Iraans Het is in het verleden. Daar wonen voelt me wreed. We kunnen niet comfortabel lopen, we kunnen niet werken, we kunnen niet studeren. Recente gebeurtenissen hebben ook bewezen dat het regime mensen zal doden, maar niet zal herstellen. Ik ben niet van plan terug te keren naar Iran. De jongen van wie ik hou woont ook in Ganja. Ik denk erover om in de zomer te trouwen en in Azerbeidzjan te blijven. Mijn familie vond het niet leuk, het is eng verplicht Ze zijn gekomen. Ze zullen bij de eerste kalmte terugkeren en ik wil niet gaan.’
“Het water dat ik drink in Iran is ook heerlijk”
Vanwege de rellen naar Azerbeidzjan Inkomende Iraniërs zeggen dat hun grootste wens is om zo snel mogelijk terug te keren naar hun vaderland.
Een Azerbeidzjaanse vrouw, die we voor het eerst hebben ontmoet, zegt dat ze de geur mist van de plekken waar ze is opgegroeid en de smaak van het water dat ze dronk.
“Ze zeggen dat water geen smaak heeft. Het water dat ik drink in Iran is ook heerlijk omdat het mijn geboorteplaats is. Maar we willen het regime veranderen dat water in onze keel verzamelt. We wachten tot de protesten eindigen, zo niet, we moeten ons leven hier voortzetten. We vragen asiel aan of ik weet niet hoe”, zei hij.
De Iraanse vrouw zegt dat ze haar kansen om in Azerbeidzjan te wonen en werken voor zichzelf heeft weggenomen.
